● تریبون آزاد

چهره زیبائی که هنوز زیبائی زنانه آن بتمامی ترسیم نشده ونقش بی بدیل زن در این جنبش آزادی خواهانه و فمنیسم خوابیده در بطن آن! حمایت جامعه مرد سالار و جریان های سیاسی مدعی آزادی خواهی را همراه نداشته است .

چرا که درک عمیق و همراهی با این جنبش عمیقا زنانه ،اجتماعی و آزادی خواهانه از نظر من چیزی جز قبول نقش واقعی و تعین کننده زنان در این جنبش آزادیخواهانه ، وحدت در تکثر !دوری جستن از سکتاریسم گروهی ،قبول نسل جدید همان گونه که هست !نه آن گونه که ما میخواهیم باشد! هنوز صورت نگرفته است .

تراژدی تابستان ۶۷ از فجایع دردناک تاریخ هستی انسان ها بوده و در پوشه تاریخ نگاشته و ماندگار خواهد ماند و ما برای آیندگان می گوییم و آیندگان برای فرزندان خود و فرزندان آنان برای نسل های آینده.

چشم انداز تحولات سیاسی در ایران و کم و کیف آن موضوع بحث بسیار جدی علاقمندان به مسائل سیاسی است. و بویژه کم و کیف دمکراسی در فردای تحولات دغدغهء فکری علاقمندان به سیاست در میان مردم است. این کلیپ اولا به یکی از گسل ها اصلی در ایران که همانا پاسخ به مسئله ملی و یا حقوق برابر ملیتها در ایران است و ثانیا توجه به گرهگاه دمکراسی در ایران فرداست...

شایعه ی حضور حسینعلی نیری در آلمان و جنجال ها و پافشاری و اصرار برخی افراد بر درست بودن این شایعه، و پس از آن بیانیه دادستانی هانوفر در تکذیب این خبر، بار دیگر این پرسش را در ذهن ها ایجاد کرد که چرا افرادی که این شایعه را ساختند و بر آن اصرار کردند و اعتراض و روشنگری کسانی چون ایرج مصداقی را رد کردند و برای اثبات برحق بودن خود دست به دلیل تراشی و گاه ناسزاگویی به معترضان زدند، حالا که دادستانی هانوفر بیانه ای در تکذیب این شایعه ارائه کرده، عذرخواهی نمی کنند و مسئولیت نمی پذیرند؟

مصدق بر این باور بود که می توان پایه های مدرنیته را بر روی ساختار کهنه و فرسوده سنت استوار کرد، هر چند از حاکمیت ملی و آزادی سخن می گفت ولی...

قصری بودچون  هزار  تویی عظیم .بر گردا گرد آن خندقی وباروئی.
بر دو سوی آن علم ها وکتل های فراوان نهاده وبیرقی سیاه باآیاتی چندبر سر در آن در اهتزاز.
 دور تا دور قصر دیوانی در کسوت انسان به نگهبانی ایستاده ، درون آن  شیاطین ،جادوگران ،مردانی از هر قماش ،از آدمخواران چگینی ، تا جلادان چرمینه پوش که میل بر چشم می کشیدندگرد آمده بودند!

پس از آنکه شاه عباس برای اخراج پرتغالی های استعمار گر از خلیج فارس که در حال غارت مروارید بودند به توپخانه انگلستان محتاج گشت  برای اولین بار پای انگلیسی ها به خلیج فارس باز شد.. انگلیسی ها با پرتقالی ها در اقیانوس اطلس در حال رقابت استعماری  و جنگ و ستیز بسر می بردند وپاسخ مثبت آن‌ها  به  درخواست توپخانه شاه عباس از آنها  به وسیله خوبی تبدیل شد تا هر چه بیشتر در دربار صفویان نفوذ یابند! شاه عباس با توپخانه انگلیسی ها پرتقالی ها را از خلیج فارس اخراج کرد اما برای همیشه انگلیسی ها را در خلیج فارس

وقتی که باورها، عقاید، سنّتها، تلقینات، خرافات، شایعات، سطحی نگریها، روخوانیها و شنیدارها و امثالهم به تار و پود وجود من، البسه ای خفقان کننده بیاویزند؛ طوریکه من نوعی، آنها را به خیال خودم، خلعت مبارک عقاید و صفات بی چون و چرای هویّت شخصی خودم بدانم، خواه ناخواه، نردبانها و قلّاده افکنها و ابزارهای لازم را در اختیار سارقین و غارتگرانی گذاشته ام که به نام آنها به حریم شخصی من میتوانند تجاوز کنند و هر بلایی را بر سرم آورند. مثال عینی و ملموس و خانمانسوزش نیز بیش از چهل سال آزگار است که فعّال مای

آقای امير طاهري ميكوشد با توسل به انواع مغالطه اثبات كند كه مخالفين و منتقدين  ادامه موجوديت جمهوري اسلامي، به جز ايشان و همفكرانش آب در هاون ميكوبند، چون هيچ اجماع عمومي حداقلي بر سر مفاهيم دموكراسي و سكولاريسم ندارند. چرا ايشان به راستی خود را به تجاهل زده  است؟  از منشور 81 تا منشور اتخاد  جمهوریخواهان ، از ابتكار و بيانيه گروههاي ١٤ نفره داخل گرفته، تا  برنامه های نوشتاری بخش مهمي از احزاب و سازمانها و شخصيتهاي  راست و چپ میانه در تبعید یا زندانی، در عين اختلافاتی چند در بعضي  وجوه سكولاريس

از صد و بیست زندانی سیاسی نه نفر باقی ماندند که فهمیدیم نود و شش نفر اعدام شده اند! ..... یک بازجو از انزلی به زندان آمد و در آنجا به من گفت که تمام رفقا و دوستانتان را به جهنم فرستادیم و هر وقت دستور بدهند تو را هم اعدام می کنیم! .....

*این دو دولت پس از قیام سی ام تیر و بازگشت پیروزمندانه مصدق به نخست وزیری ،به این نتیجه رسیدند که برکناری مصدق با توجه به پشتیبانی مردم از او جز از راه کودتا امکان پذیر نیست و برای در تنگنا قرار دادن اقتصاد ایران و ناراضی کردن توده های مردم: اقدام به مسدود کردن حساب‌های مالی ایران در انگلستان نمودند، از کمک های بلاعوض آمریکا جلوگیری کردند، مانع پرداخت وام از سوی بانک جهانی شدند،

هر چقدر بر تعداد سئوالات استخواندار و کلیدی در وجود آدمی افزوده شود، به همان میزان نیز وزنه و سنگینی روند فرو رفتن به اعماق وجود خویشتن شدّت میگیرد. تلاش برای پاسخ به پرسشهای فردی باعث میشود که انسان به همّت انرژی مغز اندیشنده خود از ژرفای غرایز و سوائق و نیروگاه اندیشیدن و تجربه های بیواسطه فردی به سطح واقعیّت زیستی خود تقلّا کند و پاسخ پرسشهایش را در روند کنکاشهایش بجوید و در باره آنها بیندیشد و عمیق به فهم آنها کوشا شود تا بتواند در سطحی که می ایستد پاسخی ژرفمایه به پُرسشهایش بدهد و کارگذار ش

روند مقابله با مقولات ضد "سیستم هژمون" در جهان سرمایه داری تحت حاکمیت  لیبرال دمکراسی  و در چهارچوب یک کار اطلاعاتی پیچیده ، اول  با تاکتیک  نادیده گرفتن کل موضوع  کلید میخورد. نه کسی به آن میپردازد و نه جایی در میان رسانه ها بدان اختصاص مییابد. انگار نه انگار که اصلأ چنین چیزی وجود دارد.

پرسش این است : آیا چین غول خفته ای است که در حال بیدار شدن است و سپس به عنوان قدرت برتر جهان از ایالات متحده پیشی خواهد گرفت؟ پس از جنگ جهانی دوم ، هژمونی آمریکا بر جهان چیره شد . چه گونه ؟:

دکتر عباس میلانی در تورنتو، کانادا درباره کتابی که درباره "رضاشاه" اکنون در دست تالیف دارد، سخنرانی کرده است. نام این سخنرانی "در جستجوی رضاشاه" است.

از معدود کسانی است که از جهم خاوران جان بدر برده با اندوهی جاودان بردل. یکی از دوستان پسرم .حال مقابل من نشسته است. مقابل مادری که فرزندش در کشتار بزرگ سال شصت وهفت کشته شد و برای همیشه مرا در سوک خود نشاند. می گویم:" از آخرین روز پسرم بگو! بگو برشما چه گذشت؟ در آن روزهای وحشت!

درباره کلیشه دموکراسی قبلا نوشته‌ام و باید تکرار کنم که من نه مخالف دموکراسی هستم نه موافق آن. به دو دلیل: نخست، دقیقا نمی‌دانم این کلیشه معرف چه چیزی است، زیرا در بررسی نظام‌هایی که خود را دموکرات می‌خوانند، چیزی جز تضاد نمی‌بینم. دوم، ایرانیانی که این کلیشه را به کار می‌برند هنوز نتوانسته‌اند تعریفی از آن- البته با توجه به ویژگی‌های جامعه ما- ارائه دهند. در واقع، کمتر ایرانی را می‌یابید که بگوید دموکراسی نمی‌خواهد. بعضی می‌کوشند با چسباندن یک صفت، دموکراسی مورد علاقه خود را تعریف کنند: مردم‌سا

برتصویر دفیق میرزا جهانگیر خان شیرازی  ازسیمای یک دیکتاتورکه یک قرن قبل ترسیم کرده  مکث میکنم . تصویر امروز کشورم را گرفتار ترآن زمان می بینم !با قلبی دردمند از خود می پرسم:"چگونه است ؟ چگونه شد؟ هنوز بعد گذشت قرنی در چنگ استبدادی خشن تر گرفتار شدیم؟ چه بر سر این ملت آمده است ؟

جامعه ایرانی بالاخص برای پنجه آزمایی با مشکلات و مسائل قرن به قرن خود به انسانهایی محتاج و ملزوم است که هنر اندیشیدن و استقلال فکر را با جان و دل در رفتار و گفتار و زندگی شخصی خود به محک بزنند؛ یعنی اندیشیدنی که بُنمایه اش سنجشگری بر شالوده فهم و شعور و دانش و تجربه و هنر تامّلات فردی باشد. معیار تفکّر سنجشگر باید خود انسان باشد و فروزه های فردی اش و آموخته های سنجیده و بررسی شده و زاییده از گوهر وجودی خودش.

‌‌دیگر، مرجع‌‌ها و الگو‌‌های بزرگ وجود ندارند. و دیگر، یک دیالکتیک سیاسی واقعی در کار نیست:
حرمت‌گزاری به عقاید یکدیگر، و گوش‌سپاری معصومانه به دیگری.

ما را انعطاف‌ناپذیری و جزمیت، له کرده است:
‌‌ـ آن کس که سخن از تفاوت‌‌های سیاسی می‌گوید، ممکن است که خائن نام بگیرد.
‌‌ـ آن کس که با متعصّبین، موافق نباشد، ممکن است که کافر شمرده شود.
‌‌ـ و آن کس که با بعضی از روشنفکران همفکر نباشد، ممکن است که بیهوده‌گو به حساب بیاید.

*میدانیم که حضور در همین مجلس با همه ویژگیها در هر دوره – علاوه بر همه امتیازات بر خلاف منافع ملی و مصالح ملک وملت ، معادل یک دوره مدرک تحصیلی با لاتر محسوب میشود ....که عواقب این خبرگی را از زمان تصویب تا کنون شاهد یم
*چنانکه اغلب پیشینیان که در این روزها با پیامک به اعلام امادگی فر اخوانده شده ا ند- نیز علاوه بر صاحب امتیازی مطبوعات نان به نرخ روز خور، و مدیریت عاملی بخش خصوصی که خود بنیان گذار- ان بوده اند، دارای مدرک دکتر میباشند که البته تعدادی ازاستفاده این عناوین پرهیز دارند

زندانی که تا آخرین روز شاهد شکنجه واعدام فرزندان آزادی خواه این سرزمین بود .از دهلیزی به دهلیزی می‌روم از اتاقی به اتاقی صدایشان می‌کنم! صدایی نیست سکوت! سکوت. دری را می‌گشایم دهلیزی تنگ و تاریک در انتهای آن در دیگری است. دری که هزاران زندانی سیاسی در سال های دور، در مرداد و شهریور سال شصت هفت از آن گذشتند تا به دیدار هیئت مرگ بروند.پس آنگاه بر جاودانگان به پیوندند. اتاقی بزرگ که هنوز وحشت در آن موج می‌زند. تمامی اتاق غرق در خون است. می‌بینم صدها زندانی ردیف شده بر کناره دیوارها و طناب‌های داری

اگرچه امروز مشکل نان است اما ریشه مشکل ابدا اقتصادی نیست. خمینی درست می گفت که مردم ما بخاطر شکم انقلاب نکردند. اما میگفت مردم ما بخاطر اسلام انقلاب کردند که دروغ بود. قبل از انقلاب پیشرفت روند طبیعی خودش را طی می کرد. آزادی سیاسی نبود که انقلاب نتیجه آن بود. نتیجه این که حتا در بهترین شرایط اقتصادی مردم هرگز تحمل حکومت اسلامی را نخواهند داشت. این مردم تا بدست آوردن آزادی کامل از پای نخواهند نشست و همانگونه که بارها نشان داده اند حاضرند در این راه جان هم بدهند... و جان دشمنانشان را نیز بگیرند.

چرايي شكست ابتکار"شورای همبستگی" در اصل چنين بود: اين شورا در مقابل اتحاد نانوشته بخش عمده اي از اپوزيسيون تبعيدي با نهادهاي تبليغاتي و سركوب حكومت جمهوري اسلامي فرصتي براي ايستادگي، كسب تجربه بيشتر  و تكميل خود نيافت. این شورا از همان ابتدا به محض تشکیل اش، مورد حملات وسیع و گسترده بخش عمده ای از "اپوزیسیون"، از طرفداران افراطی و حتی میانه رو طرفدار سلطنت گرفته تا جمهوری خواهان و نیروهای چپ قرار گرفت. همه این نیروهای ناهمگون نه تنها در حمله به این شورا گوی سبقط را از یکدیگر ربودند و با یکدیگر

اخرین توصیه شادروان در نشست سال بگذ شته« باهمه کبر سن»و حضور ارزشمند ش تاکید براین مهم بود که :
هر دقیقه از گردهم ائی ها بایستی از لحاظ ارزش در تعداد حضار ضرب و از اتلاف وقت گرانمایه بطور جدی پرهیز و جلسات به حد محفل و مباحث معمولی «چنانکه افتد و دانی »کشانده نشود ....
این تذکر برامده از بخردی و استفاده بهینه از وقت در نشستها اعم از اجتماعی – فرهنگی که سیاسی نام بگرفته ،بطور مکرر اویزه گوش و هوش اهل اندیشه ....بایستی ....

می‌توان از فدرالیسم همگرا و واگرا، فدرالیسم همگون و فدرالیسم با تنوع ملیتی و اتنیکی، فدرالیسم آمرانه و داوطلبانه، فدرالیسم استبدادی و دموکراتیک، به مثابۀ گونه‌های مختلف فدرالیسم سخن گفت.

همه نود و شش نفری را که از بند ما برده بودند اعدام کردند و از زندان مالک اشتر لاهیجان هفتاد و پنج نفر، از بند دو مردان در زندان رشت هفتاد و پنج نفر و از بند زنان در زندان رشت شانزده نفر اعدام شدند، شب ها جسدها را داخل مینی بوس حمل زندانیان یا آمبولانس می گذاشتند و بیرون می بردند! .....

اسلام واقعی، تنها در افشای بی حقوقی مطلق انسان برابر الله، و بسی سهمگین تر بی حقوقی مطلق زن برابر مرد و آنهم بفرمان خدائی ست که مردسالارمی باشد و تنها ازین راه و سبک می شود قوانین ناروای اسلام را قابل تعریف و بررسی بی طرفانه و تنقید روشنگرانه قرارداد

دوستی قدیمی تلفن کرده می پرسد نظرت در مورد "میثاق حق زندگی چیست؟" می گویم معلوم است . دفاع از میثاقی در راستای دفاع از حق انسان ایرانیست که چهل واندی سال است توسط رژیمی خود کامه پایمال می گردد.

۱۵ تشکل سیاسی دربرگیرنده‌ی ۳۲ گروه اپوزیسیونی، طی برآمدی امیدبرانگیز، در روزهای اخیر «میثاق حق ِ زندگی»(*) را تایید و هر یک مستقلاً آن را انتشار همزمان دادند. اقدامی مسئولانه که صفحه‌ی نوینی را در سپهر اپوزیسیون می‌گشاید. اهمیت این اقدام به ارزش‌هایی است که آنها را بشمریم:

دین، در حکومت دینی به تعطیلات نمی رود (مدتی گشت نبود). « ارشاد» بنیاد حکومت دینی است! تا ساقط نشود، کمرنگ بودنش در جامعه تنها برای بازسازی، رفع خستگی و مسلح تر شدن است. در نهایت نوعی عقب نشینیِ تاکتیکی برای اِعمال بایدِ بایسته های فقیهانه و البته به روشهای بیشتر سرکوبگرایانه دیگر است! 

دايرة المعارف فلسفى دانشگاه آمريكايى استانفورد در تعریف استعمار مى گويد: "كاركردى است براى چيرگى، كه انقياد يك ملت توسط ملت ديگر را در بر مى گيرد." و سپس كاركردهاى هاى استعمارى از دوران جنگ هاى صليبى، به ويژه ، پس از دوره رنسانس تا امروز را شرح مى دهد. 
اما موضوع استعمار داخلى همانا استعمار پيرامون توسط يك متروپوليتن يا پايتخت و سلطه مركزى آن است. قصد از پيرامون، مناطق دور از مركز در يك كشور است. استعمار داخلى اساسا به شكل توسعه نامتوازن ميان مركز و پيرامون بروز مى يابدو آن كشور مى تواند يك كشور

انستیتو هادسن در یاداشتی می نویسد: ما به این نتیجه رسیدیم که روسیه اصلاح ناپذیر است باید ایالات متحده از اصلاح جامعه روسیه چشم پوشی کند...

**مخاطبان شما در مقام ملت ،وضعیت اسفناک اقتصاد عریان شده فعلی ، ازجمله صنعت ،کشاورزی، نا بسامانی محیط زیست، بیکاری دو رقمی، و تورم بالای 6۰ درصدی یا افزایش بی رویه خانمان برانداز نقدینگی از بد حادثه و.....را نه صرفا نتیجه تحریم ها، بل در اصل ناشی از «مدیریت غیرکارشناسانه و پایدار بر ایدئولوژی »حکومت میدانند ....

ولی اساس مسئله این است: امروز، با هدایت آمریکا، هیچ زمینه ای برای ایجاد اتحادی علیه روسیه، چین و ایران، که در آن، ترکیه و آذربایجان و جمهوری‌های ترک آسیای مرکزی شرکت کنند، وجود ندارد. در وهله اول، منافع عینی ترکیه و روسیه پیشروی در مسیر مشارکت راهبردی را ایجاب می کند، و همچنین، روابط هر یک از کشورهایی که نام آنها تک تک برده شد، با روسیه، چین و ایران اجازه چنین وضعیتی را نمی دهد.