بیاد استاد گرانمایه دکتر «منوچهر موتمنی طبا طبائی »

درپی تعطیلات نا بهنگام روزهای پایانی هفته گذشته که علت انرا مردمان پر تحمل این دیار «با شد ت بدبینی که به حکومت و عملکرد او ناشی از مشاهده نتایج دو سال حضور ...دارند ....» و با هزار گونه طول و تفسیر کماکان نمی پذ یرند...... سفری کوتاه پیش امد که  همزمان شد با از دست دادن چهره علمی کشورمان «  دکتر منوجهر موتمنی طبا طبائی » استاد ارزنده حقوق اداری و نویسنده دهها جلد کتاب دانشگاهی که هر کدامین دهها بار تجدید چاپ شده و در جستجوئی اندک د ر« گوگل»  بخوبی در معرض دید شاگردان این انسان وارسته و خوش خلق قرار می گیرد ...  با تاسف و اندوه بسیار و همدردی عمیق با خانواده و بازماندگان شادروان ، شاگردان و جامعه علمی کشور ...و با تاسف از تاخیر در انجام این وظیفه  با توجه به بیش از 60 سال اشنا ئی عمیق با ایشان در قامت دانشجو« در موسسه علوم اداری و مدیریت دانشکده حقوق و سپس دانشکده علوم اداری» طی سنوات اغازین دهه 40 به مدت 7 سال و متعاقب ان حضور در« کانون علوم اداری ایران »در بیش از نیم قرن و برخوداری از مکتب ارزشمند  در واقع چهره آگاه ملی – علمی لازم دید  خاطره ای اثر گذار را بعنوان یاد بود و برسم وظیفه شاگردی تقدیم خوانندگان بنماید : منوچهر خان ما با اختلاف سنی حدود 20 سال و ارشدیت مطلق در« علوم اداری و مدیریت منابع انسانی » و بنیان گذار این علم در ایران ما که« از باد وباران نیایش گزند » بعنوان مدرس این رشته ،در تمامی عمر 100 ساله با برکت خویش، تا همین نزدیکی ها از صاحب نظر ترین های این رشته بود - که در واقع اساس و بنیان چگونگی مدیریت تشکیلات دولتی و بتبع ان تمامی دستگاههای عمومی و خصوصی  که متصدی سامان دادن به امور جامعه میباشند .... استاد فراتر از حد امکان سعی داشت با لحن شیرین فارسی ترکیب یافته با لهجه شریف ترکی-  تکلیف و رسالت «کانونیان » را بعنوان « ngo »تشکیلاتی غیر وابسته به حکومت و مستقل ،تشکیل یافته از فارغ التحصیلان این رشته و اغلب شاگردانش در  دانشگاه تا مقطع دکتری – و به یادگار مانده حاصل کوششش های  افراد مستعد و اندیشمندانی  هم چون  ایشان ،که  در واقع از بنیان گذاان این علم در مملکت بودند ... یاد اوری و برفعالیت« کانون » نظارت مستمر مبذول  میداشت  و حسب مورد در پی هر نشست تذ کرات خود را به نگارنده بعنوان « دبیر و خدمتگذار اعضاء » میفر مود که در حضور مستمر ایشان با هر تمهیدی می کوشید و اغلب در معیتشان .... .... و در نشست بعدی براجرای دستورات خود « که از بکار بردن  واژه «دستور » سخت پرهیزمی کرد  و استفاده از «توصیه » را بهتر می دانست » پای می فشرد ... ونبود مگرنشات گفته ازعلم و اگاهی ، تواضع ، اراسته گی ، سعه صدر و مناعت طبع - این خدمتگذار جامعه علمی کشورمان   .... که اخرین ان در اواخر سال بگذ شته« باهمه کبر سن»و اخرین حضور ارزشمند ش  تاکید براین مهم بود که : هر دقیقه از گردهم ائی ها بایستی از لحاظ ارزش در تعداد حضار ضرب و از اتلاف وقت گرانمایه بطور جدی پرهیز و جلسات  به حد محفل و مباحث معمولی «چنانکه افتد و دانی »کشانده نشود .... این تذکر برامده از بخردی و استفاده بهینه از وقت در نشستها اعم از اجتماعی – فرهنگی که سیاسی نام بگرفته ،بطور مکرر اویزه گوش و هوشمان است و «انچه حتی در رده جماعت تکیه زده بر منا صب دولتی بعنوان حکومت مردان ...به جائی نرسد فریاد است »تا انجا که مدیری از بخش خصوصی حضور یافته در نشستی تخصصی با حضور «حدود 10 نفر  به اصطلاح معاونین وزراء و بیست نفر کارشناسان »تعریف می کرد :بعد ا ز همه توضیحات  جمع با ذکر صلوات تشکیل دیداری دو باره را با همان دستور نشست به بعد از ایام سو گواری در کمال حیرت و تاسف  موکول فر مودند ...  روانش شاد و یادش گرامی باد که با عزت زیست و ایستاده همانطور که میخواست جان به جان افرین تسلیم نمود