● زنان

نبرد زنان با مدافعان حجاب اجباری که صاحب تریبون‌های حکومتی و قدرت‌اند از یک سو‌ و نیروهای امنیتی در خیابان‌ها، کافه‌ها و‌ اماکن عمومی از سوی دیگر، از موی سر به اعضای بدن رسیده و مردان جمهوری اسلامی مدتی است به آنچه «ناف‌نمایی» زنان می‌خوانند، حمله می‌کنند.

در سرپل ذهاب معلم بودم. در میان شاگردانم، دختری بود به نام گلناز؛ شانزده‌ساله، با چشمانی نافذ، درس‌خوان و مودب.

گزارش‌هایی از طرحی پنهانی در مجلس شورای اسلامی منتشر شده است که بر اساس آن، مردان خارجی، عمدتاً از میان شیعیان عراق و افغانستان، می‌توانند از طریق «صیغه» با زنان ایرانی، تابعیت ایران را به دست آورند.

شما بگوئید؟ این "زن" یا این زنانی که نامشان نشسته بر پیشانی شعار "زن،زندگی ، آزادی " از کجا آمده اند ؟

در اغلب ویدیوهایی که از تهران، به‌خصوص محله‌های شمال شهر منتشر می‌شود، زنان و دختران جوان و نوجوانان حجاب ندارند. چهره شهر به‌گونه‌ای است که برای ایرانیان دور از وطن مانده، عجیب می‌نماید. روی دیگر قضیه اما، تصاویر تاییدنشده‌ای است که کاربران در شبکه‌های اجتماعی از حضور دوباره گشت ارشاد منتشر کرده‌اند. روایت‌هایی توسط کاربران منتشر می‌شود که نشان از برخوردها با زنانی‌که تن به حجاب اجباری نمی‌دهند، دارد؛ دست‌کم در دو استان خراسان رضوی و اصفهان. خبرنامه «امیرکبیر» نیز تصاویری از پیامک حجاب دانشگاه

محمدرضا باهنر، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در ایران، گفته است که به حجاب اجباری اعتقادی ندارد و قانون حجاب اجباری هم دیگر در ایران لازم‌الاجرا نیست.

تاریخ جنبش زنان ایران آمیخته با فراز و فرودهایی است که همواره در معرض روایت‌های متناقض و تحریف‌های ایدئولوژیک قرار داشته است. برخی مخالفان و حتی شماری از روشنفکران، نقش زنان در دوره‌ی پهلوی را تحقیر کرده و دستاوردهای آنان را «تحمیلی» دانسته‌اند. با این حال، اسناد تاریخی نشان می‌دهد که بسیاری از حقوق زنان در ایران، حاصل خواست و مبارزات زنان پیشرو و فعال بوده است. رضا شاه و محمدرضا شاه تنها در مسیر قانونی‌سازی و حمایت از این خواست‌های به‌حق زنان روشنفکر عمل کردند. 

متن پیش رو خلاصه‌ای از دیده‌ها و شنیده‌های خبرنگاران انصاف نیوز از وضعیت حجاب زنان شهر تهران سه سال پس از اعتراضات «زن زندگی آزادی» و مرگ مهسا امینی است. در این گزارش نمود سبک زندگی گروهی از ایرانی‌ها در فضای عمومی نیز بررسی مختصری شده است

شعر خواني عسل لباسچی

سخنرانی فهیمه ایلغمی، ، در کنفرانس استقلال پایدار زنان ( برلین)

سپیده خاکسار :نگاهی به تاریخ مبارزات زنان در عرصه موسيقي( کنفرانس وایز برلین )

دکتر گلین شیرزاد؛ در باره پیامد های روانی جنگ ۱۲ روزه /در کنفرانس استقلال پایدار زنان ( برلین)

ترلان، آموزگار بازنشستۀ رقص، قهرمان اصلی داستان است: زنی نسبتاً مُسن که گمان می‌کند دوران پیری را در آرامش خواهد گذراند. اما هنگامی که او شاهد قتل دختری جوان به دست شوهرش - یکی از مقامات بلندپایۀ جمهوری اسلامی - می‌شود، سرنوشتش دگرگون می‌گردد. پلیس حاضر به تحقیق درباره قتل نیست و به همین خاطر ترلان خود به تنهایی به جستجوی حقیقت برمی‌خیزد و در این مسیر گام به گام به سوی سقوط و ویرانی کشانده می‌شود.

اگر پوست درخت زخمی شود، با گذر زمان لایه‌ای تازه می‌سازد؛ زن هم در برابر دردها و سختی‌ها توان بازسازی و برخاستن دوباره دارد. فاطمه سپهری را ببینید: با وجود ناتوانی ناشی از بیماری و جراحی‌های سنگین، حتی از پشت میله‌ها همچون شیر می‌رزمد.

بازگشت یا عبور؟ تأملی انتقادی بر بیانیه‌ی میرحسین موسوی
بیانیه‌ تازه‌ی میرحسین موسوی، نخست‌وزیر دوران جنگ، پس از رخدادهای خون‌بارجنگ دوازده روزه، بار دیگر اورا به صحنه عمومی بازگرداند و همزمان باعث بروز پرسش‌هایی اساسی شد: او اکنون دقیقاً در کجا ایستاده است؟

نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و برنده جایزه نوبل صلح، در پیامی ویدئویی نسبت به تشدید سرکوب‌ در ایران پس از جنگ ۱۲ روزه با اسرائیل هشدار داد و گفت حکومت ایران در حال بهره‌برداری از فضای پس از درگیری برای افزایش فشار بر فعالان مدنی، مخالفان و زندانیان سیاسی است.

در میانه‌ی قیام ژیناست؛ ساعت خاموشی ظهر فرا رسیده. زندانبان‌ها ما را به داخل اتاق‌ها می‌فرستند، در را قفل می‌کنند؛ سکوت به اتاق‌ها حاکم می‌شود و من می‌پرم بالای تختم که تخت طبقه‌ی سوم در اتاق جرائم مواد مخدر است

سرا آغازاین خشونت نە از ژینا و دیگر خواهران قربانی شدە ام در جنبش زن زندگی آزادی، بلکە از همان روز آفرینش جهان بە دست خدای مرد چهرە و مرد سالار بودە است.

بازآرزو را کُشته وُ کِتمان کنید
آن دشنۀ خونینِ خود پنهان کنید
در ازدحام وُ سنگسارِ عاشقان
در مَسلخِ خون زندگی قربان کنید

زینا فریدونیان، فعال مدنی اهل قروه به دلیل آنچه انتقاد از وضعیت این شهرستان اعلام شده توسط دستگاه قضایی جمهوری به تحمل سیزده ماه حبس تعزیزی محکوم شده است.

به دنبال انتشار گزارش‌هایی مبنی بر قتل هانیه بهبودی پورامغان، ورزشکار ۲۳ ساله اهل فریمان، مقام‌های قضائی ایران از بازداشت همسر او به اتهام قتل خبر داده‌اند.

خبرگزاری مهر به نقل از مهدی حقدادی، دادستان فریمان گزارش کرده است که همسر ۳۳ ساله هانیه بهبودی پس از آغاز عملیات جستجوی پلیس آگاهی، خود را تسلیم کرده است.

آیااو همان" مهسا "نیست که درمقابل چشمان برادرومردمی ترس خورده بداخل ون ارشاد کشیده شد وساعتی بعد بدن بیهوش او در اطاقی دور افتاده در بیمارسانی در تهران آخرین نفس های خود را کشید وخاموش گردید؟آیا این همان رومینا دخترک زیبای شمالی نیست که بدست پدر کشته می شودوجزای قاتل در قانون اسلامی چند ماهی زندان است وبس.

پس از ۱۳ سال به اصطلاح بررسی، نهایتاً لایحه «تأمین امنیت زنان علیه خشونت زنان» با حذف خشونت به مجلس فرستاده شد . این لایحه بار ها نامش تغییر کرده و بالاخره «پیشگیری از آسیب‌دیدگی زنان و ارتقای امنیت آنان در برابر سوءرفتار» نامیده شد.

به گزارش هفت‌صبح روز گذشته گزارش مرگ سه خواهر جوان در خانه‌شان واقع در خیابان گلبرگ تهران روی میز بازپرس کشیک قتل پایتخت قرار گرفت. به این ترتیب بررسی‌ها برای روشن شدن علت ماجرا آغاز و مشخص شد این سه خواهر جوان که یکی از آنها به نام تینا در فضای مجازی بلاگر شناخته شده‌ای بود بر اثر گازگرفتگی جان خود را از دست داده‌اند.

محمدباقر قالیباف رئیس مجلس ایران در واکنش به تذکری درباره عدم ابلاغ قانون «عفاف و حجاب» گفت که تاکنون نمی‌خواست این موضوع را اعلام کند اما «دبیرخانه شورای امنیت ملی به صورت مکتوب به ما اعلام کرده است که فعلاً این قانون ابلاغ نشود.»

رسانه‌های وابسته به جمهوری اسلامی به‌تازگی فریب‌کاری جدیدی را با نشر یک خبر دروغ علیه من و برخی از همکارانم شروع کرده‌اند که نیت وهدفشان بر کسی پوشیده نیست. اگرچه بنا به عادت مالوف، و باور به ارزش مسیر مبارزه هرگز تمایلی به واکنش به پروژه‌های امنیتی جمهوری اسلامی نداشته‌ام، اما چون در بازنشر مطالب نوشته شده در تويیت های به‌اصطلاح افشاگرانه‌شان! چند سایت حکومتی، اقدام به تخریب شخصیتی و دروغ‌پردازی نسبت به چند تن از همکاران سابق و فعلی من کرده‌اند خود را موظف به روشنگری درباره این دروغ و فریبکاری

از طرفی، در دهه‌های اخیر، شهرهای کردستان ایران شاهد شکوفایی نوعی کنش‌گری شهری جدید بوده‌اند؛ زنانی که در شوراهای محلی، انجمن‌های آموزشی، کمپین‌های محیط‌زیستی، و حتی پروژه‌های رسانه‌ای کوچک نقش‌آفرینی می‌کنند. برخلاف تمرکز رسانه‌ها بر اعتراضات خیابانی، مقاومت این زنان بیشتر در شکل کار فرهنگی-اجتماعی مداوم است؛ گاهی در قالب آموزش زبان مادری در زیرزمین خانه‌ای اجاره‌ای، گاهی با راه‌اندازی کتابخانه‌ای کوچک، و گاهی هم با برگزاری کلاس‌های حقوق زنان در پوشش کارگاه خیاطی.
در این میان، تقاطع سه‌گانه‌ی زی

بوجودآوردن تشکل ها مستقل کارگری زنان که بتوانند از کارگران زن و نیروی عظیم کار آنان محافظت کند بسیار حائز اهمیت است، تا این تشکل ها با فعالیت‌ها ی مستمر خود به رژیم آنچنان فشار بیاورند تا به اجبار قوانین مناسبی برای زنان کارگر فراهم آورده و به مرحله اجر درآورد .

وقتی در زندان بودم با نوه‌ی عزیزم، دانیال، فقط گاهی برای دقایقی کوتاه میان دو اخطار تلفن زندان که می‌گوید «این تماس از زندان اوین می‌باشد» حرف می‌زدم تا نفهمد که در زندان هستم. او می‌فهمید که شرایط غیرعادی است و با ناراحتی از من می‌پرسید: مامانی! کجا هستی؟ می‌گفتم: به سفر رفته‌ام برای انجام یک کار تحقیقی و نوشتن یک کتاب و تدریس.

«رعنا سلیمانی»، نویسنده ایرانی سوئدی ساکن استکهلم، متولد اسفند ۱۳۵۴ در تهران و فارغ‌‌التحصیل رشته اقتصاد است‌. نخستین تجربه‌های نویسندگی رعنا به سال‌های نوجوانی باز می‌گردد. او نوشتن حرفه‌ای را از دهه ۸۰ خورشیدی آغاز کرد و خود را در رده زنان پیشگام در داستان‌نویسی مدرن ایران قرار داد. دوره‌های داستان‌نویسی خلاق را در فرهنگ‌سرای «کارنامه»، «سرای اهل قلم» و «کانون نویسندگان» گذراند و حاصل تمام تلاش‌هایش در این سال‌ها، رمان دیگری بود که هیچ‌گاه مجوز چاپ نگرفت.

ایگاه خبری پولیتیکو گزارش داد ماموران اداره مهاجرت آمریکا محمدرحیم وحیدی، سفیر پیشین حکومت طالبان در اسپانیا، را بازداشت کردند. به گزارش این رسانه، دستگیری او به طرح جمهوری اسلامی برای ترور مسیح علی‌نژاد، روزنامه‌‎نگار و فعال سیاسی ایرانی-آمریکایی، مرتبط است.

هیات منصفه دادگاهی در نیویورک دو مرد را به جرم تلاش برای ترور مسیح علی‌نژاد در خانه‌اش در شهر نیویورک گناهکار شناخته است.

دادستان‌ها در جریان این محاکمه که دو هفته طول کشید گفتند که دولت ایران این دو نفر را برای کشتن این روزنامه‌نگار و فعال سیاسی ایرانی-آمریکایی اجیر کرده بود. خانم علی‌نژاد و یکی از متهمان در جریان محاکمه شهادت دادند.

خانواده‌های دادخواه اعدام‌شدگان سال ۱۳۶۷ به رسم هر سال برای گرامی‌ داشت یاد عزیزانشان در آخرین جمعه سال به خاوران رفتند اما باز هم ماموران امنیتی به آنها اجازه ندادند وارد شوند. ‌