● زنان

زنی بسیار جوان که کودکی را در اغوش داشتو به شدت گریه می کرد به ماموری گفت:یک هفته است به اینجا می ایم ولی هنوز کسی جوابم را نداده.در انتهای راهرو نیمه طویل دادگاه چشمم به زنی افتاد که تنها ایستاده بود...در چشمان روشنش غم نهفته ای بیداد می کرد,پیشش رفتم نمی دانستم چگونه باید شروع کنم با غم لبخندی زد و پر سید برای طلاق امدی؟ اول راهی یا مثل من...؟

دکتر نـاهيـد تـوسـلي، نویسنده، پژوهشگر و فعال امور زنان است. وی صاحب امتیاز، مدیر مسئول و سردبیر نافه (نشریه ادبی، فرهنگی و هنری) بوده و دارای دكتراي فرهنگ و زبان‌هاي باستاني است. در زیر شرح مصاحبه دکتر ناهید توسلی با سایت «تا قانون برابر خانواده» در ارتباط با «لایحه حمایت از خانواده آمده است.

سرکوب باعث شد که ساختارجنبش زنان که پیش از این حالت شبکه ای داشته و کمپین محور بود دچار نوعی انفجار و خرد شدن آن به گروه های کوچک شود.» او می افزاید: «‌سرکوبگران پروژه گسترده ای را برای انهدام جامعه مدنی که از نظر آنها سازماندهندگان اصلی جنبش سبز بودند از همان شب نخست کودتای انتخاباتی شروع کردند و تا به امروز ادامه داده اند.»

روز جهانی زن بار ديگر از راه رسيد و به انگيزه اين روز به ديدن چهار زن ايرانی در خارج از کشور رفتم که هر يک به نحوی از آنها توانسته اند در طول مهاجرت ناخواسته شان، نام و شهرتی برای خود دست و پا کنند. شيرين نشاط ، هنرمندی است که در ابتدا با انتشار عکس هايی به نام «زنان خدا» به شهرت رسيد. پس از آن فيلم های کوتاه ويديوی ساخت و سرانجام نيز به سينما راه يافت. نخستين فيلم بلند او «زنان بدون مردان» نام دارد. اين فيلم سينمايی در آخرين جشنواره جهانی در شهر ونيز به دريافت جايزه شير نقره ای نائل شد.

شادی صدر جایزه بین المللی شجاعت زنان را به شیوا نظرآهاری اهداء کرد تا جهان شاهد جای خالی او و دیگر آزادیخواهان باشد

براین اساس است که به باور من،کمپین یک میلیون امضا در واقع دوره تمرین جنبش سبز بوده و امروز جنبش سبز در زمینی بازی می کند که پیش از آن اعضای کمپین یک میلیون امضا خط کشی و مرزهای آن را کشیده بودند.

به مناسبت 8 مارس، روز جهانی زن، مطلبی از گرهارد آمنت در نشریه آلمانی زبان نویه تسورشر تسایتونگ منتشر شده که حاوی چند نکته جالب است. با اینکه نظرات عقب مانده ی نویسنده، بخش عمده این مقاله را تشکیل میدهد، ولی دو سه نکته ای که او در انتقاد به فمینیسم بیان کرده، قابل تامل است. از نظر نویسنده در دوران کنونی، فمینیسم دنیا را به دو قطب زنان قربانی و مردان گناهکار تقسیم میکند و به جای اینکه به دنبال راه حلی برای نزدیکی زنان و مردان باشد، تضاد بین جنسیت ها را آشتی ناپذیر جلوه میدهد.

نظام جمهوری اسلامی به‌خوبی دریافته‌است که عمر و بقای رژیمش بستگی به حذف و سرکوب، تبعیض و نابرابری ، حجاب و آپارتاید جنسیتی نسبت به زنان دارد و به همین دلیل است که نوک پیکان حمله علیه زنان صورت گرفته‌است. ولی زنان حجاب تحمیلی 31 ساله را خود تعریف‌کردند، با مانتوهای کوتاه، لباسهای رنگین، موهای نیمه پوشیده، آرایشهای غلیظ و لباسهای رنگی بزرگترین نه را به تحمیل اجباری حجاب گفتند.

انسان مذکر (مرد)، مقصود فرهنگ مردسالارانه ایست که بر فکر و فرهنگ وی طی قرون اعصار نفوذ کرده و خود را در قدرقدرتی، خود بزرگ بینی، سیطره طلبی و برتری جویی اش توضیح میدهد. فرهنگی که مرد در تکوین تاریخ حیات انسان آن را با تکیه بر عنصر قدرت فیزیکی و در واقع زوری تاریخا برآمده از ساختار بیولوژیک وی، شکل داده و آن را به انحای مختلف و در دوره های متفاوت بازتولید کرده است.

در اين نوشته قصد دارم تا پزسشی عملی را مطرح کنم که سال ها ست ذهن بسياری را بخود مشغول کرده: آيا بالاخره زنان ايران روزی را انتخاب خواهند کرد تا اعلام کنند که ديگر به حجاب اجباری تن نخواهند داد؟ منظورم اين است که همه مي دانيم، مثلاً در زمان رضا شاه، چگونه روز کشف حجاب انتخاب شد. آيا زنان ايران بايد منتظر شوند که يک رژيم سکولار بر سر کار آيد و بعد روزی را برای پايان دادن به حجاب اجباری مشخص کند؟ شايد در همان روز آغاز حکومت سکولار؟

جُز خواری و ستم نگزید از برای زن.....نا مردتر خُدای نبود از خُدای زن......تا بنگرد که حالِ زن از او چه گونه است، ای کاش می نشست دمی خود به جای زن......عیسای او چرا پسر آمد، نه دختری.....تا بندِ بندگی بگشاید ز پای زن؟! یا از چه رو پیمبر ِ زن زو نیامده ست:........تا زن شناس باشد و درد آشنای زن؟!

جنبش زنان تاحدی که براین افزوده ها و پتانسیل های بالقوه وبالفعل خود-امری که فعلیت یافتن آنها مستلزم تلاش وافری است- تأکید کند و تاحدی که آنها را درجنبش عمومی تسری بدهد،به همان اندازه به مثابه یک جنبش رهائی بخش ودرنقش یک سوژه کنشگر برای ایجاد یک شهروند واقعا برابرو جهانی تأثیرگذارباشد.

اسطوره ها و روانشناسی یونگ بر این باورند كه انسان ازلی، نر- ماده یعنی دو جنسی بوده است. افلاطون در رساله‌ی ضیافت می‌گوید: خدایان نخست انسان را به صورت كره‌ آفریدند كه دو جنسیت داشت. سپس آن را به دو نیم كردند بطوری كه هر نیمه‌ی زنی از نیمه‌ی مردش جدا افتاد ، از این رو است كه هر انسانی به دنبال نیمه‌ی گمشده‌ی خود سرگردان است و چون به زنی یا مردی بر می‌خورد ، می‌پندارد كه نیمه‌ی گمشده‌ی اوست در حالیكه نیمه گمشده هر انسان درون خود اوست.

تبعیض علیه زنان در ایران در همۀ عرصه های زندگی به چشم می خورد. از جمله در ایران تنها حدود ۸ درصد مشاغل مدیریتی در کشور به زنان اختصاص یافته است. ایران در حالی از تبعیض جنسیتی علی الخصوص در رده های بالای تصمیم گیری و مدیریتی رنج می برد که در کشورهای پیشرفته مثل سوئد زنان نیمی از مشاغل پارلمانی و دولتی را به خود اختصاص داده اند. لیست ارائه شدۀ کاندیداهای حضور در پارلمان یک در میان زن و مرد است؛ سخنگوی پارلمان یک خانم است و زنان بیشتر در کمیته های امور خارجه، عدالت و بیمۀ اجتماعی حضور دارند.

در چند ماهی که از انتخابات دوره دهم میگذرد ، زنان نیز همچون دیگر فعالان مدنی از گزند حاکمیتِ سرسخت در برابر انتقاد و اعتراض در امان نبودند. هم اکنون بیش از 35 فعال و روزنامه نگار زن در زندان بسر میبرند که بدیهی است این آمارِ همه زنان دربند نیست.

دارم از فستیوال فیلم زنان (.Women Inc) برمی گردم که از 1 تا 6 مارس در آمستردام برگزار شد: یک بار دیگر، فیلم “زنان در کفن” را با مخاطبانی متفاوت دیدم. فضای جشنواره، جشن زنان بود به تمام معنی کلمه. همه زنان فعال هلندی آنجا بودند،

8 مارس امسال پیامی با خود دارد، این بار دیگر گل سرخی، یا هدیه ای و یا معاف بودن از نگرانی شام شبی مرا راضی نمیکند، حمام میخواهم بشویم بدن زندانی ام را، بشویم سرم را با شامپویی تازه تا موهایم را آفتاب بدهم، سینی پر از شیرینی و آهنگی دلنشین در کنار مرد همراهم. قرار ما سال دیگر 8 مارس در ایرانم که اگر زندانم هم باشد باز دوستش دارم.

روز جهانی زن به تاریخ 08.03.1908 بازمیگردد. در آن زمان ، کارگران کارخانه نساجی نخ در نیویورک دست به اعتصاب زدند تا به تقاضای بهتر شدن زندگی و شرایط کاری آنان پاسخ داده شود. اما صاحبان و سرپرستان کارخانه ها زنان را در کارخانه برای جلوگیری از تماس و همبستگی با کارکنان دیگر زندانی کردند که ناگهان آتشی برخاست و 129 کارگر زن در آتش سوختند.

در این سه دهه، همه فعالان حقوق زن طعم زندان، اهانت، محدودیت و آوارگی را چشیده اند. هم اکنون نمادهایی از زنان دلاور ایرانی که جذب جنبش ملی و اعتراضی شده اند در زندانها به سر می‌برند. جمعی که به صورت ظاهر آزاد شده اند، یا کشور را ترک کرده و به آوارگان پیوسته اند یا زیر تیغ وثیقه‌های هنگفت سکوت کرده و نمی توانند آن مصیبت‌هایی را که بر آنها گذشته و می گذرد شرح بدهند. کم نیستند زنان فعال در حوزه های اجتماعی که پیاپی به نهادهایی مانند وزارت اطلاعات و دادگاههای انقلاب احضار شده و...

به نظر مي رسد دولت به جاي حل مشكلاتي نظير كاهش تورم و آسيب هاي اجتماعي به پاك كردن صورت مسئله پرداخته است و صرفا تعدد زوجات را به عنوان راه حلي براي كاهش آسيب هاي اجتماعي آن هم در يد اختيار مردان مي داند. هنگامي كه ازدواج موقت هيچ منع قانوني براي مردان ندارد و حتي مخالفت هاي شديدي با ثبت آن مي شود و در نتيجه مشكلاتي مانند كودكان ناشي از اين ازدواج ناديده گرفته مي شود، ديگر چه نيازي به تسهيل شرايط براي ازدواج مجدد مردان وجود داشت؟

شايد شگفت‌انگيز باشد اگر بگويم كه: من، در همين‌جا (همين مقاله) مي‌خواهم اذعان كنم كه ديگر، به «روز زن»، و نيز به «روز مادر»، به مفهومي كه در جهان امروز ما فهميده مي‌شود باورمند نيستم. گرچه‌ خود، هم «زن»‌ام و هم «مادر» و در حاكميت مرد/ پدرسالارانه جهاني، با همه قوانين و تبعات آن مي‌زيم؛ نيز، همه زندگي و عمر و همه هستي خويش را براي ا حقاق حقوق از دست‌شده «زن/مادر» در جامعه جهاني به‌كار برده و مي‌برم.

در فضای ایجاد شده پس از انتخابات دهم ریاست جمهوری، مجددأ گروهی از نمایندگان مجلس در اقدامی فرصت طلبانه و زن ستیزانه با حمایت حامیان خود و در شرایطی که کوچکترین اعتراض توسط دانشجویان، معلمان، کارگران و روزنامه نگاران منتقد نسبت به نقض حقوق شهروندان با ارعاب، دستگیری و محاکمات غیرعادلانه همراه بود، تصمیم به تصویب لایحه به اصطلاح حمایت از خانواده را گرفتند تا بار دیگر بر پیمان خویش در جهت تصویب قوانین تبعیض آمیز بر علیه زنان تداوم بخشند.

اگر من زنم همه روزهایی که به نام من سند خورده تقدیم به آنانی که من باید برای چادر و چکمه ام، به چه کنم چه کنم افتم تا مبادا دین نداشته مردان شهرم با نیش باز و پای نازی برباد رود...اگر من زنم، روزم تقدیم به آنانی که چون نامم به خاطر عشق در شناسنامه شان رفت تا ابد باید اجازه خروج و ورود و اشتغال و تحصیل و هزار و یک کار و بار دیگر نیز با امضا و الطاف مردانه آنان برایم مقدور شود، اگر من زنم ، روزم ارزانی آنان که خون بهای شان برتر است و...

در هشت مارس فریاد خواهیم زد... زنان پس از نُه ماه مشارکت مستقیم و حضور پُر شور در صف مقدم پیکارهای همه گانی سال هشتاد و هشت، بخوبی نشان دادند که رهایی همه گان را شرط رهایی خود می دانند. اکنون زنان انتظار دارند که توده ی معترض نیز با حضور و مشارکت فعال خود در گرامی داشت روز جهانی پیکار زنان، نشان دهند که

ما گروهی از زنان ایرانی مقیم لندن روز شنبه 6 مارس 2010 از ساعت 2.00-4.00 بعد از ظهر در میدان ترافالگار لندن گرد هم می آییم تا صدای حق طلبی مادران عزادار و زنان ایرانی را به گوش همگان برسانیم. زنان ایرانی در طول 30 سال گذشته تحت شرایط سخت وغیر حقوق بشری از مبارزه جهت بهبود حقوق انسانی خود قدمی به عقب ننشسته اند.

این اوضاع و بربریت و توحش رژیم اسلامی در قبال زنان هویت انسانی آنان را چنان لگد مال کرده است، که اعتراض و شورش و طغیان زنان علیه وضع موجود را به یکی از ارکان اساسی مبارزه توده های مردم در راه انقلاب و برای خلاصی از شر جمهوری اسلامی تبدیل کرده است.

در گرامی‌داشت روز جهانی زن و در حمایت و همبستگی با مبارزات دلیرانه‌ی زنان در خیزش اجتماعی اخیر مردم ایران ۶ مارس ۲۰۱۰ گرد هم می‎آئیم! سخنرانان: سارا نیکو: اتحاد زنان آزادیخواه سهیلا دهماسی : اتحاد زنان آزادیخواه....برنامه های هنری و موسیقی زنده و وید‌ئو کلیپ همچنین شعر خوانی شاعر افغانستانی و نمایشگاه عکس از مبارزات زنان از دیروز تا امروز

علیرغم سرکوب وحشیانه رژیم جمهوری اسلامی, جنبش زنان ایران رو به اعتلا است و خود را آماده چالشی دیگر با جمهوری اسلامی بمناسبت 8 مارس, روز زن می کند . زنان ایرانی در تظاهراتهای اعتراضی بعد از انتخابات خرداد ماه در صف اول قرار داشته اند و ندا آقا سلطان به سمبلی برای جنبش دموکراسی خواه و نوپای ایران بدل شده است. از سوی دیگر حکومت اسلامی میکوشد تا با سرکوب و زندانی و شکنجه کردن زنان و مادران ایرانی و با تصویب لایحه چند همسری از گسترده تر شدن جنبش برابری خواهی زنان بکاهد.

کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس شورای اسلامی، در اقدامی عجولانه و نابخردانه مواد 23 و 25 لایحه به اصطلاح «حمایت از خانواده» را با اعمال تغییراتی بی فایده و غیر موثر برای حمایت از نهاد خانواده، به تصویب رساند. این لایحه، نه تنها از قانون 35 سال پیش یعنی قانون مصوب سال 1353 بسیار عقب تر است، بلکه قصد دارد چندهمسری مردان را قانونی کند.

” خانم آلیا می خواستم بگویم خیلی ممنون!” اول، فکر کرد واقعا دارم تشکر می کنم و با لبخند گفت: “خواهش می کنم!” ولی وقتی ادامه دادم، اخمهایش رفت توی هم: “می خواستم تشکر کنم به خاطر بهشتی که تصویر کردید از وضعیت زنان در ایران! اینطوری همه زنها می خواهند بیایند ایران زندگی کنند! البته خوشبختانه ما اینجا هستیم برای اینکه واقعیات رو بگیم!” گفت: “خب بیایید ببینید!” گفتم: “خیلی ممنون! من تا شش ماه پیش آنجا بودم!” و همه اینها در حالی بود که داشتم سریع رد می شدم.

من بلند پروازی نمی کنم. معتقدم قدم به قدم. هر اتفاقی قدم به قدم صورت می گیرد. نمونه این شرایطی که در ایران هست، در طول تاریخ خیلی زیاد بوده است. همان بلوک شرق اروپا که فکر نمی کرد که آن دیوار فرو بریزد ولی دیوار ریخته شد و آن دمکراسی را که آرزویش را داشتند و در رویایش بودند به دست آوردند. ولی همه اینها قدم به قدم بود.

یکی از جشن های کهن ایرانی که در سال های اخیر بیشتر مورد توجه قرار گرفته جشن اسفندگان است. اما از آنجا که آگاهی های کاملی از این جشن کهن در منابع دست اول به جای نمانده است، پژوهشگران هر یک از چشم اندازی دلخواه به این جشن کهن توجه نشان داده و در معرفی آن می کوشند

در حالی که تنش‌های سیاسی همچنان در ایران ادامه دارد مجلس شورای اسلامی بار دیگر به سراغ بحث بر سر قانونی کردن چندهمسری رفته است.

پس از اجرای احکام اعدام دوتن ازناراضیان به نام های آرش رحمانی پور و محمد رضا علی زمانی اکنون جان بسیاری از جوانان ایرانی بیش از پیش در خطر است . - دستگیری، شکنجه، کشتار، اعدام و سرکو ب معترضین و فعالان مدنی به نتایج انتخابات هشت ماه است که توسط رژیم جمهوری اسلامی ادامه دارد وهر روز شاهد دستگیری و زندانی شدن شماری از بهترین مردم میهنمان هستیم.

فدراسیون جهانی دموکراتیک زنان (WIDF) همبستگی خود را با زنان و همهٔ مردم ایران، که در راه دستیابی به آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی، علیه رژیم تئوکراتیک دیکتاتوری آن کشور قهرمانانه پیکار می‌کنند؛ رژیمی که در پی سرکوب خونین این جنبش مردمی است، اعلام می‌کند.