● زنان

در جامعه استبداد زده ما که البته هر کاستی را به گردن استبداد می اندازیم و خود را بی نیاز از هرگونه تغییر، اصلاح و خانه تکانی فکری می دانیم، نیازمند چه نوع از آموزش هستیم که منجر به کاهش رفتارهای خشونت بار علیه زنان شود، تا زیستی بر اساس نگاه و فرهنگ برابر داشته باشیم. مردان آگاه جامعه ما نیازمند چه نوع از آگاهی هستند که استبدادی را که در جامعه هم پای زنان تحمل می کنند بر سر زنان آوار نکنند و در عرصه حکومت خود که همان چهار دیواری خانه است، مستبدانه حکومت نکنند و...

زنان به‌ندرت از مديريتي كه به آن نياز دارند برخوردار مي‌شوند. مشكل اين است كه مردان - كه بيشتر پست‌هاي مديريت به وسيله آنان اشغال شده است – به اين واقعيت آگاه نيستند كه كارمندان زن متفاوتند. درواقع، مردان نياز دارند در رابطه با زنان شيوه مديريت و رهبري جديد را بياموزند. در حال حاضر در محيط‌هاي كاري، بخش كوچكي از تبعيض زنان آگاهانه انجام مي‌گيرد و بخش عمده آن ناآگاهانه است. هم مردان و هم زنان بايد بفهمند كه زنان در زندگي كاري نسبت به مردان از موقعيت بدتري برخوردارند.

پروژه ای که مورد هدف حزب عدالت و توسعه است و در همان راستا عمل می کند حبس کردن زن در خانه و خانواده ی سنتی است و در عین حال استثمار نیروی کار زنانی است که نتوانسته در خانه حبس کند. اردوغان در جلسه ای که در ژولای2011 با برخی از فعالان فمینیست داشت به طور علنی گفته بود به برابری زن و مرد باوری ندارد، او هم در گفتار و هم در عملِ خود این هدف و پروژه را پنهان نمی کند. او در 15ژانویه ی 2011 گفته بود که: «ما محافظه کاریم و ریشه ی محافظه کاری ما نهاد خانواده است».

ریشو می بینه، می ترسه ... لباس روی شلوار می بینه، می ترسه ... ژیگول می بینه، می ترسه ... ماشین مدل بالا از کنارش رد می شه تو خیابون، می ترسه ... ماشین قراضه رد می شه، می ترسه ... موتوری با اون نگاه کثیفش از کنارش ویراژ می ده، می ترسه ... کنار خیابون یه پیرمرد نشسته تو سایه درخت و با همون عینک ته استکانیش نگاهش می کنه که باد بزنه و مانتوش کمی بره کنار، می ترسه ...

فرهنگ مردسالار، که زن را جزء دارایی ها و مایملک مرد به حساب می آورد، مرد را در هرگونه رفتار و برخورد با زن مختار و آزاد می داند. بنابراین کمتر کسی به خود اجازه می دهد یا اجازه می یابد تا در این حریم خصوصی که هرگونه سبعیت و توحش درآن به واسطه خصوصی بودن مشروعیت می یابد مداخله نماید. خشونت علیه زنان، موضوعی است که در قرن اخیر و با اوج گرفتن نهضت فمینیسم مورد توجه فعالان حقوق زنان و حقوق بشر و برخی از دولت ها قرار گرفته است.

با این همه فشارها و خشونت ها که اکنون در جامعه ایران که معمولا از طرف حاکمیت سازمان یافته و بر زنان اعمال می شود خوشبختانه در آذربایجان هنوز بعد از گذشت سه دهه از عمر حاکمیت جمهوری اسلامی نتوانسته بر جامعه آذربایجانی اعمال نماید. در اغلب استانهای کشور قتل های سازمان یافته زنان از سوی بسیجیان اعمال شده که در مشهد و کرمان و تهران علنا افشا گردید که عوامل مربوط به حاکمیت این قتل ها را انجام میداده اند اما عوامل آنها در آذربایجان هیچوقت نتوانسته اند موفقیتی حاصل نمایند.

در یکی از شبکه های اجتماعی پیشنهادی دیدم که چندین بار به اشتراک گذاشته شده بود. نویسنده گفته بود: “من و دوستام، پنج شنبه ها، راس ساعت پنج، به مدت پنج ثانبه، پوشش اجباری رو از سر بر می داریم و موهامون رو یه هوایی می دیم. بعد غرق لذت…هرچند می دونیم حرکت خیلی خیلی کوچیکی بوده … اما با علم به این که داریم قدم های اول یه راه طولانی رو برمی داریم …در حالی که ته قلبمون احساس غرور و شعف می کنیم به راهمون ادامه می دیم.”

روی آوردن بسیاری از پژوهشگران، روشنفکران و هنرمندان متعهد به حقوق برابر و بحث در زمینه مسائل زنان و حتی ایده های فمینیستی، امیدهای فراوانی را ایجاد کرده است در حالی که ده سال پیش فمینیسم یک فحش سیاسی و یک انحراف و «غربزدگی» تلقی می شد، امروز نویسنده بزرگ و معتبری چون سیمین دانشور، خود را فمینیست می نامد. اگر چه راه دشوار و پر فراز و نشیبی در پیش داریم، اما روشن است که تلاش در راه درک «مسئله زن» و ضرورت مبارزه در راه حل آن...

ما تبعیض جنسیتی در ایران را در اشکال مختلفش، زندگی می کنیم و این فقط به این سال ها ربط ندارد، بلکه از ده ها سال پیش بوده و این تبعیض از 30 سال پیش زیادتر شده و آنچه امروز در جامعه ایران پیش می رود شاید تلاش مهندسی جدید در جامعه ایران است تا نقش وحضور زنان در جامعه را کمرنگ تر کنند.

شهروندانِ آن دسته از کشورهای سکولار، که جمعیتی عمدتاَ مسلمان دارند، در قلمرو مربوط به قراردادهای اجتماعی میان دولت و جامعه (سکولار) به برابری های قانونی و عملی بسیاری دست یافته اند درحالی که نابرابری های جنسیتی در حوزه های خانوادگی و خصوصی، همچنان حکمفرماست. دو استثناء در این رابطه وجود دارد: اولی، اصلاحیه قانون مدنی سکولار سال 2001 ترکیه و دومی، اصلاح قانون خانواده در مراکش به سال 2004 است که پیش از اصلاحیه، تحت تأثیر مذهب قرار داشتند.

قدم زدن در این خیابان قدم زدنی عادی نیست، بلکه یک پارتی خیابانی(مهمانی بزرگ) دختران (و نیز پسران) است. مراسمی که در خانه ها اجازه برگذاری آن داده نمی شود و لذا به خیابان منتقل شده است. این مسله در نگاه اول با توجه به نحوه پوشش عابران این خیابان قابل استنباط است. پوشش و آرایش عابران این خیابان، آرایش و پوششی است که مردم این شهر، البته با سبک زندگی ای خاص، در مهمانی های مهم، با آن ظاهر می شوند با عطرهایی که مخصوص مهمانی است.

هدف اصلی جنبش برابری خواهی در سطح دنیا، الغاء هرگونه روابط نابرابر در جامعه بوده است. یكی از این جنبش‌های برابری طلبانه جنبش زنان برای رفع تبعیض در تمام شئون زندگی است. جامعه بشری گام‌های بلندی برای رسیدن به این هدف برداشته است. سیستم طبقاتی اما هر از چندگاهی با چهره دیگری ظاهر شده و موانعی برای رسیدن به برابری جلوی جامعه می‌گذارد. اگر جامعه گام‌های بلندی در راه دستمزد* برابر در ازای كار برابر برداشته و عدم پرداخت دستمزد برابر در ازای كار برابر را یك ننگ آشكار و غیرقابل دفاع ساخته است

کنش گر یا فعال زنان بودن در ایران امروز یعنی: «مقاومت، ایستادگی، مذاکره، چانه زدن، دور زدن تبعیضات جنسیتی و موانع روزمره.» مثلاً دائماً حجاب اجباری را به اشکال مختلف به چالش کشیدن، نافرمانی مدنی نسبت به کلیشه های دستوری... و این کارها را زنان نه لزوماً از طریق جنبش ها و تظاهرات جمعی و خیابانی بر اساس تئوری ها و استراتژی های مدون، بلکه در اعمال روزمره ی زندگی خود به عمل در می آورند. با کار کردن در خارج از محدوده ی خانه، با ورزش، با دویدن در پارک ها...

خبر «اهدای جایزه نوبل صلح امسال به سه زن مبارز»، یادآور روزهای خوش گذشته است، زمانی که شیرین عبادی جایزه صلح را برای زنان ایران به ارمغان آورد و جهان را متوجه نقش زنان در روند دموکراسی خواهی و صلح و دستیابی به حقوق برابر در کشوری مانند ایران کرد. اما امروز پس از گذشت 8 سال از آن واقعۀ عزیز، این بار «خواهری و همبستگی جهانی زنان» است که باز هم نور امید را برای ما زنان ایرانی شعله ور می سازد...

ظهور ناگهانی شماری از زنان چادرپوش یهودی در اسرائیل که «فرقه طالبانی» لقب گرفته‌اند موجب شده است که دیوان عالی عدالت اسرائیل این هفته به بررسی این امر بپردازد که آیا در چارچوب دموکراسی اسرائیل، اقدام افراطی این زنان بنیادگرای یهودی، حق آنان است یا سوء استفاده از دموکراسی. موضوع این زنان چادرپوش هنگامی بیشتر جلب توجه کرد که به تازگی هواپیمایی آمده از کانادا در فرودگاه بن گوریون تل‌آویو به زمین نشست و دخترانی را از این کشور به اسرائیل بازگرداند که که خود را با این پوشش غیرعادی پوشانده بودند.

در این مقطع تاریخی و در شرایط متحول گذار ایران به دموکراسی، عامل بیکاری و ناتوانی مالی زنان، سرسخت ترین مانع در راه بازسازی قدرت اجتماعی آنان و رهایی شان از وابستگی به مردان اقتدارگرا و نظم های سیاسیِ پدرسالار است،... احتیاج مالی، ناشی از بیکاری، و نبود درآمدی شرافتمندانه، در پروسه ای نه چندان طولانی به زوال مناعت طبع زنان، تخفیف شخصیت و آزادگی شان، و سر انجام به غلبۀ احساس پوچی، بی پشتوانگی و خودکم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بینی منتهی می شود...

با پیگیری اخبار شلاق و حکم و بازداشت در مورد فعالان حوزه های مختلف و به ویژه فعالان زن در حوزه های گوناگون، می توان به این نتیجه رسید که قوه ی قضاییه و حکومت همچنان سیاست قهرآمیز خود را در مورد فعالان سیاسی و مدنی که در دوسال گذشته با شدت و حدت پی گرفته است، همچنان ادامه می دهد. اما سؤال اینجاست که اگر فعالیت های مدنی و مسالمت آمیز فعالان در حوزه های مختلف احکام سنگین چون شلاق، زندان و تبعید و دستگیری های پی در پی ادامه یابد، چگونه می توان انتظار داشت که همین فعالان به فعالیت های خود ادامه دهند

بدون ترديد نسرين و همه ي زندانيان بي گناه دير يا زود آزاد خواهند شد و آناني كه دست به چنين كاري زدند همانجا خواهند ماند و اين ما هستيم كه بايد آرزو كنيم كه آنها نيز از زندان خود ساخته رها شوند تا همگي در صلح و آرامش، دنياي شادي را تجربه كنيم. دنيايي كه در آن عشق و دوستي حرف اول را مي زند.

گرچه قتل‌های خانوادگی زنان مدت‌هاست که به یکی از موضوعات مطرح رسانه‌ها تبدیل شده اما اخباری که اخیرا انتشار یافته نشان می‌دهد که ابعاد زن کشی در درون خانواده‌ها فاجعه‌بار است. مروری بر خبرهای یک هفته گذشته نشان می‌دهد که مردان در مواجهه با اختلافات و مشکلات خانوادگی بیش از پیش با قتل فجیع زنان صورت مساله را پاک می‌کنند.

زنان بی شمار لیبیایی وجود دارند که شجاعت و توانایی و صلاحیت رهبری، و همینطور انسان دوستی شان را با فعالیت ها و تلاش های خود برای حمایت از مردم لیبی نشان داده اند. اکنون همین زنان در شرف سازمان دهی و شرکت در بازسازی لیبی هستند و ما انتظار داریم که سازمان های بیشتری هم به وجود آیند. حمایت وسیع تر از افراد داخل در لیبی و آنهایی که خارج از لیبی فعالند در موفقیت این سازمانها زمانی که شکل بگیرند و ریشه هایشان را در لیبی آزاد بیایند، نقش حیاتی ایفا خواهند کرد.

یک روزی حاکمان دولتمدار ایران باید بفهمند که هزار راه رفته اند ولی نتوانسته اند پوشش زنان را کنترل کنند. یک روزی حاکمان باید بفهمند که زنان در این 33 سال با این شرایط سختی که برای آنها تحمیل شده و مقرراتی که در مورد حجاب در اوج انقلابی گری نظام در همان 33 سال قبل، وضع شده، سعی کرده اند یک جوری خودشان را با این روسری وفق بدهند تا هم بتوانند مقررات دولتی را که هست رعایت کنند و هم فردیت شان و سبک آرایش و پوشش خودشان را داشته باشند ولی...

رشد سریع بلوغ جنسی زدودرس، تبعات خطیری به دنبال دارد؛ افزیش احتمال مبتلا شدن دخترها به آسم، افسردگی و سرطان دهانه رحم و پستان در بزرگسالی را می توان نام برد. هم چنین احتمال درگیر شدن آن ها در رفتارهای پرخطر، از جمله داشتن رابطه ی جنسی زیر سن قانونی و سوء استفاده ها ی جنسی می رود.

چندین فعال حقوق زن و چند زن حرفه ای ایرانی به خاطر فعالیت های برحق یا انجام حرفه اشان در سه ماه گذشته دستگیر شده یا به روش های دیگر مورد آزار قرار گرفته اند. بعضی از آنها در حال حاضر با وثیقه آزاد هستند ولی در معرض خطر پیگرد ناعادلانه و ناروای قضایی و حکم زندان به سر می برند. بعضی دیگر هنوز در بازداشت خودسرانه مانده اند.

دختران ما به ازای هر باری که در یک محیط عمومی مانند کوه یا پارک سیگار بکشند باید انواع متلکها را متحمل شوند.زمانی که در خیابان بلند بلند بخندند باید خود را اماده شنیدن کنند.زمانی که در ماشین در حال آرایش کردن هستند باید انتظار داشته باشند که صدای مردی که دارد خطاب به او حرفی میزند را بشنود.کافی است تنها در یک محیط خلوت منتظر کسی باشد تا انواع کلمات و الفاظ به سوی او روانه شود.مهم نیست دخترکی هستنی دانش آموز،یا جوانی دانشجو ،یا زنی که به خرید می رود یا ...

قمرالملوک در تاکستان قزوین زاده شد. هنگام تولد پدر نداشت و در ۱۸ ماهگی مادرش هم مرد و از این زمان تحت سرپرستی مادربزرگش که روضه‌خوان زنانه حرم ناصرالدین شاه بود قرار گرفت. او در جایی گفته است: من مدیون تربیت اولیهٔ خودم هستم. چرا که همان پامنبری کردن‌ها به من جرأت خوانندگی داد.

دراعتراض به خشونت فراگیر علیه زنان در ایران بیش از 500 نفر از فعالان و حامیان جنبش و همچنین گروه ها و سایت ها با انتشار بیانیه ای نسبت به خشونت فراگیر و روز افزون علیه زنان اعتراض کرده اند.در این بیانیه تحلیلی نسبت به سرکوب و بازداشت روز افزون زنان و مردان اعم از شهروندان عادی یا فعالان اجتماعی و سیاسی، ایجاد نگرانی و ناامنی شهروندان با سایه سنگین حضور و ورود پلیسی و امنیتی بر مکان های خصوصی و عمومی، اعمال مجدد سیاست های دهه 60 مانند تفکیک جنسیتی، کنترل پوشش دانشجویان و...

من فاحشه نیستم فقط هوا بس نا جوانمردانه گرم است...(نوشته‏ یک بانوی ایرانی در مورد حجاب اجباری) من مدل نیستم. من مانکن نیستم. فاحشه و تحریک کننده هم نیستم. من فقط گرمم است… برادر می‌فهمی؟ گرمم است. من فقط گرمم است برادر! امروز کم مانده بود از گرمای وسط ظهر، که داشتم برای خودم، مردم، برای دولت، برای کشور عزیزمان، از یک محل کار به یک محل کار دیگر می‌رفتم، کم مانده بود از گرمای وسط ظهرش گریه کنم.

«آمار سه سال گذشته حاکی از آن است که طلاق در این مدت رشدی ۱۴ درصدی داشته به عبارت دیگر از هر ۶ ازدواج یکی به طلاق ختم می‌شود». (رئیس سازمان ثبت اسناد ایران، خبرگزاری فارس، ۷ خرداد ۱۳۹۰) «میزان طلاق از حدود ۹ درصد در سال ۱۳۸۰ به بیش از ۱۱ درصد در سال ۸۶ رسیده است». (مدیر بخش روانپزشکی سازمان پزشکی قانونی، ایرنا، ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۰) «میزان طلاق در ۵ سال گذشته ۳۷ درصد رشد داشته که بیشترین آنها مربوط به زوج‌هایی با سن زیر ۳۰ سال است.

آن چه در بستر کنش گری در حوزۀ زنان، در شرق به ویژه در کشورهای اسلامیِ با شهروندان مسلمان و نیز در ایران، روی می دهد با توجه به تفاوت های فرهنگی و هم چنین ساختار دموکراسی متفاوتِ جوامع شرقی/ اسلامی با جوامع غربی/ مسیحی، چیزی فراتر از «جنبش» است. جنبش ها معمولا در جوامعی روی می دهند که شهروندان آن، بی توجه به جنس و جنسیت ، رنگ، نژاد، زبان، دین و...

«جنبش ضدشاه» (برخلاف جنبش مشروطه و جنبش سبز) یک جنبش مدنی با خواسته های دموکراتیک نبود بلکه یک جنبش ایدئولوژیک بود که سرانجام به انقلاب 57 منتهی شد و در این انقلاب آن بخش از نیروهای سیاسی درون این جنبش که نفوذ بیشتر و مقبولیت گسترده تری در جامعه داشتند (هواداران اسلام سیاسی) روی کار آمدند. در جنبش ضدشاه، یکی از رویکردهای مهم (اما اعلام نشده و زیرپوستی)، ضدیت با «زنان مدرن و متجدد» بود. در واقع تیر حمله این جنبش برای هدف قرار دادن «امپریالیسم و غرب» از قلب «زن مدرن» گذر می کرد...

مصاحبه سمیرا نیکو از سایت انستیتوی صلح آمریکا با محبوبه عباسقلی زاده / ترجمه شهرزادنیوز, ١٦ تیر ١٣٩٠ محبوبه عباسقلی‌زاده: ‌کمپین یک میلیون امضا هنوز فعالیت می‌کند، اما ناچار شده است تاکتیک‌هایش را تغییر دهد. کمپین اکنون به دلیل حملات فزاینده رژیم غیر علنی فعالیت می‌کند. بسیاری از اعضای کمپین هم در جنبش سبز فعال شده‌اند و به دمکرات‌تر شدن اپوزیسیون یاری می‌رسانند.

لازمه مشارکت سیاسی، دانش سیاسی است که خود در بستر آگاهی از منافع انسانی و شناخت انسان و به دنبال شناخت درست و دقیق افراد از نیازهای اجتماعی، در جهت ارتقاء و بهبود جامعه، با دخالت و اظهار نظر مستمر در مناظرات سیاسی و نه دنباله روی از ایدئولوژی حاکم، صورت می پذیرد.

طرح آپارتاید جنسی، در جمهوری اسلامی امر تازه ای نیست. دیدگاه ضد زن در جمهوری اسلامی، امری ایدئولوژیک است نه سیاسی. جوهر تفکر مذهبی اسلامی، جوهری است که زن را ناقص الخلقه، و صغیر می پندارد. باز طرح تفکیک جنسیتی با شدت و حدت بیشتری دنبال می شود. اکنون طرح مجدد و اجرای شدیدتر آن، در چهارچوب درگیری های جناح های حکومتی به جریان افتاده است.

وقتی صحبت فحشا می شود، خیلی ها این نظر را مطرح می کنند که اکثر فاحشه ها داوطلبانه این شغل را انتخاب کرده اند، کسی مجبورشان نکرده و آنها می توانستند شغل دیگری را برگزینند. این طرز برخورد با مسئله ی فحشا به ویژه در کشورهای غربی رواج دارد، چرا که در این کشورها نسبت به کشورهای جهان سوم فقر شدید نیست و معمولا هر فردی حقوق بخور و نمیری دریافت می کند.

زمانی نه چندان دور، «زن قهرمانان» فیلم ها با کمی فراز و فرود، کاراکتری شبیه به خانم انگرید بگرمن در فیلم کازابلانکا داشتند و اکنون-نه در یک حکم کلی اما در تشبیه- می توان گفت «زن قهرمانان»، بیشتر شبیه خانم انجلینا جولی در فیلم خانم و آقای اسمیت شده اند و به نظر می رسد فضای جهانی سیاست نیز به شکلی شاهد همین پدیده است. به طور خلاصه به نظر می رسد، در بسیاری از جوامع محافظه کار، یکی از اصلی ترین راه ها-نه تمامی راه ها- برای رسیدن به مدارهای بالای قدرت برای زنان، رادیکالیزه شدن عقاید...