فوریه 2020

فرستاده های ویژه دو روزنامۀ صبح پاریس به تهران، "فیگارو" و "لیبراسیون"، در مطالبی که به انتخابات امروز مجلس در ایران اختصاص داده اند نوشته اند که نتیجۀ این انتخابات پیش از حتا برگزار شدن آن روشن

نا مشروع شناخته شدن حکومت جمهوری اسلامی ایران با رای اکثریت نمایندگان سازمان ملل متحد، چه عواقبی می تواند برای رژیم جمهوری اسلامی ایران ببار بیاورد؟

وزیر بهداشت کشور ترکیه با اعلام مبتلایان ویروس کرونا در ایران از چک کامل مسافران ایرانی به ترکیه خبر داد. وی اعلام کرد که «همه مسافران که از ایران وارد ترکیه می‌شوند ابتدا چک شده و در صورت داشتن علائم بیماری از ورود آنان به ترکیه جلوگیری می‌شود.».

گروه ویژه اقدام مالی علیه پولشویی (FATF) می‌گوید با توجه به اینکه ایران به کنوانسیون پالرمو و کنوانسیون مبارزه با تامین مالی تروریسم نپیوسته، این سازمان به همه کشورها توصیه می‌کند به اجرای کامل اقدام‌های احتیاطی در ارتباط با ایران بازگردند.

برایان هوک، نماینده ویژه آمریکا در امور ایران، روز پنجشنبه از قرار گرفتن نام پنج تن از اعضای شورای نگهبان، از جمله احمد جنتی، دبیر ۹۳ ساله این شورا، در فهرست تحریم‌های آمریکا خبر داد. اقدامی

گرچه تحریم هرچه گسترده ترصندوق های رأی رژیم فی نفسه خود یک هدف است، هدف حداقلی،‌ اما طبعا باید بتواند از موردصرف انتخاباتی و دوگانه کاذب شرکت و عدم شرکت فراتربرود. اگر در نظربگیریم که اکنون مضمون تحریم «نمایش انتخاباتی» رژیم در اساس به معنی بایکوت سازوکاررژیم است،‌ از همین منظر با توجه به ابعادفراگیرنارضایتی ها در حوزه های گوناگون زیست سیاست و زیست اجتماعی، استعداد تسری به حوزه های دیگر را هم دارد که تحریم کنونی می تواند تمرین و سرآغازی برای آن باشد.

از بدو تاسیس جمهوری اسلامی تا کنون، 10 دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی برگزار شده است.
در مدت زمان 40 سال گذشته، بجز دور اول انتخابات (24 اسفند 1358)، مسیر و محتوی صندوق رای و انتخابات، از قبل توسط حکومت بگونه‌ای تنظیم و ترسیم شده است که بجز کاندیداهای طرفدار ولایت فقیه، فرد دیگری به مجلس شورای اسلامی انتخاب نش

پیوند با جنبش های اجتماعی، اعتراضات "خیابانی" و جامعه مدنی به جای چشم دوختن به انتخابات بی حاصل یا آلترناتیو سازی با تکیه بر قدرت های بیگانه در خارج، شرط پیشروی سیاست سوم است.

چرا جمهوری اسلامی ایران از روزهای اول تاسیس تا به امروز، به‌طور مداوم از سوی کشورهای دیگر به «دخالت در امور داخلی دیگران» متهم ‌شده است؟ چرا ایران در دوره «محمدرضا پهلوی» چنین وضعیتی نداشت؟ آیا شاه این بلندپروازی را نداشت که