ژوئیه 2009

کشور ما روزهای سختی را از سر می گذراند؛ روزهای پر تنش، پر التهاب و پر خشونت. فعالان جنبش زنان همواره در طول سالها تلاش برای تغییر وضعیت زنان، که مقدمه هر تغییر مثبتی در جامعه است، ثابت کرده اند که روشهایی چالشگر اما صلح آمیز و بی خشونت را برگزیده اند. اما امروز گویا روز دیگری است؛ آنان را که سخن از صلح و آرامش و برابری زده اند به جرم آشوب به بند می کشند.

در ادبيات سياسي رسمي در كشور ما اصطلاح «حق ايران» اصطلاح آشنا، رايج و پربسامدي است. دفاع از تماميت سرزميني حق ايران است. ملي كردن صنعت نفت نيز حق ايران بوده همچنانكه امروز هم برخورداري از فناوري هسته‌اي حق ايران است.

پس از حمایت های دلگرم کننده ی، محمد رضا شجریان شهرام ناظری و فرهاد فخرالدینی اساتید موسیقی ایرانی ساکن در ایران که موجی از امید و دلگرمی همراه موج سبز مردم کرده بود، این بار چهره های موسیقی پاپ که سالهاست جلای وطن کرده و در سرزمینی دیگر سکنی گزیده اند نیز همراه این جنبش مردمی شده اند.

امروزه ما، با وجود سرکوب کنونی و کشتار تاثر‌انگیز جوانان در تظاهرات، با وجود ضرورت آزادی و رسیدگی به حق و وضعیت اسفناک زندانیان سیاسی کنونی، در درون دولت و مجلس نیز شاهد این تحول گفتمانی هستیم که نمادهایش حضور موسوی، کروبی، رفسنجانی و یا جدل جدید میان بحث مشروعیت و مقبولیت «ولایت فقیه» میان هاشمی، یزدی و دیگران می‌باشد. حتی گروه اصول‌گرایان و یا بخش هواداران آقای احمدی نژاد نیز بخشی از این تحول هستند و ناچار به حرکت و بازی در چهارچوب این بازی نوین هستند.

اینترنت و نشریات اینترنتی یکی از بزرگترین دستاوردهایشان نظردهی آزاد کاربران است پای مقاله‌ها، یا به استقلال در ستون ویژۀ نظرخواهی. انتشار یک نشریۀ اینترنتی با یک وبلاگ شخصی فرق دارد. وبلاگ شخصی در حوزۀ خصوصی قرار دارد. مثل دفترچۀ خاطراتی‌ست که نویسنده‌اش آن را در معرض خوانش همگان قرار می‌دهد.

سخنان افای احمدی نژاد ، در جمع یاران و در گوشه ای از این خاک ملا زده را حتما شنیده و یا خوانده اید. ایشان در تاریخ سه شنبه 24 نوامبر 2008 و در جمع فرماندهان نیروی مقاومت بسیج و سپاه محمد رسول الله، میگویند: آنها برای اینکه به ظاهر و به دروغ نشان دهند که طرفدار حقوق بشر هستند در کشوری مانند کشور ما وقتی پای یک گربه زیر کامیون شهرداری می رود، صدها قطعنامه حقوق بشری صادر می کنند............ کسی که به ما نپریده بود کلاغه، ورپریده بود

این روزها بحث بر سر شعار مرگ بر روسیه که در اعتراضات خیابانی در تهران بر زبان مردم جاری شده به خارج از ایران نیز کشیده شده است. علت اساسی شعارهای اعتراضی علیه روسیه در شرایط کنونی به رسمیت شناختن احمدی نژاد به عنوان رئیس جمهور منتخب مردم ایران است. اما بخشاً ریشه های این نارضایتی مردم از روسیه را بایستی در سیاستهای حمایتی آن کشور از استبداد مذهبی حاکم دانست.

اگر آقای داريوش اقبالی بعنوان يک شهروند عادی درباره آقای اکبر گنجي نظر داده بود و يا اگر بحثي خصوصي با ايشان داشت من اين مقاله را نمي نوشتم. اگر هم آقاي اقبالي درباره هنر و موسيقي ايراني نظر داده بود بازهم من حرفي نداشتم که اينجا بنويسم چون تخصص من نيست. اما آقاي اقبالي بمثابه يک تحليلگر سياسي حرکت آقاي اکبر گنجي در اعتصاب غداي نيويورک را مورد قضاوت قرار داده اند و فعاليت سياسي آقاي گنجي را اقدامي خود محورانه و ضد وحدت خواهي ارزيابي کرده اند

طرح شعارهائی علیه روسیه وچین در تظاهرات مردم ، که البته خاطر پاره ای از روشنفکرنمایان ما را آزرده کرده است ( همان روشنفکرنمایانی که تا فروپاشی اردوگاه و کعبه آمال شان ، مصرف بنجل های روسی و چینی را به جمهوری اسلامی توصیه می کردند تا از آن راه به منافع امپریالیسم جهانی ضربه وارد سازند و الحق که بیت رهبری نیز به توصیه آن دسته از روشنفکرنماهای وطن فروش خوب عمل نمود و ایران را تا آنجا که می توانست به حلقوم روس و چین فرو برد) و امروز وقتی که جوانان ایران در خیابانهای تهران علیه روس وچین...

آینده به آنهایی تعلق دارد که اکنون خود را میسازند. مردمی که از اکنون خود بستوه رسیده اند در حال ساختن فردایی هستند که به امروز هیچ شباهتی نداشته باشد. آنچه دارد پیش میاید این است که مردم خود، خود را بسازند، سرنوشت خود را خود تعیین کنند و از نظامی دور شوند که این امکانات را از آنها گرفته است. به این امید است که برخاسته اند؛ جان خود را در دست گرفته تا زندگی بهتر بسازند.