حسن روحانی بعد از ظهر چهارشنبه ۲۷ ژانویه وارد پاریس شد. شامگاه همین روز او و هیات همراهش، نشست مشترکی با مدیران تجاری و نمایندگان کمپانی‌های فرانسوی برگزار کردند. وزیر اقتصاد فرانسه، روسای شرکت‌های توتال، ایرباس، اورنج، سانوفی، پژو سیتروئن و تالس از جمله حاضران بودند.
فهرست قرارهای روحانی در این سفر دو روزه طولانی است و توافق‌نامه‌های هنگفت اقتصادی و تجاری روز پنجشنبه در کاخ الیزه از سوی روسای جمهوری دوکشور امضا خواهند شد. استقبال اولاند از همتای ایرانی‌اش رسمی خواهد بود اما ضیافت شام ویژه میهمانان عالیقدر، به خاطر مخالفت مقامات جمهوری اسلامی با تشریفات بی بروبرگرد سرو شراب، لغو شده است.
فرانس پرس می‌نویسد دو کشور تنها برای بازسازی مناسبات اقتصادی و تجاری دورخیز نکرده‌اند؛ بلکه پاریس این سفر را از نظر سیاسی نیز مهم تلقی می‌کند.
محافل دیپلماتیک فرانسوی، سفر روحانی به پاریس را آغاز “فاز گفت‌وگو” و فرصتی برای بازگشت ایران در قامت یک بازیگر بین‌المللی توصیف کرده‌اند. فرانسولا اولاند، رئیس جمهوری فرانسه کمی پس از جریان یافتن برجام گفت: «اینک زمان بازگشت ایران به عرصه بین‌المللی است.» او البته افزود که این بازگشت، مستلزم اراده این “کشور پهناور” و اثبات رویکردهای مسالمت آمیز آن است
اما هدف اصلی روحانی از سفر به پاریس، محضری کردن چند قرارداد مهم است. اول از همه، امضای قرارداد خرید ۱۱۴ هواپیمای ایرباس تا نیاز مبرم ایران به نوسازی ناوگان هوایی‌اش هر چه زودتر برطرف شود. جمهوری اسلامی به ۴۰۰ هواپیمای دورپرواز و یکصد هواپیمای مسافربری در مسیرهای کوتاه احتیاج دارد. در طول تحریم‌ها، امکان خرید هواپیمای نو وجود نداشت و حتی تهیه قطعات یدکی هواپیماهای کهنه نیز به سختی میسر بود.
بیشتر بخوانید: ۱۲۷ارباس به ناوگان هوایی ایران اضافه می‌شوند
خودروسازی‌های پژو و رنو هم در صف ورود به ایران ایستاده‌اند. کمپانی پژو قرار است با مشارکت “ایران خودرو”، سالانه ۲۰۰ هزار دستگاه خودرو در ایران تولید کند. روحانی در ایتالیا در گفت ایران امن‌ترین و باثبات‌ترین کشور منطقه است و بازارهای این کشور سرمایه‌گذاری خارجی را با آغوش باز می‌پذیرند. او در بدو ورود به پاریس نیز برای ورود شرکت‌های فرانسوی به ایران تبلیغ کرد.
فراز و فرود مناسبات
پاریس، ایرفرانس و فرانسه به نوعی با انقلاب اسلامی گره خورده‌اند. روح‌الله خمینی در اکتبر ۱۹۷۸ و چند ماه پیش از سقوط نظام پهلوی، میهمان دولت فرانسه در نوفل لوشاتو بود و با ایرفرانس به تهران بازگشت.
در دهه هشتاد میانه ایران و فرانسه به خاطر جنگ هشت ساله و حمایت فرانسه از عراق، شکراب بود اما در دهه ۹۰، کمپانی توتال، مهم‌ترین شریک تهران در استخراج نفت شد. روابط دو کشور از سال ۲۰۰۲ به بعد به خاطر پرونده هسته‌ای دوباره افول کرد. در دوره ریاست جمهوری نیکلا سارکوزی که با دوره ریاست جمهوری احمدی‌نژاد مصادف بود، لحن دو کشور نسبت به یکدیگر تندتر از همیشه شد.
حجم مبادلات تجاری تهران و پاریس در سال ۲۰۰۴ برابر با چهار میلیارد یورو بود که در سال ۲۰۱۳ به ۵۰۰ میلیون یورو تنزل یافت. حالا طرفین می‌خواهند رجعتی به دوران رونق مبادلات داشته باشند. روحانی با خود، یک هیات ۱۲۰ نفری از وزرا و مدیران ارشد اقتصادی به پاریس آورده است.
اما در عرصه سیاسی، فرانسه روی نفوذ ایران در منطقه درنگ دارد. فرانسوا اولاند گفته به موازات استقبال از روحانی، به بهبود مناسبات با کشورهای خلیج فارس نیز علاقمند است. لوران فابیوس، وزیر خارجه فرانسه پیش‌تر عنوان کرده که از ایران پس از برجام، انتظار می‌رود که نقشی سازنده در امور منطقه به ویژه در سوریه و لبنان ایفا کند.
هیچ مقامی در ایتالیا در ملاقات با روحانی، به نقض حقوق بشر، سرکوب رسانه‌ها و دگراندیشان یا انتخابات غیرمنصفانه در ایران اشاره‌ای نکرد. نخست‌وزیر ایتالیا برای حراست از ۱۷ قرارداد هنگفت اقتصادی، آثار هنری را نیز به ملاحظه میهمان و هیات همراه، استتار کرد. قراردادهایی که در پاریس امضا خواهند شد، حجم بیشتری به نسبت رم دارند. آیا میزبان‌های فرانسوی به اندازه ایتالیایی‌ها مراعات‌‌کار خواهند بود؟
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
افزودن دیدگاه جدید