فتنه در ایران، خیزش اسلامی در مصر: مصادره به مطلوب تا کجا؟

تحولات روزهای اخیر مصر، جمهوری اسلامی را ناگزیز به موضعگیری نموده است.اگر بیننده تلویزیون نداند گزارش های تلویزیونی از قاهره گزارش می شود، چه بسا آن را با حوادث پس از انتخابات ایران اشتباه بگیرد با یک تفاوت که تظاهرات مردم ایران به مراتب مسالمت آمیزتر از مصر بود و در مقابل خشونت به کار گرفته در ایران توسط دولت به مراتب بیشتر از مصر. به رغم این تشابه، اما، دستگاه تبلیغاتی جمهوری اسلامی، آنچه در مصر رخ می‌دهد را خیزش اسلامی و آنچه در ایران رخ داد را فتنه نامیدند.

آنچه دستگاه تبلیغاتی جمهوری اسلامی یادآور نمی‌شود اینکه در خیزش اسلامی مصر! مردم مقر حزب حاکم را به آتش کشیدند، به پلیس حمله کردند و رهبران توصیه‌ای به مسالمت آمیز بودن تظاهرات نمی کنند. در مقابل در فتنه ۸۸ ( تعبیر گزنده ای که آیت الله خامنه ای نیز بارها از آن استفاده کرد) رهبران جنبش بارها و بارها مسالمت آمیز بودن اعتراضات را به مردم گوشزد کردند و اندک خشونت به کار گرفته شده نیز چه بسا توسط عوامل رژیم بود تا چهره جنبش را برای یافتن بهانه ی جهت سرکوب تخریب کنند.

اما آنجا که بی‌شرمی را حد ومرزی نباشد، جنبش مدنی ملت ایران که تظاهرات سکوت در 25 خرداد ۸۸ را رقم زدند، فتنه و خشم فروخفته مردم مصر که دست به تاراج اسباب و اثاثیه مقر حزب مبارک زدند، خیزش اسلامی نام می گیرد. به اظهارات احمد خاتمی خطیب جمعه تهران در ۸ بهمن توجه کنید تا بدانید جمهوری اسلامی در کدام اوهام سیر می کند. خطیب جمعه تهران با بیان این كه مردم در این قیام‌ها با شعار الله اكبر به پیش می‌روند، این امر را نشانگر ماهیت اسلامی قیام بر شمرد و گفت:”این قیام یك قیام دینی است. ” مگر در جنبش سبز علاوه بر شعر الله اکبر، یا حسین میرحسین شعار مردم نبود؟ پس چرا عضو خبرگان رهبری شعار مردم ایران را نشنید؟

عضو هیات رییسه مجلس خبرگان رهبری پا را از این فراتر نهاد و برای مصریان نسخه نوشت وگفت: “آفرین بر آنها كه به خروش خود ادامه می‌دهند و معتقدند كه كشورشان باید از لوث وجود دیكتاتورها و اطرافیان آنها پاك شود.” این خطیب فاضل! خروش بر علیه دیکتاتورها را در مصر در حالیکه دولت مصر قانون منع آمد و شد اعلام کرده است، توصیه می‌کند و حال آنکه برای حق اعتراض مردم ایران که قانون اساسی ایران آن را مجاز دانسته و سبزها برای راهپیمایی خود با مراجعه به وزارت کشور تقاضای مجوز کردند و مورد مخالفت قرار گرفت، هیچ نمی‌گوید.

خطیب جمعه فریاد خشم فروخفته ( تعبیری که اوباما برای اعتراضات مردم مصر به کار برد) از هزاران کیلومتر آن سو تر را شنید و مدعی شد که خاورمیانه اسلامی در حال شکل گرفتن است ولی صدای اعتراض مردم معترض ایران در راهپیمایی سکوت در ۲۵ خرداد ۸۸ را نشنیده گرفت. امام جماعت عادل! تهران آنگاه نماز جمعه را برپا کرد تا گواهی باشد بر اینکه حاکمان در ایران مثل هر دیکتانوری ناشنوا هستند.مگر شعار مردم در تظاهرات های سبز ها و و به ویژه شب هنگام بر فراز پشت بام ها شعار : “الله اکبر” نبود؟ پس چگونه بود که ماموران حکومتی برای ساکت کردن مردم به درون منازل آنان می ریختند تا معترضان را ساکت کنند ولی فریاد الله کبر در مصر فریاد خیزش اسلامی مصر است.

جالب‌تر اینکه خطیب جمعه که زلزله ۸۸ را در ایران نادیده می انگارد، پا را از این فراتر نهاد و میگوید: پس از گذشت حدود ۳١سال از پیروزی انقلاب اسلامی با پدیده‌ی بدیعی مواجهیم كه باید منصفانه بگوییم این حركات، پس لرزه‌های انقلاب اسلامی است خطیب دانشمند !جمعه آنگاه که ماهرانه خیزش مصر را به انقلاب ۵۷ ایران و نه جنبش سبز ۸۸ ایران گره میزند، پرده از حقیقتی بر می‌دارد که چه بسا تا اندک زمانی پس از این، تمام خواب و خیال او را برهم زند آنجا که احمد خاتمی میگوید: نگرانی كه در جریان حركات امروز دنیای اسلام داریم خلاء رهبری است.امیدواریم كه این جریانات به دنبال یك رهبر مسلمان(لابد آیت الله خامنه ای) بگردند و نگرانی ما را از این جهت برطرف كنند. بحمدالله انقلاب اسلامی این مشكل را نداشت. وی افزود :به همه‌ی این كسانی كه واقعیات را نمی‌بینند می‌گویم كه خاورمیانه اسلامی با محوریت اسلام، دین و مردم سالاری دینی در حال شكل‌گیری است.

عجیب اینکه خطیب دانشمند! حمایت آمریکا از خیزش مصر را فراموش کرده آنجا که اوباما آن را خشم فروخفته مصریان نام نهاد ولی اظهارات احتیاط آمیز و با تأخیر اوباما و کلینتون را در حمایت از جنبش سبز را دست داشتن آنان در پشت فتنه طراحی شده ۸۸ دانستند.

جمهوری اسلامی شالوده ای است از دنیایی تناقض و دروغ و فریب. انسان متحیر می‌شود وقتی می‌بیند که سخنگوی وزارت خارجه ایران طی توصیه‌هایی بلندبالا از دولت مصر می‌خواهد که به خواست مردم احترام بگذارد. کسی نمی‌تواند ایراد بگیرد که چرا دیگری دروغگو و فریبکار است ولی پرسش این است که چرا خود فریبکار و دروغگو نمی‌داند که آخر مردم را عقل و هوش است که تناقضات رفتاری و گفتاری آنان را در می یابند. پس با این حساب آیا نباید از خود بپرسند: نوبت ما کی فرا خواهد رسید.