دروغ و ارتداد‏

بررسی وضعیت قانون و قانون مداری درنظام جمهوری اسلامی کاری است که میبایست از او غافل نماند. این نظام بهاصطلاح ایئدولوژیک همیشه با شعار قانونو عدالت گستری میانهء خوبی داشته استاما متاسفانه هیچ گاه نتوانسته است کهاز مرز شعار پیشی بگیرد و عمل وعملگرایی را در این عرصه نمایان سازد.قوهء قضاییه یا همان بازوی برندهحکومت، مجری مراقبت و نگهداری از عدل وعدالتخواهی است و می بایست برایبرقراری عدالت در سطح جامعه بدون گرایشبه هیچ شخص و گروه و جریان سیاسی در اینامر کوشا باشد. اما همانطور که همه می دانیم در واقعیتچنین نیست. علی رضا جمشیدی سخنگوی قوهءقضاییه در بیانات اخیر خود به مردمیادآور شدند که نباید جرم سیاسی مرتکبشوند. ایشان به نمونه های بسیاری ازجرمهای سیاسی اشاره نمود و انتشاراخبار دروغ را یکی از نمونه های بارزجرم سیاسی معرفی کردند. بدون شک انتشاراخبار دروغ در هر جامعه ای امری استزیان بار و صد البته ناپسند و غیراخلاقی اما چرا جرم سیاسی؟ راستی برااساس کدام تعریف از جرم می توان جرمسیاسی را تعریف نمود؟ چطور می توان فهمید که خبر دروغ است؟منابع تشخیص صحت اخبار کجاست؟ اینمنابع اگر بر علیه خودشان خبری راانتشار دادند چطور می توان فهمید که بادروغ خواندن آن خبر نمی توان سلامت آنرا خدشه دار نمود؟ راستی چرا نمی تواندر ایران به سادگی خبر دروغ را از خبرواقعی بازشناسی کرد؟ تلاش برای یافتن جواب تمام این سئوالهاموقعی به بن بست می رسد که درمی آبیمدولت و نظام سیاسی خود هم تولید کنندهخبر و هم پخش کننده آن می باشد. اینتمامیت طلبی وقتی به اوج می رسد که همیندولت سانسورچی می شود و اقدام به تنبیحمی نماید. در کشوری که تمام فعالیتهای سیاسی،اقتصادی، فرهنگی، نظامی و اجتماعی بایددر اختیار دولت و نظام تک صدای سیاسیباشد چطور می شود انتشار اخبار دروغ بهناگهان تبدیل به یک جرم سیاسی شود؟ نظامجمهوری اسلامی از ابتدا تا امروز توسطافراد اندکی اداره شده است و پستهایکلیدی این حکومت در دست کمتر از 50 نفربوده است و منشا خبر همیشه در حول وحواشی رفتار و گفتار همین اندک صاحبانقدرت گذر کرده است پس چطور می توانصاحبین و متولیان خبر کشور را دروغپرداز خواند؟ از طرفی اگر یک خبر هر چقدر هم که خبریمهمی ارزیابی شود بدون فراهم بودنابزار خبری و توجه ویژهء همین صاحبینقدرت نمی تواند انتشار یابد. تلوزیون،رادیو، روزنامه، کتاب و فیلم و سریال وقصه و هر مقاله و شبنامه ای که قصد خبرپراکندگی را داشته باشد باید از مسیرارتزاق خان دولت و نظام بگذرد در غیراین صورت ممکن نیست خبری توان پراکندگیدر کشور را داشته باشد و از این امکاناتبهره نبرده باشد. اما ببنید در میان معتبرترین یاران ودلسوختگان این نظام سیاسی چه می گذرد وچطور این کم خردان خود تیشه به ریشه خودمی زنند. از آنجایی که مردم ایران در حدبسیار بالایی در زیر فشار رسانه ایحکومتی هستند باید گفت دولت و نظام اصلیترین دروغ پرداز خبری است. وزرا و معاونینشان هر روز با مصاحبه هایپی در پی خود با همین ارباب جراید دولتیو جیره خوار آنچنان دروغ پردازی می کننکه هیچ شخص ثالثی و یا سازمان اجتماعیغیر دولتی توان مقابله و یا اعتراض وشفاف سازی ندارد. رضا سعیدی معاون وزیر کار در مصاحبه اشمی گوید" بخاطر مدیریت ارزنده دولت نهمایران از بحران مالی جهان آسیب ندیدهاست". ما می دانیم این یک خبر است و البتهخوب می دانیم که یک خبر دروغ هم هست. درضمن ایشان افاضاتی در خصوص 10 درصد بودننرخ آمار بیکاری در کشور فرمودند کههمگی خبر محسوب می شود و همگی از نظرکارشناسان و آمار جهانی و مشاهدات زندهدر ایران دروغ است. خوب پس چرا آقایسعیدی معاون وزیر کار به عنوان مجرمسیاسی شناخته نمی شود؟ علی اکبر جهانفکر مشاور احمدی نژاد درامور رسانه ها می گوید" مردم مشکلی درزندگی خود ندارند و بیکاری معظل جدینیست". این فرمایشات در قالب خبر به گوشمردم رسیده است و بعد در همان ساعت وزیرکار آقای جهرمی در یک شبکهء تلوزیونی درخبر دیگر می فرماید" کشور به 200 هزار شغلدر سال احتیاج دارد و اگر این اشتغالزایی فراهم نشود نرخ رشد بی کاری 4 درصدرشد خواهد نمود". بنابراین می توانیمتصور کنیم که جنانفکر هم یک مجرم سیاسیاست. انتشار اخبار دروغ یعنی نگفتن دروغ واگر این مقصود است چطور می توان روشهایدیگری را که از روشن شدن حقیقت جلوگیریمی کند را جرم نشناسیم. نگفتن همهءحقیقت و یا تغییر دادن جهت خبر و منظورنهایی هم دیگر از شیطنتهای است که خبرهارا دچار مشکل سیاسی می کند. از طرف دیگرنمی توان تفسیر قانون در مورد اشخاصمتفاوت باشد. اگر خبری به دروغ یا اشتباه از دهانمقامات با نفوذ خارج شد چرا امکانپیگیری ممکن نیست؟ در صورتی که یک نفردانشجو و یا محصل دبیرستانی یا معلمساده با کوچکترین اظهار نظر که ازهرگونه وسیلهء انتشاری هم بدور است بهناگهان تبدیل به یک مجرم سیاسی می شود؟ چطور مقام عالی ریاست مجلس خبر از مفقودشدن یک میلبیارد دلار پول نفت در دولت میدهد و بعد این خبرتوسط دولت تکذیب می شودو بعد دوباره صاحبین رای بر صحت این خبرتاکید می کنند و خلاصه ریئس سازمانحسابرسی او را برای بار چندم تایید میکند و دولت برای چندمین بار تکذیب میکند و قوهء قضاییه هم سکوت می کند و پولبیت المال در بازیهای سیاسی و جناحی بهباد فنا می رود اما هیچ کس به عنوانتشویش کنندهء اذهان عمومی متهم ودستگیر نمی شود؟ عباس پالیزدار برای افشای مطالبیگرفتار شد اما چرا دادگاه آزاد و علنیاو برگزار نمی شود؟ او در بیمارستان استو می گویند سکته کرده است آیا این خبردرست است؟ اگر درست است که صاحب خبر ومنشا آن خود قوهء قضاییه می باشد و اگردروغ است چرا منتشر کنندهء او در قوهءقضاییه به عنوان مجرم محاکمه نمی شود؟اگر او فردا به سرنوشت زهرا کاظمی وزهرا بنی یعقوب و داریوش فروهر و خلاصهحتی سعید خان امامی گرفتار شد چطور میشود فهمید که این خبر دروغ بوده است؟ چهکسی او را منتشر کرده است ؟ و چگونه اوبا انتشار این خبر ذهن مردم را مغشوشکرده است؟ این نظام سردارش میلیاردر شده است و بعدبه سمت وزارت کشور رسیده و در پی پیداکردن پول انتخابات ریئسش در راه خانهءهمسایگان عرب آبروی ایرانیان را بهتمسخر گرفته است و تمام زندگی اش از راهدروغ و فساد و جنایت چنین رنگین شده بعدآقایان در وزارت اطلاعات، اطلاعاتسپاه، قوهء قضاییه همگی کور شده اند واز دیدن این فیل به این بزرگی عاجزمانده اند آنوقت می خواهند مردم را باجرم سیاسی به وحشت بی اندازند. کوتاه فکری مردان نظام بزرگترین عاملنابودی این نظام است و توطئه دشمنان درمقایسه با این بی خردی و بی کفایتیبسیار ناچیز. به امید آگاهی ملت ایران زمین احمد طباطبایی بیست و سوم فرووردین ماه هزار و سیصدوهشتاد و هشت