لحظه به لحظه، روز به روز،هفته به هفته و ماه به ماه، ده سال گذشت. و تمامی این لحظات سخت از یکسو بازگوکننده وحشت و نگرانی تمامی مسئولان رژیم از صدای آزادی خواهی و از سوی دیگر فریاد آزاد خواهی ملت ایران بوده است .
اینکه این زمان چگونه گذشت را، بدون تردید، "پرستو و آرش" عزیزم به گونه ای و آنانکه همچنان "پروانه و داریوش فروهر" را سمبل و قهرمان آزادی به خون نشسته ایران می دانند به گونه دیگری خواهند نوشت.
اگر چه روز شمار آزادی در تمامی لحظات تاریخ خود نام قربانیان راه آزادی را زیب و زینت خود خواهد نمود ولی بر تمامی ما ایرانیان است که از یاد نبریم که جمهوری اسلامی در تمامیت، کلیت و موجودیت آنست که حقارت و توهین برای تمامی ماست.
تمامی آنها بازی " پلیس خوب و پلیس بد " را کاملا بلد هستند. نباید حتی برای یک لحظه هم فراموش کرد که در آنروز سیاه، هم فتوا دهنده، هم اجرا کننده مرگ و هم رئیس جمهور خوب و مردمی !!! حاضر و ناظر بودند: پلیس خوبی که با قیافه ای معصوم و حق بجانب، "شرافتمندانه" !!! به همه ایرانی ها تعهد داد که تا آخرین لحظه ریاست جمهوری اش در جهت افشای این فاجعه از پای نخواهد نشست.
امروز پرستو و آرش، خانواده های مختاری و پوینده و دیگر خانواده های جانباختگان همچنان در انتظار پاسخ خود هستند؟ ولی بطور قطع ایشان در نظر دارند در دوران ریاست جمهوری آینده خود جوابگو باشند؟! ولی بدون تردید نه جوابگوی پرونده قتل های زنجیره ای، که با تزویر و ریا و برای حفظ تمامیت و کلیت جمهوری اسلامی و بی آیندگی ایران ما .
فراموش نکنیم، هوشیاری ما و آگاهی به تمامی رویدادهای پیش رویمان بهمراه دوری از هیجان زدگی تنها راه آزادی و پا برجائی ایران است .
اول آذر 1387 – 21 نوامبر 2008
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید