تردید من در رابطه با درستی کاربرد شعار « مرد - میهن - آبادی » در کنار «زن - زندگی - آزادی »

تردید من در رابطه با درستی کاربرد شعار « مرد - میهن - آبادی » در کنار «زن - زندگی - آزادی »

قبل از شروع اشاره کنم ، داشتن یک نظر در رابطه با جتبش عملا جاری در میهن نگون‌بخت ما ایران, نه تعیین تکلیف است و نه دادن رهنمود برای عزیزان هموطنی که با جان خود سرنوشت آینده کشورمان را تعیین می کنند. من به عنوان یک شهروند پشتیبان جنبش زنان و اینک جنبش همه مردم ایران، با تجربیاتی اندک، حق شهروندی خود میدانم که نظری داشته باشم. اصراری بر درستی و یا عدم آن ندارم .

به امید آزادی و برابری پایدار

اصل مطلب

وقتی که قطعه مرد-میهن-آبادی در کنار زن-زندگی-آزادی آورده شود، می تواند اینگونه تصور شود که آبادی میهن با مردانگی گره خورده است و آزادی زن با زندگی یا ترکیب دیگر . در ترکیب قافیه یک شعر به نظر می آید یک ابتکار موفقیت آمیزی در صحنه مبارزه شکل گرفته است که براحتی میتوان با ریتم و ملودی آنرا فریاد زد. در زیبایی شنیداری و آهنگ خوب آن تردیدی نیست .

ایراد در چیست ؟

به گمان من این دو قطعه به جهات همبودگی در طرح شعار سیاسی و اهداف مبارزاتی، نه تنها همدیگر را کامل نمی کنند، بلکه برعکس هر دو با دو نقص درونی خود ( به جهات دو محتوای سیاسی تطبیقی ،نه تکنیک شعری ، جدا از هم ) تضادی را در کنار هم آشکار می کنند.

فرقی نمی کند چقدر مهربانانه و دلسوزانه اینگونه پیوند شعاری انجام گرفته باشد. خود بحثهای چند روزه در فضای مجازی نشان‌دهنده نگرانی از این ترکیب است. درست یا نادرست از طرف تعدادی از زنان مبارز صراحتا اعلام شده است که این ترکیب تمایل درونی یک فرهنگ مردسالارانه برای مطرح سازی را آشکار می کند.

توجه می دهم که در یک رابطه معین و جدا از هم هیچکدام از این دو قطعه بخودی خود بار منفی یا مثبت ندارند، بلکه کاربرد آنها در رابطه با موضوعی (به عنوان مثال اهداف مبارزاتی ) مورد توجه قرار می گیرد ، یا بعبارتی مفهومی در کاربرد مشترک آنها شکل می گیرد، که چیزی دیگر یا پیام سیاسی دیگری می شود .

در رابطه با کاربرد قطعه مرد-میهن-آبادی در برآمد جنبش زنان با شعار هویتی و اصلی خود زن-زندگی-آزادی، که بیانگر جنبش همه مردم ایران سکولار و دموکرات و حتی همه کشورهای اسلامی است، به نظر می آید نوعی کمرنگ سازی در پیش است که عملا برد سیاسی یک شعار تاریخی جنبش زنان را تضعیف خواهد کرد.

این تعرض زمانی برجسته می شود که جنبش زنان در بستر جوامع اسلامی با شعار زن - زندگی - آزادی جا باز کرده است و این شانس را دارد که نقش تاریخی و استراتژیک یابد ، اما ترکیب آن با چیز دیگری می تواند در حد یک شعر اعتراضی خوب خیابانی هم فهمیده شود.

زن - زندگی - آزادی ، پلاکارد هویتی جنبش زنان است نه یک قطعه از یک شعری که نیاز به تکمیل شدن داشته باشد .