فردا دیر است,

خطاب به حاکمیت,

چشم و گوش خود را به روی واقعیتها بستید, مستبدانه به راه بیراهه خود ادامه دادید, هر حرکتی را سرکوب کردید, ولی هربار جنبش اعتراضی مردم نیرومندتر شد تا به امروز رسید. از دنیای بسته درونتان خارج شوید, جهان بگونه دیگریست, انسانها روبات نیستند که آنها را بهر سوئی که خواستید برانید, و بهر شیوه ای که مورد نظر شماست فکر و زندگی کنند. هرچه خواستید کردید, مردم با هر ساز شما همراه شدند و نارسائیها و ندانمکاریهای شما و فساد شارلاتانهای دور و بر شما را تحمل کردند, ولی دیگر توان و تحمل تخریبهای شما را ندارند. بیائید برای یکبار هم که شده به واقعیتها نگاه کنید, این آخرین فرصت را از دست ندهید, جنبش بعدی بنیانتان را از جای میکند.

کمی منطق ناداشته اتان را بکار گیرید و شیوه تفکرتان را با واقعیات امروز جهان تطبیق دهید, نسل امروز زیر بار سنتهای کهنه نمیرود, نشانه اش را در نسلی که در دل رژیم اسلامی زاده شده و رشد یافته میبینید, آنچه را که به مغز او فرو کردید و با آن مغزش را شستشو دادید امروز به سخره گرفته است, پس کار نمیکند. بساط تفتیش عقاید و ورود به حریم خصوصی مردم را رها کنید, از زنان نخواهید که سر رو روی خود را بپوشانند, رشد اخلاقیات در پوشش مو نیست, بوق را از سر گشادش نزنید, اختلاس و تباهی اخلاقی تمام تار و پود دستگاه حاکمیتتان را فرا گرفته است, فساد واقعی آنجاست نه در موی زنان. نخبگان را به حاکمیت راه دهید و بگذارید آنها به آنچه که تخریب کرده اید سر و سامان دهند, بگذارید نسل امروز با روند زندگی جهانی هماهنگ شود وگرنه او با عبور از روی شما به واقعیات جهان میپیوندد و هیچ نیروئی توان بستن راه او را ندارد.