● زنان

شهلا اعزازی که خود یکی از امضاء کنندگان اولیه این کمپین است، گفت: «تعداد زنان واجد شرایط کم نیستند و تاکنون به دلایل متعددی از جمله عدم ضرورت و عدم علاقه اقدامی در این زمینه انجام نداده اند.» وی همچنین از شرط دیگر زنان مورد نظر کمپین برای کاندیداتوری که برابری طلب بودن و فعالیت آنان در زمینه مسائل زنان است سخن گفت.

مطلب حاضر به قلم شیرین کریمی، معرفی، بررسی و نقد کتاب «گفتمان زنانه، روند تکوین گفتمان زنانه در آثار نویسندگان زن ایرانی» اثر سیدعلی سراج است که به تازگی توسط انتشارات روشنگران و مطالعات زنان منتشر شده است:

در خردادماه 1392 پس از مطرح شدن سیاست افزایش جمعیت و تصویب مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی در راستای این هدف و ابلاغ آن به دولت، نمایندگان مجلس نیز طرحی به نام «طرح جامع جمعیت و تعالی خانواده» بر مبنای این مصوبه با 55 ماده و امضای 50 نفر از نمایندگان مجلس تقدیم مجلس کردند که پس از بررسی در کمیسیون بهداشت و فرهنگ و حذف چند ماده از آن از طرف کمیسیون فرهنگی مجلس در قالب 50 ماده برای تصویب به صحن علنی مجلس اورده شد.

یکی از نکات مهم پیش‌بینی وضعیت شاخص‌های اقتصادی توجه به روند گذشته آنها است. بحران بیکاری یکی از مشکلات اساسی اقتصاد ایران در سال‌های اخیر است و نگاهی به روند نرخ بیکاری طی سال‌های گذشته نشان می‌دهد که پیش از وضع تحریم‌های غرب علیه ایران نیز وضعیت این شاخص اوضاعی بحرانی داشته است. بر این اساس این انتظار معقولانه نیست که رفع تحریم‌ها به تنهایی قدرت رفع مشکلات بیکاری کشورمان را داشته باشد.

جمعی از فعالان جامعه مدنی زنان در پی برپایی جلساتی مشترک در یک ماهه اخیر، بالاخره روز 5 آبان 1394 طی نشستی مطبوعاتی در دفتر انتشارات روشنگران و مطالعات زنان، از کمپینی با نام «تغییر چهره مردانه مجلس» رونمایی کردند. در ادامه، می توانید متن این کمپین را بخوانید، برای همراه شدن با آن، کمپین را امضاء کنید و در نهایت در شبکه های مختلف اجتماعی این کمپین فعالیت های کمپین را دنبال کنید و عضوی از این حرکت اجتماعی شوید:

در کشور ما مداخله جامعه مدنی زنان در انتخابات برای پیشبرد اهداف برابری‌خواهانه معمولا از چند زاویه موضوعی بحث‌برانگیز بوده است. نخست آنکه برخی از کنشگران زن موضوع «انتخابات» را موضوعی «سیاسی» قلمداد می‌کنند و به‌همین سبب، ورود به حوزه سیاسی را مغایر با رویکرد مدنی و اجتماعی جامعه مدنی زنان می‌دان

خشونت علیه زیر دستان، خاصتا علیه زنان، در خیلی موارد یک امر عادی و پذیرفته شده است. در جامعه افغانستان این پدیده انسان کش و زشت یک امر تازه نبوده بلکه در تار و پود فرهنگ ما رخنه کرده است. فرهنگ جاری در افغانستان یک فرهنگ به شدت مردسالارانه، خشن، و از بالا به پایین است

روز گذشته پنجم آبان 94 جمعی از فعالان مدنی و زنان در دفتر انتشارات روشنگران و مطالعات زنان، نشست مطبوعاتی برای رونمایی از طرحی برای انتخابات مجلس آینده «با محوریت زنان» برگزار کردند. در این مراسم از کمپین «تغییر چهره مردانه مجلس» رو نمایی شد.

در بخش نخست این گزارش[۱] سعی بر آن بود که به جای همراهی با تفسیرهای رایج و متهم کردن قربانیان خشونت (از جمله زرین‌کلاه) و بستن اتهام خودآزاری و شکنجه‌خواهی به آنان، لااقل قدمی فراتر گذاریم تا شاید به عرصه شناخت و تفسیر معاصرتری از رفتار نامتعارفِ قربانیان شکنجه، نزدیک شویم.

منطقه ما سالهاست که از حضور افراطیون متعصب و زن ستیز دست ساز غرب و شرق رنج می برد. هر روز دامنه این افراط گری چهره کریه تری از خود نشان می دهد. فروش زنان به عنوان برده در بازارهای جهانی، دردی وصف ناشدنی به جان انسان می ریزد. فقر، بیکاری، خشکسالی، فساد گسترده دولتی زمینه ساز یارگیری بیشتر از مردمان به جان آمده این منطقه است.

موضوع «مهریه» به عنوان یکی از چالش برانگیزترین مباحث حقوق زنان در ایران طی سال های گذشته مطرح بوده است. با وجود تلاش های بسیاری که از سوی فعالان حقوق زنان صورت گرفته اما همچنان بحث مهریه به دلیل عدم تغییر و اصلاح قوانین، به قوت خود باقی مانده است.

كتاب «جنسیت و آگاهی تاریخی» عنوان كتابی به قلم دكتر عباس محمدی اصل است كه در 229 صفحه و توسط نشر گل آذین در سال جاری وارد عرصه نشر ایران شده است. محتوای این كتاب كه در راستای سایر تالیفات نویسنده، نسبت جنسیت و مفاهیم دیگر اجتماعی را مورد نقد و بررسی قرار می دهد، در سه سر فصل اصلی «انیمای جنسیت»، «تبار جنسیت» و «آینده جنسیت» سامان گرفته و دربردارنده مباحث بنیادینی همچون تاریخ زنان و چگونگی اعتلای آگاهی در زمینه برابرسالاری است.

شروع نگارش «برنامه ششم توسعه» توسط دولت و نوع مواجهه با مسئله زنان در این برنامه، بحث هایی را در این زمینه دامن زده بود که همچنان ادامه دارد.

زنان به عنوان نیمی از جمعیت دنیا همانطورکه سهمی واقعی در قبال نتایج عملکردی نهادهای تصمیم گیرنده حاکم دارند و تحت تاثیر مستقیم خطرات و مشکلات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جامعه اعم از رکود و تورم اقتصادی، جنگ های داخلی، مشکلات و معضلات اجتماعی و آشفتگی های سیاسی قرارمی گیرند اما آنجا که باید در مشارکت های اجتماعی و سیاسی جدی گرفته شوند و سهم واقعی خود را به عنوان بخش موثری از جامعه در نقش آفرینی و تصمیم سازی کسب نمایند متاسفانه نادیده گرفته می شوند و آنطور که باید و شاید حضور موثری در قدرت های سیاس

ختری نوجوان، با دیدن اولین خونریزی ماهانه به تصور آنکه بکارتش را از دست داده، به زندگی اش پایان داده است. این خبر علاوه بر این که خبری تکان دهنده برای جامعه و مخصوصا نظام آموزشی و رسانه های کشور است، نیاز به تحلیل جامعه شناختی و به ویژه از منظر فمینیستی دارد که چرا دختری نوجوان برای چنین مساله ای که پیش پا افتاده به نظر می رسد، دست به خودکشی زده است

اواخر ۱۹۹۳ بود که خانه، شهر، کشور و فرزندانم را ترک کردم ـ همه‌ی شش فرزندم را! وقتی این تصمیم را گرفتم فقط به آن‌ها فکر می‌کردم و قلبم تکه پاره می‌شد.

روز 15 مهرماه 1394، در آستانه «روز کودک» در ایران، کانون شهروندی زنان با همکاری کمیسیون حقوق بشر اسلامی، نشستی با عنوان «مسئولیت دولت ها و جامعه مدنی در قبال کودکان زندانیان» برگزار کرد. در کنار این نشست نمایشگاهی از نقاشی های کودکان زندانیان نیز برپا بود.

بنیاد پژوهش های زنان ایران شاید تنها سازمان ایرانی است که تابحال توانسته ۲۵ کنفرانس در خارج از ایران برگزار کند و پلی برای ارتباط بین مدافعان و پژوهش گران حقوق زنان در داخل و خارج کشور بوجود بیاورد. این کنفرانس ها همچنین شبکه وسیعی از زنان ایرانی خارج از کشور را ایجاد کرده است که هر سال با عشق و علاقه به دیدار هم می شتابند. از آنجاییکه ما این کنفرانس را بخشی از جنبش زنان میدانیم، تصمیم گرفتیم که با برگزاری بیست و ششمین کنفرانس سالانه بنیاد به تداوم دستاوردهای آن کمک کنیم.

پس از پیروزی مشروطه و با تشکيل مجلس شورای ملی، زنان نه حق انتخاب کردن داشتند و نه حق انتخاب شدن. در واقع نمایندگان مجلس ضمن متهم کردن زنان به بی‌لیاقتی، آن‌ها را از حق رأی محدود کردند و در رديف اطفال، ديوانگان و اتباع‌بيگانه به شمار آوردند.

موضوع محوری این گزارش که در سه قسمت عرضه می‌شود، به پرسش‌گرفتنِ تفسیر رایج در باره قصه «زنی که مردش را گم کرد» نوشته صادق هدایت است. زیرا این تفسیر مسلط - به طور قصدناشده - برداشتی خاص از قصه را در فضای ادبی ما جا انداخته که گویا زن قصه (زرین‌کلاه) از کتک‌ها و شکنجه‌های هر روزۀ شوهرش، «کیف می‌کند».

تعدادی از نهادهای مدنی در داخل کشور، از جمله چهار نهاد زنان («کانون شهروندی زنان، «مدرسه فمینیستی»، «کانون زنان ایرانی» و «بیدارزنی») در آستانه برگزاری دادگاه نرگس محمدی، اقدام به صدور بیانیه ای مشترک کرده اند و در آن خواستار آزادی این فعال حقوق زنان و حقوق بشر شدند. متن کامل این بیانیه را در زیر می خوانید:

ماجرای «نیلوفر اردلان» فوتسالیست و کاپیتان تیم ملی فوتسال زنان ایران و مصادره پاسپورت ایشان توسط شوهرش که خود از زمره ورزش دوستان است نه تنها فعالان حقوق زنان را به شدت به خشم آورد بلکه برخی از مردان و زنانی را که تاکنون فکر می کردند مسئله خروج از کشور زنان بی اهمیت است و یا به آنها ربطی ندارد، به واکنش واداشت

مطلب زیر به قلم یاسمن آرنگ، به مناسبت شصت و نهمین سالگرد درگذشت ژاله قائم مقامی، نخستین شاعر فمنیست ایران، در زیر منتشر می شود:

در اخبار شنیدیم و خواندیم که خانم اردلان از رفتن به خارج برای مسابقات آسیایی بازماند، آنهم نه برای اینکه میخواست برود سفر و یا اینکه بخواهد خانه و خانواده را رها و بی امان بگذارد، قرار بود برود که برای ملت افتخار بیافریند.

با گسترش فرهنگ قانونمداری و افزایش اهمیت و تسلط هرچه بیشتر قانون به عنوان عامل تعیین کننده حقوق و تکالیف شهروندی، نقش پررنگ قانونگذاری در زندگی روزمره افراد را نمی توان نادیده گرفت. به گونه ای که عملکردها در حوزه خصوصی نیز متأثر از قوانین است و گستره آن تا شکل دهی مستقیم بر روابط افراد پیش رفته است. این روند، دلیل خروج برخی مسائل از شمول حیطه زندگی شخصی را به خوبی نشان می دهد و توجه بیشتر به قوه مقننه که رکن اصلی نهاد قانونگذاری است را می طلبد.

این قسمت هشتم "زنان از دید محمد پیامبر..." را با بحثی آغاز می کنم که کمتر به اصل موصوع ربط دارد وبیشتر به شیوه تربیت انسانی و بافرهنگ درجوامع متفاوت مربوط است. زیرا بخشی از فرهنگ می تواند نقش بسیار مهمی در تعلیم و تربیت و عادت کردن داشته باشد. هر کدام از انسانها در خانواده، یا گروهی و جامعه ای، بافرهنگ ویژه ای تربیت می شوند و بدون شک این فرهنگ زندگی انسان راتحت تأثیرخاص خودش، قرارمی دهد.

مطلب زیر متن کامل سخنرانی آمنه رضایی است که در دومین نشست بررسی کتاب های زنان توسط کانون شهروندی زنان و با عنوان «رویکردهای سیاسی گوناگون زنان در ایران و جهان» و به مناسبت مصادف شدن این نشست با 26 شهریورماه، یعنی 52 سالگرد ورود زنان به مجلس قانونگذاری برای اولین بار در ایران ایراد شد

نیلوفر اردلان، فوتبالیست و فوتسالیستی که از روز اول شروع به کار این دو رشته برای بانوان ایران حضور فعال و چشمگیری داشته، حالا بعد از ۱۹سال بازی، درست زمانی که بانوان فوتسالیست در آستانه تجربه نخستین دوره مسابقات قهرمانی آسیایی در مالزی هستند، از طرف همسرش اجازه تمدید گذرنامه و خروج از کشور پیدا نمی‌کند.

عصر روز شنبه 28 شهریور 1394، مصادف با پنجاه و دومین سالگرد ورود زنان ایران به مجلس قانونگذاری، دومین نشست بررسی کتاب های زنان با موضوع «رویکردهای گوناگون زنان در حوزه سیاسی» توسط «کانون شهروندی زنان» در محل «انجمن ایرانی روابط بین الملل» برگزار شد.

در ایران به برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری نزدیک می شویم. طبق سنت سال های اخیر بحث مشارکت یا عدم حضور زنان، اعم از انتخاب کننده و یا انتخاب شونده، موضوع مبتلا به نشست ها و نوشته ها در ایران شده است.

کمتر از شش ماه به آغاز دهمین دورۀ انتخابات مجلس شورای اسلامی فرصت هست. در دوره‌های پیشین نیز هرگاه به انتخابات نزدیک شده‌ایم بحث مشارکت یا عدم شرکت زنان - همین‌طور نحوۀ مشارکت آنان در انتخابات - غالباً به بحثی داغ در فضای عمومی جامعه به خصوص میان کنشگران زن و فعالان جامعه مدنی تبدیل شده است.

آگاهی زنان از وضعیت خود باعث کشمکش هایی با نهاد قدرت می شود که در همه جا جریان دارد: از اعتراض دختری به پلیسی که باید تامین کننده امنیت اش باشد تا خروج از کشور بازیگران زن برای ادامه هنر بدون دخالت سیاست در هنر.

کانون شهروندی زنان، ضمن ابراز تاسف از اتفاق تلخی که برای نیلوفر اردلان رخ داده، اعلام می کند که نه تنها خواهان تغییر قانون خروج از کشور و به رسمیت شناختن آزادی حق مسافرت برای همه زنان است

آیا قانونگذاران ما نمی‌توانند چاره‌ای بیندیشند که مصالح ملی بر خودکامگی شخصی اولویت داده شود؟

گفتگوی بیژن برهمندی از رادیو فرانسه با مهرداد درویش پور: اولین تجمع پر اهمیت دانشگاهی در "بلفاست" علیه خشونت های خانگی در اروپا تشکیل شد.
نکته پر اهمیت دیگر در این همایش پرداختن به موضوع جدیدی بود که خشونت های دیجیتالی نام گرفت. خشونتی که از طریق فیس بوک، اس ام اس و اینستاگرام توسط مردان بکار برده می شود و زنانی را قربانی نوع جدیدی از خشونت می سازد.