اندر حکایت جمهوری اسلامی و اپوزیسیون!!

جمهوری اسلامی رژیمی است با ویژگی های منحصر به فرد که: قدرت سیاسی و اقتصادی -اش در دست یک نفر، روز به روز متمرکز تر؛ دارای مضحکه انتخاباتی بین بد و بدتر؛ با روسای جمهوری ای یکی از دیگری تدارک چی تر؛ با مجلسی ترسو از حکم حکومتی و هر دوره از دوره قبلی -اش بی مسئولیت تر؛ با مسئولینی که یکی از دیگری در دروغگوئی گوبلز تر؛ تورم، بیکاری، فقر در آن، بیشتر و بیشتر؛ غارت و چپاول آقا و خانم زادگان با ژن های برتر، فرماندهان سپاه، دولت مردان، روز به روز فزون و فزونتر؛ فرار سرمایه مالی و علمی از کشور سال به سال باورنکردنی تر؛ فساد و غارت اموال و ثروت جامعه، هر بار نجومی تر؛ سرکوب و ترور مخالفین سال به سال شدید و شدیدتر؛ با اقتصادی خراب و خراب تر؛ تبدیل کشور به جهنمی برای مردم، اما برای همه تروریست های جهان بهشتی تر؛ در فروش کشور به بیگانه گان، از همه طایفه قاجار، قاجاری تر؛ با قوانینی باقی مانده از هزاران سال قبل و عهد حجر تر؛ برای فشار به و سرکوب مخالفین مصمم تر؛ از نظر تعداد زندانیان سیاسی و اعدام در ابعاد جهانی ایستاده در رتبه های بالا و بالاتر؛ از هر فلسطینی ای فلسطینی تر؛ مسلح به شعار مرگ بر اسرائیل، ولی هر روز ضربه پذیر تر؛ در راه سلاح هسته تا پای مرگ پابرجا تر؛ تحریم کشور، هر بار از بار قبلی شدیدتر؛ در دین از محمد مسلمان تر؛ در مذهب از علی و حسین شیعه تر؛ دارای هزاران امام زاده شجره دار تر؛

اما همین جمهوری اسلامی در داشتن اپوزسیون از همه حکومت های استبدادی جهان خوش شانس تر: اپوزیسیونی که؛ یکی از دیگری با عاشورای خود مشغول و یگانه تر؛ با منافع و صالح ملی بیگانه تر؛ در عبور از گذشته ها ناتوان تر؛ هنوز در 21 آذر، 3 بهمن، 28 مرداد، 19 بهمن و .. در گل باقی مانده تر؛ در گذشته های دور و نزدیک باقی مانده و برای آینده بی برنامه تر؛ مردم سوال دار تر، در شنیدن صحبت رقبا ناشنوا تر؛ دهها حزب و سازمانی که از یکدیگر متفرّق تر؛ جبهه ملی که درآن سامانه دهم از یازدهم، یازدهم از دوازدهم، دوازدهم از سیزدهم و چهاردهم از بقیه خود را مصدقی تر؛ مردم انگشت به دهان تر؛ فرشگرد از مشروطه خواه، سلطنت طلب از این دو و شاه الهی ها از همه پهلوی تر؛ مردم متعجب تر؛ بلوچ از ترکمن؛ ترکمن از آذری، آذری از کرد و عرب از بقیه خو درا فدرال تر؛ در طیف چپ، کمیته مرکزی از هیات سیاسی، خط یک از خط دو، دو از سه، سه از چهار خود را مارکسیست تر؛ مردم کارگر روز به روز گیج تر؛ صندلی های رهبری هر چه چسبناک تر، مسئولیت ها مادام العمر تر؛ در نقد پادشاهی خسته ناپذیر، اما در نشستن بر صندلی قدرت، از هر سلطانی، سلطانی تر؛ اعضای باقی مانده هرچه پیرتر؛ بر مسند رهبری نشسته ژنرال های بی سرباز تر؛ جوانان با فاصله تر؛ چپ از راست، میانه از هر دو خود درا محقّ تر؛ وجود صدها نفری سیاسیون منفرد یکی از دیگری تحلیلگر تر؛ مردم روز به روز گیج تر؛ سلطنت طلب علیه مشروطه خواه، این دو علیه جمهوری خواه، چپ علیه راست، راست علیه میانه و هر یک علیه دیگر فعال تر؛ مردم گیج و وامانده تر؛ بیانیه، منشور، برنامه، استراتژی و تاکتیک، راه کار خرد و کلان از مثنوی 70 من خروار تر؛ عصبانیت، تعجب، ناباوری، انتظار، بی اعتمادی و خستگی مردم روز به روز شدید تر و بیشتر؛