مردم چه میزان هزینه برای آمدن خمینی از فرانسه تا تهران باید  بپردازند؟

صحنه فیلم برداری ،یا عکس گرفتن آخوندکی را در یک درمانگاه از یک مادر جوان که در گوشه ای نشسته  وسر گرم شیر دادن کودک خود هست تماشا می کنم . ادامه این تعرض آخوندی منجر به اعتراض  بالا گرفتن مشاجره، تشنج مادر،گرفتن تلفن توسط یکزن .رها کردن عبا توسط آخوند وبر خورد فیزیکی  می شود.
  نهایت تکرار تراژدی ! دخالت ماموران امنیتی ورقم خوردن سرنوشتی مانند |سپیده رشنو "وصد ها زن دیگر. 
 چه برسر این ملت  آمده است که حتی مادران کودک بیمار به اغوش کشیده که  در کنج دیواری مشغول شیر دادن کودک بیمارخود هستند .نمی توانند برای لحظه ای از تعرض مشتی  طفیلی ،لات کف خیابانی  که با کثیف ترین تفکرو تمایلات جنسی،عقده های حاصل ازراحت طلبی ؛گرفتن پول مفت از دولت  زیر عنوان نیرو های ارزشی ! مصون باشند 
کسانی که درچهار چوب بسته حکومت  قرار نمی گیرند.کسانی که خواهان آزادی و یک زندگی ساده  اما با حفظ کرامت انسانی خود هستند. هدف تهاجم این آتش به اختیاران حکومتی هستند.
این کلیپ دو دقبقه ای که توسط دور بین های در مان گاه کشیده شده !موجب احظار مسئولان در مانگاه  به مراکز امنیتی گردید.فیلمی که آئینه  تمام نمای یک رژیم فاسد ّ، با حامیانی کعب الفساد جمع شده زیر عبای ولی فقیه است. در ضمن هشداری درد ناک ما در کجای این در گیری هستیم؟
تمام شب نخوابیدم و به فریاد ها وتشنج مادر جوان فکر کردم ودرد کشیدم .  چگونه است که ما جریان های سیاسی که  در آغاز و سپس تا مدتی از چنین جنایت کار و جانیان گرد آمده پیرامون این جمهوری تا بن دندان فاسد حمایت کردیم !هنوز از شرم آب نشدیم .  
اشتباه بزرگ کردیم !که بهای سنگینش را ملت پرداخت کرده و می کند .هر چند که خودمان هم کم هزینه ندادیم ، کشتار شهریور شصت وهفت را دیدیم .زندان ،آوارگی و غم دوری .اما بیشترین تاوان را مردم داده ومی دهند. 
ما بتمامی از درون مانند آن مادر جوان کودک بیمار در آغوش کشیده مورد تعرض چشمی نا پاک وتحقیر کننده قرار نگرفتیم .
ما بسیاریمان درد ورنج سفره خالی وشرمندگی زن وفرزند را با گوشت و پوست خوداحساس نکردیم !
 ترس و وحشت مادران وپدرانی را که فرزندانی جوان در خانه دارندو تمام مدت نگران آن ها هستند .درد تلخ بیکار نشستن  آن ها در خانه و دیدن این که چگونه  قطره قطره تحلیل می روند. 
واهمه خارج شدنشان از خانه و رفتن در دهان گرگ های هار ،کمین کرده در سر راهشان . 
نه ماهنوز هم  عینیت وسنگینی مصائب روزانه این مردم رابتمامی بر گرده خود حس نمی کنیم .این فریاد های مادر جوان ! حاصل چهل سال فشار و بدبختی است که بر پدر او مادر و حال نسل او تحمیل می شود. 
مردم بجان رسیده اند . اما هر بجان رسیدنی نمی تواندباعث بمیدان در آمدن مردم شود..زمانی که هیچ نیروی مطرح .و مورد وثوقی در جامعه  و میدان نباشد . جنبش های خود جوشی مانند جنبش مهسا بشدت سرکوب می شود .با وجودیکه تمام پتانسیل و خشم حاصل از سرکوب با قدرت تمام در درون نسل مهسا  ذخیره شده و می جوشد . مبارزه عمومی مردم نیز بصورت مقاومت مدنی ،نا فرمانی ، مشروعیت زدائی از جمهوری اسلامی ،تحریم انتخابات، نفرستادن هیچ نماینده واقعی ملت به مجلس و شدت گرفتن اعتراضات کارگری و کارمندی  بخصوص  زنان .  نبرد بزرگی است که جریان دارد 
 هم زمان رئیس دزدان ،همراه دزدان حکومتی یک پارچه شده سرگرم تدارک تحمیل یک حاکم  وقیح بی چشم روی غارتگر و سر کوبگرند.
در این میان نیرو های اپوزیسیون در داخل وخارج چگونه می خواهند تمامی توان ونیروی پراکنده  خود را در خدمت  به این نافرمانی واعتراضات پراکنده مردم مجموع کنند؟ 
از توان هر نیروی سیاسی ،هر فرد تاثیر گذار از هنرمندان تا ورزشکاران ،از سلیبرتی ها تا چهره های علمی . هر فرد متخصص وخوشنام !هر کس که توانی دارد را چگونه میخواهد  در این مجموعه ، حداقل برای این دوره از مبارزه جای دهند و استفاده کنند؟ 
دوست داشتن مردم یک چیز بیشتر نیست !وآن دیدن منافع آنها !  فارغ شدن از منافع فردی ونام خویشتن  است .نهادن تمامی توان ونیروی خود در خدمت جنبش و جلب اعتماد مردمی که نظاره می کنند عمل کرد و تلاش هر فرد وجریان را در راستای مایه نهادن از تمام ظرفیت های خود،برای ارتقاع جنبش. 
اما چگونه می توانیم به این ظرفیت بزرگ  با ارجح دانستن خواست ومنافع مردم بر خواست های فردی وگروهی خود برسیم ؟ باید که قبول کنیم در این مرحله با یک کاسه کردن خواسته ها و افزایش توانائی های اپوزیسون و قرار گرفتن در زیر شعار امروز جنبش "زن ،زندگی ،آزادی" که یکی از محور های اصلی جنبش است صفی واحد در برابر رژیم  تشکیل دهیم . بپذیریم تنوع نظر را  در کثرت. و استقلال  نظر را  دروحدت . امری لازم برای این دوره !بپذیریم که برای رهائی ورسیدن به آزادی که تمامی نیروهای خواهان آزادی و عدالت بتوانند در آن سهم گیرند.
 یک راه  ، یک خیابان بیشتر وجود ندارد! تمامی راه های مبارزه موثر با جمهوری اسلامی ضرورتا به این خیابان  ختم می شود! خیابان اتحاد ! امتداد یافته تامیدان آزادی .خیابانی  عریض و طولانی که برای تمامی نیرو های داخل وخارج امکان یکی شدن و رفتن  تا میدان آزادی را فراهم می سازد .حتی کسانی که از میدان امام حسین با نفی حکومت اسلامی بطرف میدان اآزادی  با شعاری "زن ،زندگی ،آزادی " ره می سپارند. این تنها راه نقطه پایان نهادن  به هزینه سنگین جانی ، مالی ،حیثیتی  و  ویرانی حاصل از آمدن مسافر "بی احساس " ،متحجر ،خدعه گر ،کینه ورز،جنایت کار وجنگ افروز پاریسی به ایران است .    ابوالفضل محققی