رشد انفجاری قیمت پیاز؛ نابودی هزاران تن پیاز تولید داخل

در حالی که به دنبال ناتوانی ادامه دار دولت از مدیریت چرخه تولید و عرضه مرغ، امام جمعه مشهد مردم را تشویق به خوردن اشکنه و پیاز داغ کرده، گزارش های رسیده به کلمه حاکی از نابودی حجم غیر قابل باوری از پیازهای تولید شده در کشور و در عین حال افزایش بی سابقه قیمت این محصول کشاورزی است.

به گزارش کلمه، درست در روزهایی که در نمازجمعه به مردم توصیه می شود به یاد گذشته ها غذاهای ساده بخورند و از پیاز داغ استفاده کنند، از استان ها و شهرستان های مختلف از جمله خوزستان، کرمان و بوشهر خبر می رسد که بر اثر سوء مدیریت دولت و اهمال مسوولان، دهها هزار تن پیاز تولید شده در کشور در حال از بین رفتن است و از سوی دیگر قیمت پیاز هم از کیلویی ۲۰۰ تومان در چند سال قبل به نزدیک به ۷ برابر آن قیمت در روزهای اخیر رسیده است. اینها یعنی حتی اشکنه و پیاز داغ پیشنهاد شده از سوی علم الهدی نیز امکان حضور بر سر سفره خانواده های ایرانی را ندارد.

در همین رابطه همشهری گزارش داده که قیمت انواع پیاز که تا چند روز پیش از ۵۰۰ تا ۶۰۰ تومان در هر کیلوگرم در نوسان بود، اکنون در میدان مرکزی میوه‌وتره‌بار به ۷۰۰ تا ۱۰۰۰ تومان و در سطح شهر به ۱۴۰۰ تا ۱۸۰۰ تومان در هر کیلوگرم افزایش یافته و از توزیع پیاز در میادین میوه‌وتره‌بار و سایر مراکز عرضه مستقیم هم خبری نیست.

البته دبیر اتحادیه بارفروشان افزایش قیمت پیاز را مقطعی دانسته و وعده داده که با ورود محصولات منطقه مشهد، اصفهان و تبریز تا دو هفته دیگر پیاز ارزان می‌شود؛ وعده ای که در یک ماه اخیر حداقل دو بار دیگر هم مطرح شده بود و محقق نشده بود.

علی حاج فتحعلی در گفت‌وگو با فارس با بیان اینکه هر سال این شکاف ۱۵ روزه وجود دارد و دولت باید فکری به حال آن بکند گفت: “محصول پیاز جنوب تمام شده و محصول مناطق سردسیری هم به بازار نرسیده است. ماه پیش محصول پیاز را در مزارع به دلیل قیمت کم شخم زدند و الان مردم مجبورند با قیمت بالاتری خریداری کنند.”

او همچنین بدون اشاره به واردات بی رویه پیاز هندی، در خصوص دلایل این نوسان گفت: “محصولات بی‌حساب و کتاب کاشته می‌شود باید مسئولان از میزان سطح زیر کشت و میزان محصولات اطلاع کافی داشته باشند، شکاف‌هایی که در آن زمان‌ها محصول در بازار نیست را باید مشخص کنند و در آن زمانها محصولات انباری را که از قبل پیش‌بینی شده روانه بازار کنند.”

دبیر اتحادیه بارفروشان از مردم خواسته دو هفته ای را تحمل کنند تا محصولات از مشهد، اصفهان و تبریز به بازار آید و قیمت تعدیل شود. این در حالی است که مردم مدتها هست که در حال تحمل کردن هستند و اگر توصیه حیاتی امام جمعه مشهد نبود، شاید گرانی پیاز هم در کنار گرانی اخیر دیگر کالاهای روزمره، دیگر به چشم نمی آمد و اگر پیاز هم نبود، مردم به فکر خوردن چیز دیگری به جای مرغ می افتادند.

از سوی دیگر، خبر می رسد که حدود ۲۰ هزار تن پیاز فقط در دزفول به دلیل سهل انگاری برخی از مسئولان امر از بین رفته است، در همین رابطه چندی پیش عباس پاپی زاده سخنگوی کمیسیون کشاورزی مجلس در گفت و گو با مهر گفت: “متاسفانه دولت پیاز را کیلویی ۱۰۵ تومان از کشاورزان خریداری می کند درحالی که قیمت تمام شده این محصول بیش از ۲۰۰ تومان است.” بنابرگفته نماینده دزفول پیازهای خریداری شده را در مدت طولانی بر روی هم تلنبار می ‌کنند تا گندیده شود و در نتیجه حداقل ۲۰ هزارتن پیاز از بین رفته است. همچنین نماینده اهواز در مجلس خبر از دور جدیدی از واردات پیاز‌های خارجی داده که سبب می شود محصولات کشاورزی به‌ویژه پیاز با مشکل مواجه شوند.

بر اساس گزارش ها، پیازهای کشاورزان در حال خراب شدن است و پیاز هندی وارد بازار می شود مانند گندم و البته مشخص نیست این پیازها در ازای فروش نفت وارد می شود یا آنکه پولی هم بابت آنها داده می شود. در همین رابطه و به گزارش خانه ملت، ناصر سودانی با بیان این که واردات بی‌رویه محصول پیاز از کشور هند آغاز شده، تصریح کرد: “متأسفانه چند سالی است که در زمان برداشت پیاز از سوی کشاورزان، مسئولان اقدام به واردات پیاز می‌کنند که این امر باعث خسارت‌های فراوان این افراد می‌شود.”

از سوی دیگر سازمان تعاون روستایی در واکنش به اظهارات این نماینده مجلس اعلام کرد: “در مورد امحای ۲۰ هزار تن پیاز در دزفول لازم به توضیح است که کل محصول خریداری شده در شهرستان دزفول کمتر ازشان ۱۲ هزار تن بوده است که تماما طبق مقررات فروش رفته و چنانچه محصولی امحاء شده است، مربوط به دولت نیست.”

ادعاهای اینچنینی مسئولان در حالی است که گزارش ها و تصاویر در اختیار کلمه که مربوط به حدود یک ماه قبل است، نشان می دهد که ماجرا ریشه دارتر از ادعای اخیر یک نماینده مجلس است و سوء مدیریت ها تنها به واردات بی رویه اخیر مربوط نمی شود. عکسهای زیر این خبر، یکی از مزارع پیاز را نشان می دهد که محصولات آن بسته شده و آماده زیر آفتاب در حال گندیدن است.

در همین باره؛ این دو گزارش را که یکی مربوط به فروردین ۱۳۹۰ و دیگری مربوط به فروردین ۱۳۹۱ است، در کلمه بخوانید تا در یابید که نه این اتفاق و سوء مدیریت و بی کفایتی نهفته پشت آن جدید است و نه مربوط به چند روز اخیر است:
اشک پیازکاران کرمانی درآمد
کاهش قیمت پیاز در مزارع پیاز جیرفت، اشک کشاورزان را در آورد

بعضی از منابع خبری در خرداد ماه گذشته گزارش دادند که مشکلات پیازکاران جنوب کرمان به خصوص در شهرستان جیرفت نیز افزایش پیدا کرده و عدم برنامه ریزی در میزان کشت و عدم بازاریابی و انجام نشدن صادرات سبب شده تا پیاز این منطقه نیز از بین برود.

در حالی پیاز در جیرفت کمتر از ۱۰۰ تومان خریداری و سبب می شده کشاورزان ضرر کنند که بعضی از اخبار حاکی از این است که در کنار پیاز هندی شاهد حضور پیاز پاکستانی بی کیفیت و با قیمت بالا هستیم.

این در حالی است که به دلیل آنکه نرخ تمام شده پیاز در مقابل قیمت فروش آن افزایش پیدا کرده، بسیاری از کشاورزان جنوب کرمان ترجیح دادند محصول را برداشت نکنند و از آن به عنوان کود محصول کشت بعد استفاده کنند.

نماینده بندر عباس در مجلس نیز در این باره به ایسنا گفته:”کشاورزان با رنج فراوان و هزینه‌های هنگفت، حدود ۳۰۰هزار تن پیاز باکیفیت را تولید کردند، اما متاسفانه به علت عدم خرید تضمینی در زمان مناسب، ۹۵ درصد این محصول از بین رفت. محصولات بخش کشاورزی در استان هرمزگان با زحمات بسیار زیاد کشاورزان کشت می شود ولی سود حاصل بسیاراندک و ناچیز است.”

بر اساس گزارش ها، پیاز در جنوب کرمان و در شهر جیرفت پس از برداشت تنها ۴۰ تومان قیمت دارد که حتی پول کارگر برداشت کننده محصول را نیز تامین نمی کند و در نتیجه محصول در مزارع برداشت نشده باقی می ماند.

اکنون این نگرانی بیش از گذشته وجود دارد که وضعیت این محصول مهم همچنان رو به نابسامانی پیش برود و روند فاسد شدن محصول پیاز تولید داخل هم مانند محصولات دیگر کشاورزی ادامه یابد و ماهها تلاش تولیدگران و کشاورزان نافرجام بماند. خرید این محصولات با قیمت مناسب تر و نیز راه اندازی کارخانجات صنایع تبدیلی و تکمیلی و همچنین سردخانه ها به میزان کافی در کشور، دم دست ترین راهی است که در این شرایط تحریم و فشار اقتصادی شاید به حفظ مواد کشاورزی کمک کند، تا لااقل محصولاتی که کشاورزان به خاطر آن این همه زحمت کشیده اند، به راحتی از بین نرود.

آیا انتظار به‌کارگیری همین مقدار تدبیر و مدیریت عاقلانه از سوی دولت، دست کم در حوزه کشاورزی و مواد غذایی مورد احتیاج مردم، انتظار بی جایی است؟