ایرانگلوبال نه تعریفی از دمکراسی دارد و نه محدودیتی !

آقایان توکلی و کاوه جویا روزتان بخیر!
من جزو کسانی هستم که مطالب سایت و از جمله کامنتها را می خوانم ولی نمی نویسم و این اولین کامنتی است که می نویسم.
از نظر من ایرانگلوبال در کلیت خود سایت خوبی است و در نوع خود حتی منحصر به فرد. جایی است برای تمرین دمکراسی. ولی اشکال در آنجاست که نه تعریفی از دمکراسی دارد و نه محدودیتی که بتواند از تجاوز به حریم دمکراتیک دیگران جلوگیری کند.
بارها خوانده ایم که "مرز ما توهین و اتهام است" ولی هر روز می بینیم که توهین و اتهام در این سایت رایج است و به امری عادی تبدیل شده است. چه در مقالات آن و چه در کامنتهایش!
من حرف آقای جویا را تایید می کنم که می گوید: "به دید من باید میان معیارهای انتشار "مطلب" و "کامنت" هماهنگی باشد، وگرنه تناقض میان این دو همواره گونه ای از آشفتگی و بی منطقی در راه بردن تارنما را به نمایش خواهد گذارد".

این آشفتگی و بی منطقی یکی از دردهای بزرگ ایرانگلوبال است.
در امر بررسی کامنتها به نظر من لازم است شما قبل از همه تعاریفی کلی از مقوله هایی مانند آزادی بیان، سانسور، توهین و اتهام داشته باشید. طبیعتا این مقوله ها را نمی توان مانند فرمولهای ریاضی بطوری دقیق تعریف کرد ولی مشکل در آنجاست که شما حتی تعریفی کلی و توافقی ضمنی در میان خودتان هم در این موارد ندارید. 
من به نوبه خود و بعنوان یکی از خوانندگانی که بسیار مایل به بالا رفتن کیفیت سایت شما هستم، نظر خودم را برای بهبود کارها می نویسم. شاید پیشنهاداتی که می کنم برای شما عملی نباشد و شاید اصلا همه پیشنهادات من ذهنی و بر اساس آرزوهای من باشند ولی امیدوارم که اینطور نباشد و کمکی بکند.
کامنت نویسی در سایت شما به دو صورت انجام می گیرد:
الف- به صورت مستقیم و بدون بررسی اولیه
ب‌- به صورت عیرمستقیم و با بررسی مسئول کامنتها.
بررسی کامنتها هم توسط دو نفر، با سلیقه های متفاوت انجام می گیرد.
1- به نظر من اولین گام این است که مسئولیت کامنتها فقط بر عهده یک نفر باشد و نفر دوم نقش کنترلی و مشاور را داشته باشد و حق دخالت نداشته باشد. در این صورت شاهد این نخواهیم بود که آقای توکلی بگویند که مسئول، آقای جویاست و آقای جویا هم بگویند که این کامنت را من منتشر نکرده ام! به این ترتیب مسئول، مسئولیت خواهد داشت. آقای توکلی مدیر سایت است. اگر مسئولیت کامنتها را به آقای جویا سپرده است، چرا در کار ایشان دخالت می کند؟ ایشان بعنوان مدیر، می تواند اگر اشکالی در کار آقای جویا ببیند، گوشزد کند و با او به توافق برسد. این، طریق همکاریست.
شاید اشکال این کار این باشد که انتشار کامنتها ساعتها طول بکشد و کامنتها درانتظار بررسی بمانند. باور کنید که آسمان به زمین نمی آید و انقلاب ایران و رفتن جمهوری اسلامی به عقب نمی افتد. سایتهای دیگر را نگاه کنید. بعضی مواقع کامنتها بعد از 24 ساعت منتشر می شوند و فاجعه ای هم به بار نمی آید.
البته تایید می کنم که بسیار خوب خواهد بود اگر کامنتها زود به زود بررسی و منتشر شوند. ولی در نظر بگیرید که شما امکانی بسیار خوب برای کامنت نویسان بوجود آورده اید که می توانند کامنتهایشان را مستقیما در سایت منتشر کنند. پس می توانید همین امکان را بصورت امتیازی بکار بگیرید و در صورت اعتراض به دیرکرد انتشار کامنت، به کامنت نویسان بگویید: بیایید ثبت نام بکنید تا کامنتتان ساعتها در انتظار نماند!
2- همانطور که قبلا نوشتم، بر روی تعریفی کلی از مفاهیمی مانند آزادی بیان، سانسور، توهین و اتهام، با خودتان توافق بکنید و حتی لازم نیست بر سر آنها با کامنت نویسان جر و بحث کنید. طبیعتا کامنت نویسان می توانند بر سر این مفاهیم بحث کنند ولی شما، معیار خود را برای انتشار کامنتها "اعلام" می کنید. این حق دمکراتیک گردانندگان سایت است.
3- کامنتها را یا منتشر کنید و یا منتشر نکنید. به نظر من نقطه چین کردن کامنتها که آقای جویا به آن ظاهری دمکراتیک می دهند، اصلا هم دمکراتیک نیست. در این شیوه، اولا توهین ها و اتهامات نقطه چین شده را می توان در لابلای نقطه چین ها خواند. دوما شیوه ای است که راه سوءاستفاده را باز می گذارد و همینطور شیوه ای بدآموز است و به تمرین دمکراسی کمکی نمی کند که هیچ، آن را به بیراهه می برد.در نظر بگیرید که یک نفر در کامنتهایش توهین می کند. از دو حال خارج نیست. یا آقایان جویا و توکلی متوجه نمی شوند و آن را منتشر می کنند و یا متوجه می شوند و نقطه چین می کنند.
این شخص باز هم همین کار را تکرار می کند. و هر بار، زحمت نقطه چین کردن بر دوش آقای جویاست (آقای توکلی نوشته است که وقت خواندن آنها را ندارد و چشمش را می بندد و همه را منتشر می کند. اگر اعتراضی شد، عدم انتشار می زند و یا نقطه چین می کند). و این بازی کمدی تراژیک هر روز و هربار تکرار می شود. 
به نظر من اگر کمی در این زمینه سختگیری بشود و آقای جویا مدت کوتاهی بار اتهام سانسور را به جان بخرند! این مشکل حل خواهد شد. تصور بکنید که کامنت نویس، دقایقی را صرف نوشتن می کند، کامنتش منتشر نمی شود و تمام زحماتش به دلیل یک توهین و یا اتهام، به باد فنا می رود. چند بار این کار را تکرار می کند و بعد،

نظراتش را بدون توهین و اتهام می نویسد!
آقای جویا! مدت زیادی است که شما کار نقطه چین کردن را انجام می دهید. حالا پس از گذشت این مدت طولانی، نگاهی به نتیجه کار خودتان بکنید و از خودتان بپرسید که این کارتان چه نتیجه ای داشته است؟ آیا فحاشی و اتهام زنی کم شده است؟ آیا این کار شما نتیجه آموزشی خوبی داشته است؟ به نظر من که نه! بلکه نتیجه اش بسیار بد بوده است!
توجه داشته باشید که آزادی بیان شامل اظهار "نظر" می شود و نه فحاشی و اتهام زنی. وقتی امکان فحاشی و اتهام زنی را فراهم آورید، آزادی دیگران را مورد تجاوز قرار داده اید.
4- ترتیب خاصی برای کنترل کامنتها، به این صورت در نظر بگیرید که: قبل از همه کامنتهای مستقیما منتشر شده را کنترل کنید زیرا اگر بخواهید کنترل آنها را به بعد از کنترل کامنتهای منتشر نشده موکول کنید، تعداد زیاد می شود و آنها نیز در میان بقیه کامنتها گم می شود.
به این ترتیب، مثلا آقای جویا می داند که آخرین باری که کامنتها را منتشر کرده، ساعت فلان بوده است. حالا کامنتهای منتشر شده از آن به بعد را بررسی می کند و وقتی آنها تمام شدند، نوبت به کامنتهای غیرمستیم می رسد. این کامنتها هم بر اساس تاریخ نوشتن بررسی می شوند. اگر این موضوع رعایت نشود، اجحافی است بر کامنت نویسان زیرا کامنتهای قدیمی تر در میان کامنتهای دیگر گم می شوند.
5- به قول خود وفا کنید! اگر کامنت نویسانی که ثبت نام کرده اند، کامنتهای توهین آمیز نوشتند، حسابشان را ببندید.
6- کامنتهایی را که نام کامنت نویس توهین آمیز است، منتشر نکنید!
7- بارها مشاهده کرده ایم که کسانی با نام شخصیتهای تاریخی و یا با نام اشخاص حقیقی زنده یا مرده، کامنت می نویسند: منصور حکمت، حمید اشرف، سعید سلطانپور، بابک خرم دین، خسرو گلسرخی و...
سئوال اینجاست: شما که می دانید این نامها، نه اسامی مستعار بلکه اسامی جعلی برای تخریب این شخصیتهاست، چرا منتشرشان می کنید؟ 
یادم می آید که زمانی آقای توکلی اعلام کردند که چنین کامنتهایی منتشر نخواهند شد ولی ایشان چند ساعت بعد، حرف خود را فراموش کردند.
به آنچه که می گویید، عمل کنید تا دیگران شما را جدی بگیرند.
8- در نهایت پیشنهادی دارم برای کامنتهای "عیران" نویسان. و می دانم که آنها را خوش نخواهد آمد.
در طول دهه های طولانی، تبعیضات فراوانی در حق هموطنان غیرفارسی زبان ما صورت گرفته است. اعتراض به این تبعیضات نه تنها حق همه آنها بلکه وظیفه همه ایرانیان است. ولی باید در نظر گرفت که در این سایت که امکانی منحصر به فرد در میان رسانه های فارسی زبان برای گفتگو در مورد مسائل ملی – قومی است، کامنتها به زبان فارسی نوشته می شوند. اعتراض به تبعیضاتی که در جامعه می شود، دلیلی برای تخریب این امکان نیست. اگر ما به "تحمیل" زبان فارسی توسط حاکمان اعتراض داریم، با خود زبان که دشمنی نداریم. چرا باید زبان را خراب کنیم؟ چرا باید سایتی را که امکان ما برای این اعتراض است، از شکل و قیافه بیندازیم و کاری کنیم که کسی رغبت آمدن به اینجا و شنیدن و خواندن حرفهای ما را نداشته باشد؟ چرا باید به چنین کاری که عملا تنفر و دشمنی را دامن می زند، میدان دهیم؟ آیا تخریب زبان فارسی، فارسی زبانان را با درد ما آشنا می کند یا اینکه آنها را در جبهه مخالفین ما قرار می دهد؟
به همین دلیل پیشنهاد می کنم که جلو "غلط نویسان" گرفته شود. این کار نه برخلاف آزادی بیان است و نه همکاری با تبعیض گران و نه مخالفت با اعتراض کنندگان علیه تبعیض. اتفاقا اگر جلو این کار گرفته شود، خوانندگان سایت بیشتر می شوند و تعداد کسانی که با درد تبعیض هموطنان عیرفارسی زبان آشنا می شوند، بیشتر می شود. اینجا به زبان فارسی نوشته می شود و "عیران" فارسی نیست!
پاینده باشید