حمایت از سعید شیرزاد و افشای قتل شاهرخ زمانی

امروز یکشنبه، ۵ مهرماه، رفقای فعال کمیتۀ اقدام کارگری و کانون کارگران متحد در زنجان، در ادامۀ فعالیت پیشین خود در روز ۲۷ شهریورماه، از صبح زود اقدام به توزیع تراکت هایی در دفاع از فعالین کارگری زندانی، «سعید شیرزاد» و افشای قتل «شاهرخ زمانی» در زندان رجایی شهر کردند.

به دنبال توافقات کنونی رژیم و «غرب» که به مراتب فراتر از مسألۀ صرفاً هسته ای می رود، مسألۀ مهار جنبش کارگری مشخصاً روی میز قرار گرفته، و یورش همه جانبه به رهبران جنبش کارگری تا سر حدّ حذف فیزیکی آن ها به موازات تلاش برای ایجاد تشکل های زرد از بالا و با حمایت سازمان جهانی کار، علائم و نشانه های این روند است.

«سعید شیرزاد»، فعال مدنی و حقوق کودک که ۲۱ شهریور ماه سال جاری در شعبۀ ۱۵ دادگاه انقلاب تهران محاکمه شده بود، اخیراً در دادگاه بدوی به ۵ سال زندان محکوم شد.

هم­چنین به دنبال انتشار خبر ناگهانی و دردناک روز ۲۲ شهریور ماه مبنی بر این که جنبش کارگری، یکی از رهبران انقلابی و برجستۀ خود یعنی «شاهرخ زمانی» را در زندان رجایی شهر از دست داده است، این فعالین بلافاصله طی روز بعد، پوسترهایی را با مطالبۀ کالبدشکافی پیکر شاهرخ از سوی نهادهای مستقل بین المللی برای مشخص شدن علت واقعی جان باختن او توزیع کردند، و در روز ۲۴ شهریور نیز در مراسم وداع با شاهرخ شرکت نمودند. شاهرخ چنان با روحیه و پیگیر زندان را عملاً به ستاد سازماندهی مبارزات در بیرون تبدیل کرده و از لحظه به لحظۀ دورۀ حبس خود برای فعالیت استفاده می کرد که حتی گفته بود: روی مرگ من هم برای افشای جمهوری اسلامی حساب کنید! این در حکم وصیتی است که از شاهرخ برای ما باقی مانده است. در اقدام امروز نیز، شعار «پیگیری قتل شاهرخ زمانی را به مطالبۀ جنبش کارگری تبدیل کنیم!»، از جمله شعارهای تراکت های توزیع شده بود. از آن جا که قتل شاهرخ در زندان، زنگ خطری به مراتب جدی تر از پیش برای جان و سلامت سایر زندانیان سیاسی است، از جمله شعارهای مطرح شده این بود که: «شاهرخ زمانی را از ما گرفتند، صدای دیگر زندانیان سیاسی باشیم!»

شعار نویسی و توزیع پوستر و تراکت اعتراضی در ایران، کم­ترین پاسخ به ماشین کشتار و جنایت رژیم است، جمع های کوچک، ولو دو نفره را برای این منظور باید تشکیل دهیم، این کاری است که می دانیم می توان انجام داد و اگر انجام ندادیم، دست کم خواهیم دانست چه کاری می توانستیم انجام دهیم و انجام ندادیم. چنین اقداماتی، حتی اگر شده دو دست­نویس کوچک جهت اطلاع رسانی در مورد قتل شاهرخ زمانی با درخواست گسترش آن، می تواند ادای سهمی حتی ناچیز به شاهرخ زمانی ها باشد.

بدون شک فعالیت های حمایتی باید به طور مداوم، در سطح وسیع تر، با هماهنگی و کاربرد ابتکار عمل های بیشتری صورت بگیرند تا تأثیری ملموس داشته باشند. منتها همین ایده ها یا ابتکار عمل جدید، تنها در بستر چنین انگیزه ها و فعالیت هایی خلق می شود. امید است که با تداوم و گسترش دامنۀ حمایت های عملی از سوی سایر فعالین کارگری نیز فشار لازم جهت آزادی تمامی زندانیان سیاسی، و تا جایی که در توان ماست، فعالین کارگری زندانی، ایجاد شود. در شرایط کنونی که جنبش کارگری، هم از سرکوب شدید حکومتی و هم از افتراق، فرقه گرایی و سایر ضعف های درونی خود آسیب می بیند، این اِعمال فشار عملی نخواهد بود مگر با «اتحاد عمل» گسترده میان تمامی نیروهای چپ و فعالین کارگری حول حمایت از تمامی زندانیان سیاسی و مطالبۀ آزادی آنان به عنوان یک خواست مشترک.

پیش به سوی اتحاد عمل!

پیش به سوی آزادی تمامی فعالین سیاسی و کارگری زندانی!

کارگر زندانی، زندانی سیاسی، آزاد باید گردد!

کارگران ایران تنها نیستند!

کمیتۀ اقدام کارگری – کانون کارگران متحد

۵ مهرماه ۱۳۹۴