مبارزه پارلمانی برای تقسیم کیک بین طبقات حاکم است

جریانهای سیاسی که از بازی های «انتخاباتی » نئولیبرال برای تقسیم قدرت بین خود ولابی های کنسرنهای بزرگ اقتصادی خسته شده اند اکنون در آلمان یک فراخوان ضد انتخابات داده اند و میگویند : رای دهندگان در چهارچوب قانون اساسی تنها اهرمهایی میباشند که برای تقسیم قدرت وقدرت جویی احزاب بکار میرود .

مردم آلمان ودیگر کشورهای غربی نسبت به انتخابات خود سرخورده میباشند و طی سالیان شرکت در انتخابات به این تجربه دست یافته اند که شرکت در ا نتخابات در واقع شرکت در انتخاب کردن جناح بندیهای قدرت وثروت میباشند که رفرمهایی عمیق تر در جهت حفظ نظم سرمایه داری و گسترش اختلاف طبقاتی انجام میدهند ودر این گذار نیز هیچ تفاوتی بین نیروهای متفاوت احزاب شرکت کننده نمیباشد.

اگر مردم علی رغم عدم اعتماد واعتقاد به این سیستم حاکم در جهت دگرگونی آن حرکت نمیکنند مشگل اول آلترناتیو برای آنهاست که با جنایات استالینی ومائوئیستی ودیگر نامها بنام سوسیالیسم وکمونیسم همراه با تبلیغات چندین دهه علیه سوسیالیسم وکمونیسم باعث شده است که مردم این کشورها هیچ آلترناتیوی درمقابل خود نبینند. ولی در عین حال چون مکانیزم ستم طبقاتی در جامعه به خواسته این ویا آن شخص نیست ووجود دینامیزم چنین جوامع طبقاتی ناچار مرد م را به شکلهای گوناگون ودر تشکل های گوناگون به خیابانها میآورد تا در مقابل سیاستهای نئولیبرالی حاکم به صورت های گوناگون مقاومت کنند و این آنتی انتخابات در آلمان نیز گونه ای از اعتراض مردم به جریان حاکم در این کشور ها میباشد.

در این رابطه هواداران آنتی انتخابات مینویسند : برای سرمایه داری انتخابات پارلمانی بهترین فرم در حال حاضر در بسیاری از کشورها برای اداره سیستم میباشد. ... دمکراسی در ا بتدا بدین معنی است که چه کسی از کیک بخش بیشتری را نصیب خود میکند .برای همین نیز انتخابات پارلمانی راه حل خوبی برای مشگلات ما نیست . بیشتر خود یک مشگل است .برای ما روشن است که ما در انتخابات شرکت نمیکنیم .

در همین رابطه درحالی که در مرکز کشورهای مدعی دمکراسی مردم این کشورها این نوع ا نتخابات را به سخره گرفته اند اپوزیسیون ما مرد م را در یک دیکتاتور عریان دعوت به شرکت در ا نتخابات مینمودند و امروز هم در ادامه همان راه از مردم میخواهند که برای بخشی ا ز حکومت که از «کیک قدرت» سهم بیشتری میخواهد به میدان بروند و جانشان را بدهند و خود را در مجموعه ای از استدلالهای متفاوت پنهان میکند . امروز تلاش اپوزیسیون مرتجع ایرانی در جهت ایجاد اید ه الی است که در کشورهای اروپایی دیگر برای مردم این کشورها امیدی نیست و امروز اپوزیسیون راست طرفدار بورژوازی جهانی وعده چنین انتخاباتی را به مردم ایران میدهد که در آینده بتوانند کسانی را «آزادانه » انتخاب کنند که چگونه لابی استثمار گران شوند وچگونه بتوانند کیک قدرت و ثروت را بین طبقات حاکم تقسیم کنند و این وظیفه را نیز هر چهارسال یک بار انجام دهند که چه کسانی آنها را بهتر به بردگی بیشتر میکشاند.