این وضعیت دوام نخواهد داشت

جرس: بهاره هدایت، فعال دانشجویی و عضو شورای مرکزی و سخنگوی دفتر تحکیم وحدت از جمله زندانیان سیاسی دستگیر شده پس از اعتراضات بعد از انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸ است که در کنار دیگر رهبران دفتر تحکیم وحدت به زندان طولانی‌المدت محکوم شد. دادگاه تجدیدنظر حکم قطعی وی را نه سال و نیم حبس اعلام کرد که سنگین‌ترین حکم قضایی است که از ابتدای تاسیس انجمن‌های اسلامی دانشگاه‌ها برای یکی از اعضای این تشکل‌ها صادر شده است. علاوه بر این حکم سنگین این فعال دانشجویی از حقوق اولیه یک زندانی سیاسی هم "محروم" مانده است. امین احمدیان، همسر وی پس از گذشت بیش از ۳ ماه ممنوع الملاقات بودن بهاره موفق به دیدار حضوری وی شد. این ملاقات روز پنج‌شنبه (۲۶ اسفند) به مدت تقریباً ۱۵ دقیقه و در محل دفتر دادستانی انجام شده است.

احمدیان در خصوص عدم موافقت با مرخصی عید برای همسرش می گوید: "معاون دادستان به صراحت گفتند که به بهاره مرخصی داده نمی شود و برای عید منتظر ایشان نباشید. در صحبتی که قبل از ملاقات با معاون دادستان داشتم دلیل این محدودیت ها را پرسیدم که ایشان گفتند رفتار بهاره با عث شده که این شرایط سخت را داشته باشد و اگر آن تغییراتی که ما می خواهیم در رفتار و منش این زندانیان رخ ندهد وضعیت همین طور خواهد بود. بعبارت دیگر یعنی از مواضعشان کوتاه بیایند من فکر می کنم چنین انتظاری از بهاره و دیگر زندانیان دارند."

متن کامل گفتگوی "جرس" با امین احمدیان همسر بهاره هدایت در پی می آید:

آقای احمدیان آیا با مرخصی بهاره برای ایام عید موافقت شده است؟

نخیر، معاون دادستان به صراحت گفتند که به بهاره مرخصی داده نمی شود و برای عید منتظر ایشان نباشید.

لطفا در خصوص ملاقاتی که با بهاره داشتید بگویید و اینکه بعد از چه مدت است که شما توانستید ایشان را ملاقات کنید؟

از اوخر مهر ماه بهاره ممنوع التلفن است و سه ماه بطور کلی ممنوع الملاقات حتی ملاقات کابینی بوده و آخرین ملاقات حضوری سیزده اردیبهشت یعنی حدود سیصت و بیست روز پیش بوده است. دو روز پیش بالاخره توانستم با بهاره در دفتر دادستان یک ملاقات کوتاه داشته باشم. در این ملاقات که بهاره را دیدم لاغر شده بود و شرایط سخت زندان بر روی وضعیت جسمی اش تاثیر گذاشته بود. از نظر روحی هم مثل قبل "محکم و صبور" بود.

معاون دادستان در خصوص علت این محدودیت ها برای بهاره توضیحی ندادند؟

در صحبتی که قبل از ملاقات با معاون دادستان داشتم دلیل این امر را پرسیدم که ایشان گفتند رفتار بهاره با عث شده که شرایط سخت را داشته باشد و اگر آن تغییراتی که ما می خواهیم در رفتار و منش این زندانیان رخ ندهد وضعیت همین طور خواهد بود.

منظورشان از این تغییرات چیست؟

یعنی اینکه از مواضعشان کوتاه بیایند، من فکر می کنم چنین انتظاری از بهاره و دیگر زندانیان دارند.

در این ملاقات بهاره از شرایط سخت زندان هم صحبت کرد؟

الان تعدادشان در زندان زیادتر شده و حدود بیست و چهار نفر در بند قرطینه متادوان نگهداری می شوند. در روز دو ساعت هواخوری دارند که قبلا کم بود و قولهایی به آنها در خصوص ارائه امکانات داده شده است اما هنوز امکان دسترسی به کتابخانه و امکانات دیگر را ندارند.

مادر بهاره توانست دخترش را بعد از این همه مدت ببیند؟

نخیر، مادرش خیلی وقت است که نتوانسته بهاره را ببیند. خوب می دانید مادر است و نگرانی های خودش را دارد و امیدواریم هر چه زودتر این مسئله ممنوع الملاقاتی برطرف شود و پدر و مادر بهاره بتوانند دخترشان را ببینند.

این چندمین سالی است که بهاره در زندان، سال را تحویل می کند؟

خوب همانطور که می دانید در بازداشت آخرش که این حکم سنگین را گرفت و در سال هشتاد و هشت هم که بخاطر تجمعی که برای حمایت از زندانیان و دلداری به خانواده های زندانیان سیاسی در مقابل اوین داشتند تا الان در زندان است. امسال سومین سال تحویلی است که بهاره در زندان سال نو را آغاز می کند. ما امیدوار بودیم امسال حداقل به ایشان مرخصی بدهند تا پیش هم باشیم که متاسفانه نگذاشتند. ما در زندگی مشترکمان هنوز نتوانسته ایم یک سال تحویل با هم باشیم و خودش هم خیلی دوست داشت عید مرخصی بدهند اما خوب گویا حالا حالا ها هم قصد مرخصی دادن را ندارند.

این دوری ها و دلتنگی ها تاثیری بر روی استقامت شما و بهاره دارد؟

البته این فشارها فقط بر روی زندگی شخصی ماست و منکر این نیستم که این فشارها خیلی سخت است اما راهی که این بچه ها انتخاب کردند رسیدن به "آزادی" بوده است و از سر یک تصمیم هیجانی در این مسیر نیافتاده اند و چون آگاهانه بوده این مشکلات را "تحمل" می کنند و می دانند که روزی اینها تمام می شود و روزهای "خوب" از راه می رسد. علاوه بر اینها هر کسی که با الفبای سیاست و تاریخ آشنا باشد می داند که این وضعیت دوام نخواهد داشت و این سرکوب ها و تعطیلی احزاب و رسانه های آزاد و تشکلهای دانشجویی و حتی تشکلهای مذهبی (مثل جامعه مدرسین) که اخیرا شاهدش بودیم ادامه نخواهد یافت. امیدواریم که بطور عاقلانه و هزینه های کمتر این وضعیت پایان بیابد و به سمت بهتری سوق پیدا کند پیش از اینکه دیر شود.

در پایان بعنوان یکی از اعضای خانواده بزرگ زندانیان سیاسی هر صحبتی دارید بفرمایید.

من از رسانه ها و دوستان عزیزی که همیشه همراه ما بودند و هیچگاه ما را تنها نگذاشتند تشکر می کنم. بویژه از رهبران جنبش آقایان موسوی و کروبی و همسرانشان زمانی که آزاد بودند و با خانواده های زندانیان سیاسی در ارتباط داشتند و آنها را ملاقات می کردند و قوت قلبی برای آنها بودند و از همه مردم عزیز که با همدلی اشان باعث شدند این فشارها را تحمل کنیم و غمهایمان را فراموش کنیم تشکر می کنم.

با تشکر و آرزوی سالی پر از برکت و آزادی برای همه عزیزان دربند و خانواده های آنها.