لزوم هدفمند سازی هر راهپیمایی

به نظر می رسد که آکسیون خیابانی بار دیگر مقبولیت عمومی یافته و البته با نظر به وقایع 25 بهمن و پیامدهای آن شاید اینک از الزامات ادامه مبارزه می باشد.

در این راه ، تبلور اراده ملت در اول اسفندماه نوید یک پایان سال افتخار آمیز برای آزادیخواهان داد. هر چند که اینک با اقدامات حاکمیت اصلاح خواهی نیز لاجرم تصویری مشابه آرمان های انقلابی بدست می دهد اما همچنان باید گفت که خشونت گریزی جایگاهی برجسته در اصلاح خواهی دارد. منطقی تر است که با وجود اجماع بر راهکار خیابانی، بسود تمرکز بر چگونگی سازماندهی راهپیمایی ها ، از قیاس مشی انقلاب و یا اصلاح صرف نظر کرد.

فارغ از اینکه آکسیون خیابانی چه کارکرد ها و دستاوردی را در پی خواهد داشت بر آن شده ام تا با نظر به اقبال از فراخوان راهپیمایی خیابانی، از زاویه دید خود نکاتی را پیشنهاد داده و در معرض قضاوت قرار دهم.

بدیهی است که موارد مذکور از زاویه دید شخصی بوده و البته هیچ پافشاری بر پذیرش آن از سوی سازماندهندگان راهپیمایی نداشته و به اصطلاح قصدی بر نسخه پیچیدن ندارم.

- راهپیمایی هایی که از سوی جنبش سبز شکل گرفته شده اند بدلیل واکنش های خشونت آمیز حاکمیت ویژگی های مخصوص به خود را دارند. به نظر می رسد که تنها اعلام روز و ساعت راهپیمایی کفایت نمی کند. با توجه به اینکه با اعلام مسیر راهپیمایی از مبدا تا مقصدی خاص مردم گرفتار اقدامات سرکوبگرانه عوامل رژیم می شوند و شاید حتی از حضور در مقصد باز می مانند، می توان تنها با مشخص کردن مکان یا مکانهای خاص به عنوان مقصد تظاهر کنندگان ، ایشان را در برگزیدن راه رسیدن به میعادگاه مختار کرده و با این روش سرکوبگرانی که معمولا بر مسیرهای خاص تمرکز کرده و یا کمین می کنند را ناکام گذاشت. از سوی دیگر تجربه نا مشخص بودن محل تجمع که در فراخوان یک اسفند آزموده شد را نیز باید رد کرد چرا که امکان تشکیل هسته اولیه راهپیمایی بسیار دشوار بوده و هزینه سنگین بر پیشروان تحمیل می کند.

- به نظر من برای هر برنامه راهپیمایی علاوه بر شعارهای معمول و مردم پسند باید شعاری خاص را مشخص نموده و اینگونه هویت مستقل و مشخصی برای هر راهپیمایی بوجود آورد. جدا از درستی و یا نا درستی شعار « نه غزه ، نه لبنان» اما باید گفت که سر دادن این شعار سبب گردید که راهپیمایی روز قدس سبز ها علی رغم حضور عوامل حکومت هویتی بارز یافته و تاریخی شود. البته لزوم مشخص کردن شعار را می توان از جوانب مختلف بررسی کرد و تایید نمود. مثلا اجازه طرح شعار توسط مزدوران نفوذی وبدخواهانی که درصدد انحراف و پراکندگی مردم می باشند بدین گونه تا حدودی منتفی خواهد شد. همچنین از شواهد اینگونه بر می آید که میزان محرک بودن شعارها که واکنش سرکوبگران را بر انگیخته و هزینه های بیهوده تحمیل می کند نیز از دغدغه های برنامه ریزان راهپیمایی می باشد. یا از زاویه دیگر با برنامه ریزی شعار، بنا بر واکنش حاکمیت در برابر هر تظاهرات می توان خواسته های ملت در واکنش به افعال حاکمیت در شعارهای به روز شده نمود پیدا کند. بعبارت دیگر با وجود حفظ ماهیت حرکت جنبش سبز با شعارهای همیشگی می توان خواسته های سنگر به سنگر جنبش را نیز در قالب شعارها مطرح نمود.

- راهپیمایی علاوه بر ساعت آغاز باید زمان مشخصی برای پایان نیز داشته باشد. از تجارب گذشته آموخته ایم که غالب خشونت های وحشیانه سرکوبگران در ساعاتی اتفاق می افتد که بخشی از مردم ماموریت خود را پایان یافته دانسته و یا خسته از تعقیب و گریز محل تظاهرات را ترک کرده اند.

این سه نکته که به ذهن من متبادر شده ،جمع بندی شخصی از تجربه راهپیمایی های گذشته است. باید گفت که حضور در راهپیمایی تا پیش از آغاز آن هدف شرکت گنندگان است اما با آغاز راهپیمایی و شکل گیری آن پس از مدتی معمولا شرکت کننده سردرگم می ماند که اینک در چه شرایطی وظیفه خود را انجام شده دانسته و حضورش در راهپیمایی را تمام کند.

معمولا شخصا در انتهای هر راهپیمایی با وجود حضور جوانان علی رغم تمام خستگی و احساس غیر منطقی ماندن با تعداد اندک مقابل مزدوران ، هر لحظه ای را که برای ترک محل انتخاب کنم نگرانی از بابت سرنوشت دیگران حاضر آزارم می دهد . از سوی دیگر با وجود درک لزوم رفتن هیچ استدلالی برای دعوت دلاورانی که نبرد را رها نکرده اند در اختیار ندارم تا آنان را از منطقه خطر دور کنم.

به نظر من این دغدغه آزار دهنده باید بصورتی برطرف شده و به عنوان مثال با ملاحظه موارد فوق الذکر ضمن توجه به الزامات هر مورد که توضیح آن رفت ، حضور در راهپیمایی را هدفمند نماییم.

هدفمند کردن راهپیمایی عبارت خواهد بود از انجام کنشی مشخص طی مشارکت در آکسیون خیابانی که دستاوردهای آن برای راهپیمایان از پیش معین بوده و احیانا واکنش ها یا بازتاب ها نیز قابل پیش بینی شود.

می پذیرم که این پیشنهاد در عمل مشکلات خود را دارد اما از سوی دیگر بر این باورم که باید دیر یا زود اهداف راهپیمایی ها را از ابهام در آورده و مطالبات مشخص و قابل وصول را متناسب با هر مقطع در آن گنجاند.

معتقدم که سازمان دهی بدین گونه بدلیل هماهنگی میان شرکت کنندگان ، ضمن تحکیم همدلی ها، هزینه های این حضور را کمتر کرده و از سوی دیگر دستاوردهای ملموس آن را نیز معین تر می کند. در نتیجه روز به روز بر تعداد تظاهر کنندگان نیز افزوده خواهد شد .

بر ماست که زمینه مشارکت در کنش اعتراضی را با کم کردن هزینه های غیر ضروری مساعد کرده و حامیان خاموش جنبش را به کنشگری و مشارکت دعوت نماییم.

با وجود ترفندها و تزویر حاکمان لازم است من بعد هوشمندانه امکان سو استفاده و یا تحمیل احتمالی کنشی نا پسند به کلیت جنبش را از حاکمان گرفته و راه سبز امیدواری را پر رونق کرد.

پیروزی نتیجه قطعی اراده ملت در برابر استبداد می باشد.