اپوزیسیون ورشکسته ای که سی سال است همانجا که بوده ایستاده است

انتخاب کامنت ها و تنظیم از کیانوش توکلی:

مینا ملکی

دلائل بن بست سیاسی در بین اپوزیسیون خارج از کشور

وقتی از ایرانیان داخل ایران بپرسیم که چرا از اپوزیسیون خارج از کشور حمایت یا با آن همکاری نمیکنند میگویند 1- کدام اپوزیسیون. آنها کیستند؟ کدام حزب یا گروه؟ 2- برنامه یا حرف آنها چیست؟ واقعیت این است که تا اپوزیسیون خارج از کشور شکل و هویت مشخص و برنامه مشخصی نداشته باشد نقشی نیز در ایران نخواهد داشت و انتظار حمایتی هم نباید داشته باشد. به قول شاعر گرانقدر مانی :

به قول شاعر گرانقدر میرزاآقا عسگری (مانی):

اکنون که شوربختانه، بختیار را کشته اند، داریوش فروهر را کشته اند، قاسملو را کشته اند، اکنون که نیمی از جبهه ی ملی، کارگزار غیررسمی جمهوری اسلامی است و نیم دیگرش آواره و بی برنامه، اکنون که بخشی از «کمونیستها"ی ایرانی همکار جمهوری اسلامی اند، و بخشی دیگر ضد امپریالیست آمریکا و هم خط با جمهوری اسلامی، و بخشی هم بی رابطه با واقعیت ایران، اکنون که ترفند «اصلاح طلبان" رو شده، و ملی مذهبی ها اندکی قدرت و ثروت بیشتر را از حکومت هیولاها طلب می کنند، اکنون که گروهی از نویسندگان دچار بی حسی سیاسی شده اند، و بخشی ار روشنفکران" سر بر دامان جمهوری اسلامی نهاده، دعای توابین را می خوانند، و بخشی دیگرشان نان به سفره و پای رفتن ندارند، اکنون که ارتشبدهای پیشین، پیر یا مرده یا «راضی به رضای حق" شده، و باقیمانده شان در خشم از ناتوانی و نومیدی سردرگریبان فروبرده اند..."

بله آقای آذری با چنین اپوزیسیون درب و داغانی چه انتظار بیشتری دارید؟

آقای مستشار و دیگران پیشنهاد ایجاد یک اپوزیسیون جدید را میدهند. آیا تا بحال چنین تلاشی صورت نگرفته است؟ مگر در سال 1381 به همت گروهی به خصوص جناب آقای حسین باقرزاده با حمایت روشنفکران برجسته ای مانند اسماعیل خویی و دیگران تحت عنوان منشور 81 چنین تلاشی صورت نگرفت؟ مگر این تلاش سرانجام شکست نخورد؟ وقتی آدم خوش نام و معتدلی مانند آقای باقرزاده و حامیانش کار به جایی نمیبرند و از طرف خیل اپوزیسیون ورشکسته ای که سی سال است همانجا که بوده ایستاده است مورد حتاکی و قلع و قمع واقع میشوند پس چه انتظاری از دیگران میرود؟

آقای آذری مینویسند

"نسل دوم و بویژه سوم انقلاب هیچگونه شناختی نسبت به این سازمانها و احزاب اپوزیسیون آزادیخواه خارج از کشور ندارند. اگر در گذشته ها زندگی نمی کنیم و تنها وظیفه خود را نوشتن خاطرات نمی دانیم، این دو نسل تشنه آگاهی و دانستن است، بویژه از آنانی که تجاربی غنی و تاریخی را پشت سر گذاشته و حامل پیامی نوین هستند."

آقای آذری دریغ از اپوزیسیون دمکرات, دریغ از تجارب غنی و تاریخی, دریغ از پیام نوین. آنچه شما جایش را خالی میبینید وجود خارجی ندارد که نسل دوم و سوم انقلاب بخواهند آنها را بشناسند.بله تنها چیزی که داریم افرادی خوش فکر اما بکلی منفرد که مادام که انها نیز اغلب توانایی تحمل یکدیگر را ندارند...

داراب

انتخابات در حکومت اسلامي

جناب آقای دکتر محمد ملکی با درود وشادبش سال نو بر شما،

پیشنهاد ارزنده شما برای انجام یک همه پرسی "ساختارشکن" بسیار بجا و از لحاظ زمانی بسیار شایسته میباشد. "مجلس آنجاست که مردم هستند". اگر اراده ای برای انجام این همه پرسی باشد امروزه خوشبختانه میشود بکمک اینترنت و با دور زدن دستگاه خلافت اسلامی در ایران این همه پرسی را از راه رای گیری دجیتالی به شیوه ممتاز انجام داد. خوشبختانه امروزه تکنولوژی به اندازه ای پیشرفت کرده است که همه شهروندان ایرانی میتوانند از توی خانه های خود در این رای گیری شرکت کنند، بدون اینکه با درگیر کردن خود با حکومت، امنیت شغلی و یا جان خود را بخطر بیاندازند. تنها چیزی که مانع از انجام این همه پرسی دجیتالی میشود، آن اراده ایست که بتواند با کسب اعتماد مردم به آنها این امید را بدهد که شرکت در این همه پرسی میتواند سرنوشت آنها را رقم بزند. کسب اعتماد مردم و دادن امید به دگرگونی سیاسی به آنها، مستلزم یک هماهنگی سراسری بین سازمانهای دمکرات ایرانی، صاحبان رسانات اینترنتی، رادیو و تلویزیون میباشد. شاید بعضی ها بخواهند بخاطر دجیتال بودن نحوه برگزاری این همه پرسی، به نتیجه آن اهمیتی ندهند و آنرا در تحولات سیاسی ایران برومند و با ثمر ندانند. ولی حقیقت این است که امروزه جهت خیلی از سیاست های جهانی و سرنوشت سیاسی خیلی از ملت ها پیش از هرچیز بوسیله گزارشاتی تعیین میشوند، که به صورت دجیتالی در جراید ورسانات گروهی اینترنتی پژواک داده میشوند. نمونه این همه پرسی ها (political barometer) هرهفته در کشورهای دمکراتیک و پیشرفته بوسیله احزاب اپوزیسیون و یا دولت حاکم برای تعیین مقبولیت سیاسیشان نزد مردم انجام میگیرند.

مسعود آذری

انتخابات در حکومت اسلامي

آقای ملکی عزیز

شما مرتکب اشتباه بزرگی در ارائه آمار شدید!

دوست عزیز ؛ در این انتخابات سن رای دهندگان از پانزده سال به هیجده سال تغییر داده شد. این به معنای عدم حضور بیش از چهار میلیون از شهروندان دارای حق رای « در دوره های قبل " در این انتخابات بود.

چنین اشتباه مهلکی تمامی مفاله شما را متاسفانه بی اتکا و بی ارزش می کند.

به امید تصحیح و بازنگری در تفاسیر علمی تان!!

ناصر مستشار

دلائل بن بست سیاسی در بین اپوزیسیون خارج از کشور

آقای آذری شما بدرستی به بن بست رسیدن اپوزیسیون خارج از کشور را بازگو کرده اید. ایکاش راههای برون رفت از این بن بست را هم مطرح می نمودید؟آیا راه اندازی یک اوپوزیسیون نوین با فرهنگ تازه وبدور از جنگها و نیرنگ های گذشته ممکن هست؟با تشکر منتظر پاسخ شما هستم!

ژاندارم منطقه

روزگاری دفاع از فلسطین به یک ارزش تبدیل شده بود که اینک آن دوره را پشت سر گذاشته ایم.حمایت از فلسطین حتی از نیروهای جبهه ملی وشاپور بختیار نیز به انجام می رسید!گواهی ملی ومبارز بودن را در آن دوره کسی دریافت می کرد که از فلسطین دفاع کرده باشد!مبارزه فلسطینی ها قبل از انقلاب ازتجاعی واسلامی در ایران کاملا غیر اسلامی بود ومحور های ملی شرط مبارزه بود اما بعد از قدرت گیری خمینی همه مبارزات اسلامی شد که بالاخره با انشعاب فلسطینی های به شاخه اسلامی به رهبری حماس وحمایت جمهوری اسلامی وشاخه ملی فلسطینی ها به رهبری فتح به روش های مبارزاتی دیگری رویکرد پیدا کرده اند.با نیروهای ملی وغیر اسلامی اینک در حال برقرار تشکیل حکومت مستقل فلسطین امکان پذیر می باشد واینرا اسرائیل هم فهمیده است اما جناح حماس که تنها شعار نابودی اسرائیل مانند دوره هلوکاست را سر می دهد ،جای هیچ شانسی برای مذاکره نمانده است.ایران در آیند ه با یک حکومت معقول ومنطقی تنها می تواند در سطح سازمان ملل از فلسطین حمایت کند نه بیشتر! ایران تمام حیات سیاسی واقتصاد ی وفرهنگی خود را در راه فلسطین قربانی کرده است که روزی باید با روی کار آمدن حکومت ملی وبرگزیده ایرانیان این وضعیت پایان پذیرید

کیانوش توکلی

جناب بیدار

چند روز پیش یکی از کاربر ان ایران گلوبال لینک مقاله" نگاهی گذرا به مواضع دگر اندیش(صارمی )" برایم امیل زد و از من خواسته بود که این مقاله را درسایت بزنم

ما از انجا که مقالات عبدی را بطور مرتب چاپ می کنیم و از سوی دیگر تصور ما ان بود که وبلاگ شخصی اقای عبدی تنها اختصاص به مقالات خود ایشان دارد ؛ بدون بررسی و دقت کافی ان را در ایران گلوبال چاپ کردیم .

تا اینکه دوست ما حبیب تبریزی برایم نوشت که این مقاله از ان عبدی نیست و گویا ظاهرا چاپ ان به عباس عبدی تحمیل شد از اینرو من مقاله را از سایت برداشتم

خشایار رخسانی

دلائل بن بست سیاسی در بین اپوزیسیون خارج از کشور

2) در ای آقای آذری،

تا آنجائی که من اطلاع دارم شما در نوشتار قبلی خود از نیروهای سیاسی در برونمرز ایراد میگرفتید که چرا بجای تحریم انتخابات، این نیروها مردم را به شرکت در انتخابات تشویق نمیکنند؟ حالا هم از اینکه "60% از مردم در این انتخابا شرکت کرده اند خوشحال هم هستید.

1)آیا فکر میکنید که اگر نیروهای برونمرز ایران با تمام قوا در انتخابات شرکت میکردند آنهم با رعایت همه آن پیش شرط های انتخاباتی ایکه حکومت اسلامی در نظر گرفته بود (فیلتر کردن نامزادهای مستقل و "اصلاح طلب" و گردن گذاردن به اصل ولایت مطلقه فقیه ) و حتی مردم را هم به شرکت کردن تشویق میکردند، واقعا فکر میکنید که برآیند انتخابات میتوانست چیز دیگری باشد از آنچه که از صندوق های شعبده بازی اننخابات بیرون آمد. یعنی اجرای طرحی از پیش تعیین شده که بنا بر آن واگذار کردن دوسوم صندلی های مجلس به نیروهای راست ارتجائی و یک سوم به نیروهای مستقل و "اصلاح طلب"، بود؟ جدا از همه این پیش شرط های غیر عادلانه؛ آنجا که حکومت حتی مانع از نظارت افراد مستقل در شمارش آرای صندوقهای رای میشود، تا بتواند طرح از پیش دراندخته خود را پیش ببرد، فکر میکنید که اگر 100% مردم نیز در این انتخابات شرکت میکردند، متواننستند مردم با حظور خود، بجزئ مشروعیت قانونی دادن به حیات ننگین حکومت اسلامی، ترفی از این هیاهو ی شعبده بازی ا نتخابات ببرند؟ن مسئله شکی نیست که نیروهای سیاسی ایران زمانی میتوانند همانند یک اپوزیسیون عمل کنند که رابطه مستقیم با طرف مخاطبان خود که مردم هستند، داشته باشند. تا زمانی هم که این ارتباط بصورت مستقیم برقرار نشود، نیروهای سیاسی ایران در برونمرز نه قادر خواهند بود یک تحلیل عینی و واقعی از رویداردهای ایران عرضه کنند و نه مردم ایران این نیرها را به عنوان نمایندگان خود جدی خواهد گرفت که بخواهند گوش به تاکتیک های سیاسی آنها دهند. راهکاری را که شما برای شکستن این مانع عرضه میکنید این است که نیروهای سیاسی بطور فله ای روانه ایران شوند تا بتوانند بطور مستقیم با مردم تماس بگیرند. آیا واقعا فکر میکنید واکنش حکومت اسلامی چه باشد؟ خوشامد گوئی به دگراندیشان با آغوشی باز و یا روانه کردن همه آنها به هتل اوین و سربنیست کردن فله ای آنها. تازه بافرض بر اینکه همه نهادهای جهانی و سازمان ملل نیز آگاه از این مهاجرت فله ای ایرانیان دگراندیش به ایران با شند. روی این حرکت پیشنهادی شما غیر از خودکشی سیاسی نام دیگری میتوان گذارد؟ این پیشنها شما تنها یاد مرا به ماجرای آقای "هخا" میاندازد که ادعا میکرد که میتواند با راه اندختن سیلی ا ز کاروان مهاجرین ایرانیانی به سمت کشور، آغازگر یک جنبش سیاسی شود. بقیه ماجرا را و استفاده تبلیغاتی حکومت از آنرا حتما میدانید.

مازیار

رقص با آتش

فقط میخوام اشاره کنم که فرهنگ غالب بر جامعه ایرانی در دوران پس از استیلای تازیان, همواره مبارزه منفی و مقاومت در برابر فرهنگ تحمیلی بوده است و همین امر هم عنصر ایرانی را به استاد مسلِّم مقاومت منفی تبدیل کرده است. البتّه در کنار این حُسن باید به ضعف بزرگ این ملّت یعنی سهل انگاری و فراموشی تاریخی هم اشاره کنم که خیلی زود داده های مبارزاتی را به طاق فراموشی می سپرد.

دلائل بن بست سیاسی در بین اپوزیسیون خارج از کشور

دوستان عزیز:

به نظرم که ورود به این مباحث بدون زوم کردن روی مشکل اصلی جامعه در تبعید ایرانی، یعنی دورویی و وجود فرهنگ سفله پروری و لومپنیزم سیاسی، به کاهدان زدن است. بدون پرداختن به این مصیبت ملّی که حالا دیگر دیرزمانی است که بصورت فرهنگ غالب در میان اپوزیسیون در آمده و اینکه چه چاره یی برای حلّ این بحران اخلاقی- سیاسی باید اتّخاذ شود، هیچ چشم اندازی برای برون رفت از این دور باطل متصّور نیست و به خود گول زنی شباهت دارد. مثال بارزی که برای اثبات حرفم میتوانم بیاورم، در جریان انتخابات کذایی مجلس هشتم آخوندی است که حتّا این بار از طرف مدّاحان سنتّی رژیم مانند اکثریتی ها هم تحریم شده بود ولی رهبر آنها یعنی اپورتونیست سرشناس و سفله سیاسی فرّخ نگهدار رسماٌ اعلام کرده بود که به طور منفرد در انتخابات شرکت میکند!!

خوب وقتی محیط اپوزیسیون به چنین گندابی آلوده است، دیگر چه انتظار معجزه گونه یی به راه حلهای کارآمد برای این سکون و برون رفت از آن متصّور است؟

آیینه چون نقش تو بنمود راست خود شکن آیینه شکستن خطاست!