دلیل ناکامی همبستگی اپوزیسیون پیرامون «منشور مهسا» این بود که اپوزیسیون این «همبستگی» را با برپایی یک گروه سیاسی نوین با اساسنامه و مرامنامه تازه اشتباه گرفت. و با نوشتن «منشور مهسا» در قانون هایی دخالت کرد که وظیفه مجلس موسسان بود. ناکامی این «همبستگی» از اینرو پیشبینی شدنی بود که میخواست همانند جمع اضداد (یکپارچگی خواهان و جدایی خواهان، پادشاهیخواهان و جمهوری خواهان) را زیر یک سقف گردهم آورد. ولی تجربه مهمی که از این ناکامی بدست میاید:
1) هر گروه سیاسی دمکرات میتواند همراستا با دنبال کردن برنامه های سیاسی ویژۀِ خودش، با دیگر گروه های سیاسی دمکرات پیرامون انجام کارها و برنامه های اجرایی مشترک تا سرنگونی رژیم ملاها و برپایی گزیدمان آزاد همکاری کند؛ همبستگی باید پیرامون برنامه های مشترک انجام گیرد، همانند سازماندهی گردهمایی ها، اعتصابات و برپایی صندوق اعتصابات و گفتگو با دولت های باختر به نمایندگی از مردم ایران.
2) برای این همبستگی نباید پیش شرطی گذاشته شود بجز پایبندی به دمکراسی و سکولاریسم.
3) رهبران گروه های سیاسی باید برای خنثی کردن دسیسه های ماموران سایبری و پیشگیری از درگیری هواداران در فضای مجازی و در گردهمای های خیابانی هوادارانشان را کنترل کنند
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید