افتخاری دیگر از انسان های بزرگ و واقعی که در حال گسترش است

فیس بوک دانسک پرسیسک / جنبش آغوش رایگان مربوط به گروهي از آدمهاست که از سال 2004 در بعضي از نقاط عمومي شهر، مثلا در يک خيابان شلوغ يا يک پارک، مي ايستند و پلاکاردي به دست مي گيرند که روي آن نوشته شده << آغوش رايگان». آنها هر که را که خودش مايل باشد، به آغوش مي کشند تا حس کند کسي در اين دنيا او را دوست دارد .«جنبش آغوش رایگان» که از چهارشنبه سی‌ام ژوئن سال 2004 آغاز شده، بر اساس یک فکر ساده شکل گرفته و هر چهارشنبه تکرار می‌شود. هر کسی می‌تواند برای غریبه‌ها یک بغل مجانی باز کند و با مهربانی دیگران را در آغوش بگیرد و آغازگر روزی خوش برایش باشد.«جنبش آغوش رایگان» گستره وسیعی دارد. این‌که افراد بتواند امید هم به زندگی را کمی بیشتر کنند. این‌که در این دنیا غریبه‌ها زیاد هم بد نیستند. همچنین با این‌کار مردم به هم نزدیک‌تر می‌شوند و لحظات شادشان را با هم قسمت می‌کنند تا دنیا جای بهتری به نظر برسد.

بنیانگذار جنبش آغوش رایگان کیست؟

آقای «جوآن من» (Juan Mann) بعد از مدت‌ها زندگی در لندن، به زادگاهش در سیدنی برگشته بود. پس از آن‌که چمدان و بار‌هایش را از قسمت تحویل بار فرودگاه تحویل گرفت، وارد محوطه ترمینال پروازهای ورودی شد. فرودگاه شلوغ بود و افراد زیادی به استقبال مسافرانی آمده بودند که از راه دور می‌رسیدند. بازار روبوسی و در آغوش گرفتن‌ها داغ بود و جوآن در یک لحظه احساس کرد که دلش بغل می‌خواهد آن هم به مقدار زیاد. اما کسی برای در آغوش گرفتنش نیامده بود. او در سرزمین خودش یک جهانگرد بود.
جوآن در این‌باره می‌گوید: «به خانه رفتم و با یک ماژیک دو طرف یک مقوای سفید نوشتم آغوش مجانی (Free Hugs) به شلوغ‌ترین چهار راه شهر رفتم و مقوا را بالای سرم بردم».
در ۱۵ دقیقه نخست مردم نگاهی به جوآن می‌اندازند و با بی‌اعتنایی از کنارش رد می‌شوند. اولین کسی که می‌ایستد، فردی است که می‌گوید صبح‌‌‌‌ همان روز حیوان خانگی‌اش مرده است و این‌که چه طور تنها دخترش هم چند سال پیش در تصادف رانندگی کشته شده. او می‌گوید که در دنیا چقدر احساس تنهایی می‌کند و چند لحظه بعد جوآن روی زانویش می‌نشیند و او را بغل می‌کند. بعد از آن هر دو لبخند می‌زنند.
این حرکت او به سرعت مردم را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
«وقتی که شما احساس تنهایی و غمگین بودن می‌کنید، صحبت با مردم کمکتان می‌کند. آنگاه خنده‌هایتان را با کسی شریک می‌شوید. کسی به شما لبخند می‌زند و فردی بازو‌هایش را دورتان حلقه می‌کند و به شما می‌گوید که همه چیز مرتب است. اما آن‌هایی که هیچ‌کس را برای چنین لحظاتی ندارند، چه باید بکنند؟ کسانی که اقوامشان در دوردست زندگی می‌کنند چطور؟ و دوستانی که درکتان نمی‌کنند چی؟ این‌‌‌‌ همان وضعیت روزهای گذشته من است».
این‌ها را جوآن می‌گوید در اولین روزهای به راه افتادن جنبش آغوش رایگانشادشان را با هم قسمت می‌کنند تا دنیا جای بهتری به نظر برسد.