افزودن دیدگاه جدید

دروود بر ابوالفضل عزیز!
گپی برای آرامش روح!

ابوالفضل جان! فریادهای تو و کسانی همچون تو، مرا غمگین میکنند که سر پیری و نفسهای آخر، هنوزم فریادها میزنی و کسانی گوششان بدهکار تو و امثال تو نیست. راه دور اصل نرو. موانع باهمآیی و همبستگی را در فضای منظومه شمسی و دیگر منظومه های ناشناخته نجو. سمت چپ سایت «ایرانگلوبال»، یک مطلبی از «جیلو عزیز» است. فقط به کامنتها نگاه کن و عمق فاجعه را خودت برآورد کن. وقتی که کنشگرانی و گرایشهایی و سازمانها و احزابی و غیره و دالک به قوم و عشیره و قبیله و طایفه و ایدئولوژی و مذهب و مرام و دین و عقاید آکبندی و هارت و پورتهای علم نما و زر مفت زدنهای مدرن و مدرنیته و پست مدرن و اراجیف مشابه، سفت و سخت با انواع و اقسام زرّادخانه های اتّهامی و توهینی و ادّعایی مُجهّز و مسلّح هستند، بحث از «همبستگی» در نظرشان یک جوک به شدّت خنده دار می آید. یه نگاهی هم به سایتهای حضرات بینداز، ببین چه آشهای شله قلمکاری برای خودشان و دیگران میپزند که هیچ حیوانی حاضر نیست، نگاه به آنها بیندازد، چه رسد به آدمیزاد!
نه ابوالفضل جان! حضرات هنوز که هنوز است همچون همپالکیها و بدیل خودشان؛ یعنی ولایت فقاهتی که به جای نجات دادن خودشان از شرّ باتلاق اسلامیّت و شرایع و سوائق افسار گسیخته باشند، آمده اند و در صدد نجات ایدئولوژی/مذهب/عقیده/سازمان/قوم/طایفه و امثالهم هستند. شاید خروارها خون باید ریخته شود تا از گردآمد سطل به سطل خونها، «دریای همبستگی ایرانیانی که دیگر هیچ بقایی از آنها نیست»، ایجاد شود. شاید!. با این طیفهایی که من میشناسم، امیدی به امروز نیست؛ چه رسد فردایی که آمدن و نیامدنش را هیچکس نمیداند.
شاد زی و دیر زی!
فرامرز حیدریان