ایرانخواه گرامی، کارهای

نوشته معروف «آقای پان و احوالاتش» و «مسئله ملی در آذربایجان» از چریک فدایی خلق عیرضا نابدل اسناد این جریان را نشان میدهند. در نظریات صدیق تز «آذ» و غیره هیچکدام مال او یا مال حکومت نیست. بلکه نظریاتی هستند که در رشته های تاریج آذربایجان و زبانشناسی آن در سطح منطقه و جهان از سوی خیلی ها مورد بحث قرار گرفته اند.«آذربایجان در سیر تاریخ» نوشته رحیم رئیس نیا- و تاریج دو جلدی زهتابی به نام «تاریخ دیرین ترکهای ایران» و غیره منابع این نظریات و تئوریهاست. میتوان مراجعه کرد. اما این درست است که حکومت ایران از همه چیز استفاده میکند تا اختلاف بین مردمان مختلف بیندازد و خودش راحت حکومت کند. بین ترک و کورد- بین فارس و ترک و غیره. لازم است کوشندگان به این مسایل دقیق شوند. برخیها میگویند « برای رسیدن به هدف خوبمان حتی با شیطان متحد میشویم» . نتیجه اش این میشود که آدم به هر بهانه ای همدست حکومت میشود- به جای مبارزه با آن- گاهی برای خفظ ایران- و گاهی برای حفظ فرهنگ. که هر دوی اینها غلط اند. شیطان آدم را تشنه می برد لب جوی و تشنه هم بر میگرداند. روی یک انگشتش صدها مثل شما را بازی میدهد که خودت هم نمی فهمی از کدامین سو تیر خورده ای! مسئله -ضدیت با فارسی زبان نیست بل ضدیت با تبعیض و نقد حامیان آن است. فارس ستیزی- ترک ستیزی- کورد ستیزی و خلاصه همه این ستیزها غلط اند و زیانبار- به حال همگان. همینطور انکار تبعیض و فرهنگ دیگری. به هر بهانه ای- حتی به نام حفظ تمامیت ارضی.