میهن خسته است، مانع تراشی نکنید

 

 

برخی گرانمایگان با انتفاد از چراغ سبز دولت رییسی طی سفر کوتاه رافائل گروسی ، رئیس آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به ایران و احتمال دست‌یابی به توافقی در چارچوب برجام که مانع از تشدید اختلافات ایران و آژانس شود، به نقد و انتقاد پرداخته اند. از جمله بر تغییر مواضع سریع اصولگرایان در زمینه مذاکرات وین و مسایل هسته ای نسبت به دولت روحانی تمرکز شده است.

واقعیت هر چه باشد و هرتغییری در مواضع اصولگرایان حاکم رخ داده باشد ، مخالفت با دستیابی به توافق در وین، خیانتی کثیف و سترگ‌ نسبت به مردم و میهن است. چرا؟

۱- دولت در شرایطی است که در پرداخت حقوق کارکنانش با تنگنای سخت روبرو است. درک نکردن این مساله کمال نابخردی است؛

۲- تداوم‌ بی ارزش شدن پول ملی و در پی آن تورم لجام گسیخته، رتبه ایران در فلاکت را پس از ونزوئلا به بالاترین سطح خود در جهان رسانده است. هیج قلمی نمی تواند بیچارگی و فلاکت حاکم بر جامعه ایرانی را تشریح نماید‌.

در این شرایط کوبیدن بر طبل دلبستگی های حزبی و جناحی ، اگر از سر سیری و تفنن و دوری از درد مردم درمانده میهن نباشد ، چه دردی را درمان می کند؟!!

بنا بر نوشته امروز(۲۳شهریور) روزنامه اطلاعات ، "درک مصلحت نظام و مردم و حتی تغییر موضع و عملکرد در هنگامه‌ها و وقایعی که برای کمک به رفع مشکلات مردم و کشور ضروری می‌نمایند، نه خجالت دارد و نه شماتت."

بر عکس ایستادن بر سر موضع و حتی لجاجت برای نشاندن حرف خود به کرسی با وجود ایجاد هزینه‌های غیرقابل جبران برای نظام و کشور و مردم ، عین بی‌تدبیری و بی‌ منطقی و مسئولیت ناپذیری است و خوشبختانه رئیس‌جمهوری نشان داده است که حاضر به پرداخت چنین هزینه‌هایی نیست یا حداقل تا به حال چنین نشان داده است؛ حتی اگر برخی آن‌ را نشانه عقب‌نشینی بدانند.

حال دورانی نیست که با درآمدهای سرشار نفتی بتوان هزینه‌های هنگفت آمال و آرزوهای حزبی و جناحی و تصمیمات کارشناسی نشده و لجاجت های پرهزینه را پوشش داد و چند صباحی اسب مراد خویش راند.

من در این که اصولگرایان حاکم دوراندیش نبوده و از درک مسائل استراتژیک ایران به کلی عاجز و غافلند ، کمترین گمانی نداشته ام؛ ولی در جهت باز کردن گلوی بسته ایران در شرایط کنونی ، هر کسی و هر جناحی ، گامی اگر چه کوچک بردارد ، فرخنده خواهد بود.