نه به اعدام

برای همبستگی با آزادگان به پا خواسته و لغو اعدام ها به پا خیزیم...
حکومت ضد بشری جمهوری اسلامی نه تنها در حوزه های سیاسی و اقتصادی و اجتماعی با شهروندان ستیز دارد بلکه طی سالیان متمادی حقوق اساسی و شهروندی یکایک مردم ایران را سلب کرده و تنها ارمغانش فقر و فساد و زندان و طناب دار است. این حکومت انحصار طلب با هر عقیده مذهب و کوچکترین نقد و انتقاد و مخالفت با ایدئولوژی حاکم آن را به شدت سرکوب می کند خواه نوکیش مسیحی، بهایی، درویش، عرفان جدید، دگر اندیش و حتی مسلمان باشد.
همان طور که سخنگوی قوه قضاییه با عوام فریبی اعلام می کند اعدام تنها برای جرایمی مثل مواد مخدر است و دگراندیشان و مذاهب، اقلیت های قومی و ... اعدام نخواهند شد اما هر روزه شاهد اعدام قشر جوان، تحصیل کرده، اقلیت های دینی و مذهبی، قومی و سیاسی و روشن فکران جامعه هستیم.
همین دستگاه قضایی غیر مسئول با احکام نا عادلانه، محمد علی طاهری از پایه گذاران مکتب عرفان که دارای هزاران طرفدار است را از سال 1390 بازداشت و زیر سخت ترین انواع شکنجه تلاش کرده است اتهاماتی چون "ارتداد، محاربه، سب النبی، توهین به مقدسات" و ... را با پرونده سازی به وی تحمیل کند و به همین واسطه از مراجع تقلید فتوای اعدام برای او دریافت کرده است.
جا دارد از گروه های مختلف اجتماعی که با هر نوع اعدام و شکنجه مخالف هستند؛ خواسته شود اعتراض خودرا نسبت به این احکام نا عدالانه و غیر انسانی نشان دهند، چرا که سرکوب و اعدام راه حل پاسخگویی بحران های ناشی از اندیشه و عمل خود آن ها، نیست و تمکین در برابر حقوق اساسی مردم، امری الزامی است.ضرورت است در همین راستا برای سرنوشت زندانیان محکوم به اعدام همانند محمدعلی طاهری از همه نهادهای حقوق بشری خواسته شود حساسیت بیشتری نسبت به این احکام نشان داده و در این شرایط که حکومت حاکم بر ایران به دلیل ترس و وحشت ناشی از اعتراضات مردم به پاخواسته برای دریافت مطالبات مدنی و احقاق حقوق خود، روزانه چندین نفر را در جای جای این کشور به دستان طناب دار می سپارد هشدارهای لازم و بازدارنده و اقداماتی برای رفع و ابطال این گونه احکام ناعدالانه، ضد بشری و نقض کننده حقوق مردمی داده شود.
از سویی دیگر نباید فراموش کنیم که فقر روز افزون مردم، نارضایتی و تشدید تضادهای اجتماعی، سیاسی، جنسیتی، مذهبی و تئوریک در ایران، از مبانی اصلی فروپاشی است که حکومت حاکم در ایران را در ورطه سقوط عمیق قرار داده است.وحشت از این فروپاشی حکومت را بر آن داشته که برای سرکوب مردم ستم دیده ایران به هر طناب پوسیده ای چنگ بزند.
همانگونه که تا امروز تاکتیک های فریبکارانه و شعارهای پوچ و توخالی دولت اعتدال حسن روحانی با موج سرکوب وسیع و شکنجه و اعدام همراه بوده اما همچنان راه به جایی نبرده است و مردم تشنه آزادی، برابری و عدالت بیش از هر زمان دیگری برای رسیدن به خواسته های مشروع و قانونی خود پافشاری و ایستادگی می کنند.
اعتصابات و اعتراضات کارگران، معلمین، پرستاران، مدافعان برابری حقوق نژادی و اقشار تحصیل کرده و بی کار جامعه رنگ و بوی سیاسی به خود گرفته و این یعنی ورود به مرحله جدید تاریخی که روز به روز با انسجامش ترس به جان حاکمان بی کفایت می اندازد.
ادامه دادن این راه و رسیدن به این بلوغ و زایمان انقلابی نو؛حمایت و مسئولیت پذیری یکایک ما را طلب می کند.تنها راه رسیدن به آزادی و دموکراسی پایه ریزی مبارزات انقلابی، حمایت از گروه های مردمی و گذار از جمهوری اسلامی است.
نان، کار، مسکن،بهداشت و آزادی از حقوق اساسی تمام ملل جهان بوده، صیانت از آن وظیفه ملی و تک تک افراد جامعه بشری است که ما به عنوان بخشی از جامعه جهانی به آن احترام گذاشته و از خواسته های مشروع و قانونی مردم حمایت می کنیم.ضروری است در این راه یکایک گروه های به پا خواسته از جمله معلمان، کارگران، پرستاران، دانشجویان و ... را تنها نگذاریم و دوشادوش انها با نافرمانی انقلابی و عمومی، اتحاد و یکپارچگی خود را به رخ فاسدان حکومتی کشیده و مسیر را هموارتر سازیم.
خالد حردانی زندانی سیاسی رجایی شهر کرج - 23 مرداد 94