مهندس بازرگان چندین بار اعتراض کرد که چرا برای حضرت محمد فقط یکبار صلوات فرستاده می‌شود اما برای خمینی سه بار صلوات گفته می شود؟!
مهدی بازرگان ساده لوح نمی دانست که  حواریون  انقلاب اسلامی برای خمینی ، در حال پی ریزی پروژه اسطوره یی شدن خمینی بودند تا نام او در میان توده عوام، تداعی امامان شیعه را باردیگر تجدید کند. 
اساسا در فقه شیعه پس از غیبت امام دوازدهم در سلسله مراتب مذهب شیعه به کسی امام خطاب نشده بود تا اینکه امام محمد غزالی بسیار متشرع و  شیعه ، بخود لقب امام داد و پس از آن  به کسی امام خطاب نکردند تا اینکه موسی صدر از جانب شاه به جنوب لبنان فرستاده شد تا جنبش شیعیان امل که مردمانی بودند که بسیار در فقر و تنگدستی  بسر می بردند کمک کند.موسی صدر بعنوان نماینده شاه شیعیان جهان به لبنان رفت و از جانب مردم فقیر شیعه ، امام نامیده شد، چون به یاری شیعیان شتافته بود.
موسی صدر با شاه رابطه حسنه ای داشت و درسفرهای خود به ایران با شاه ملاقات میکرد.
قبل از انقلاب اسلامی ۵۷ خمینی را امام خطاب نمی کردند،چون قبل از خمینی به موسی صدر فقط لقب امام داده بودند.
در فقه شیعه برای شیعیان علی ،فقط یک نفر  می تواند امام محسوب شود و الباقی باید مرید تنها امام شیعیان جهان بشوند و بقیه باید با او بیعت کنند.
یکی از مشکلات خمینی قبل از سال ۵۷ در نجف و قم این بود که بسیاری از روحانیون او را بعنوان  روحانی مرجع ارشد شیعه نمی پذیرفتند و خمینی ابتدا به ساکن می بایستی همه روحانیون را مطیع خود می کرد که پروسه ای طولانی بود. رهبر تشکیلات حجتیه ،حاج شیخ محمود حلبی در قم مخالف فعالیت های خمینی علیه شاه بود و آنرا مغایر منافع فقه شیعه می دانست و امامت و برقراری حکومت اسلامی را فقط حق امام مهدی  غائب  می دانست.
امام موسی صدر رقیب واقعی خمینی بود و خواهان سرنگونی شاه نبود و به همین خاطر می بایستی از بین می رفت.
در تمام خاورمیانه  تمام نمایندگان خمینی علیه امام موسی صدر تبلیغات می کردند،چون صدر با شاه رابطه خوبی داشت و خواهان تشکیل حکومت اسلامی نبود..برای مثال جلاالدین فارسی هنگامی که در سوریه اقامت داشت،علیه موسی صدر مقالات تندی می نوشت. صدر را توسط قذافی از میان بر داشتند تا قبای امامت برای خمینی دوخته شود.
برای مثال احمد خمینی از پاریس به احمد منتظری  
تلفن کرد و گفت چیه اینهمه در شهر قم و در میان طلاب به موسی صدر  امام گفته میشود.
امام موسی صدر به اشاره حواریون خمینی در سفری به لیبی و توسط قذافی که شدیدا  مخالف شاه بود از میان برداشته شد تا راه بقدرت رسیدن خمینی هموار گردد.