Taghi Mokhtar

متاسفانه مشکل شما در این درددل هشدارآمیز بجا این است که فرض را بر این گذاشته‌اید که صحبت کردن از دموکراسی و حقوق بشر – یا حتی فریاد زدن آن در گردهمآئی‌ها و تجمعات و مجالس و محافل مختلف - و زندگی در، به قول شما، «مهد دموکراسی‌های مدرن جهان» نشانۀ باور به دموکراسی است و همۀ ایرانی‌ها – یا لااقل چهره‌های مطرح موجود، رهبران و فعالان سیاسی یا کسانی که در تظاهرات مختلف علیه نظام جمهوری نکبت اسلامی شرکت می‌کنند – به دموکراسی باور دارند در حالی که تجربه من نشان می‌دهد که مطلقا چنین نیست. منتهی برخی شجاعت دارند و «مسخره بودن دموکراسی» را به زبان می‌آورند و برخی حجب و حیا به خرج می‌دهند و با «تقیه» کردن منتظر می‌مانند تا بعد از سرنگونی رژیم آخوندها و وقتی پایشان به ایران رسید بساط استبداد و قلدری و انتقام‌کشی خودشان را (به شکل‌های مختلف) پهن کنند. سئوال شما مبنی بر این که «وقتی ما با دوستان خود که فقط نگاه متفاوت داریم چنین با تنفر و تخریب برخورد می‌کنیم اگر قدرت داشته باشیم با مخالفین در جامعه چه خواهیم کرد؟» پرسش دقیق و درستی است که اتفاقا دلیل همۀ تشتت‌ها، پراکندگی‌ها و عدم همبستگی و اتحاد مورد درخواست عمومی است. به نظرم مشکل اصلی و عمدۀ جامعۀ امروز ایران – چه در داخل و چه در خارج از کشور – عدم باور بخش بزرگی از رهبران، فعالان و نظریه‌پردازان سیاسی، و البته مردم، به امر دموکراسی است. تا همه نتوانند دموکراسی را عمیقا فهمیده و به آن باور کنند مشکل استبداد در ایران حل ناشدنی است.

گلناز غبرايي:

همين را بايد به چالش مي كشيديم. واقعا دليل خوبي بود؟ آيا دليل امضاي آن منشور مي توانست باشد؟. همان چند جمله واقعا شما را قانع كرد؟ من نمي گويم اپوزيسيون و سرانش اجازه ي اشتباه ندارند. به اينكه مي ترسند اشتباهاتشان را بپذيرند، اعتراض دارم. البته با جو حاكم پذيرش اشتباه ، مخالفان را به جان كسي كه اعتراف كرده مي اندازد. ولي در طي زمان حتما جا مي افتد. نمي شود به مردم قول هايي داد و بعد طرح ها را نيمه كاره رها كرد و رفت سراغ كارهاي جديد. همين حالا چرا طرفداران خانم علينژاد يقه اش را نمي گيرند كه تكليف آن اجماع جهاني براي نجات دنيا به كجا رسيد؟ چرا طرفداران خانم مينا احدي از او نمي خواهند بيايد به طور جدي نظرش را در مورد كمپين دستگيري نيري چه شد؟ موضوع من در كل مسئول نبودن ماست. همين طور بزن برويي. نتيجه هم نداد بي سروصدا مي رويم سر موضوع بعدي. خودم هم يكي. همين بي عملي و در سايه بودن هم دليل بزدلي و راحت طلبي خودم أست.

• Gitti Alizadeh

  شاهزاده بطور شفاف گفت، چون جمع کوچک جورج تاوون دیگران را محق به شرکت در درون گروه نمی دانند، کنار می کشد

گلناز غبرايي: واقعا كه هيچ وقت اين قدر از هم دلزده و بيزار نبوديم. من در اين مورد نظري دارم كه مدت هاست در موردش فكر كرده ام. ما به جاي آنكه به رفتارها و اشتباهات گروه هاي خودي دقيق شويم و آن ها را پاسخگو كنيم، به جان آن ها كه با ما اختلاف دارند مي افتيم.  ما ديگران را لايق فحش و فلاكت و خود را بي عيب مي بينيم. ما رهبران و چهره هاي گروه خودمان را به چالش نمي كشيم. خود اين افراد هم اصلا و ابدا به فكر پاسخگويي نيستند. شب بعد از آن برنامه ي كذايي برلين طرفداران آقاي اسماعيليون از او نپرسيدند كه چرا آن افراد را براي سخنراني انتخاب كرد، خودش هم به جاي توضيح گفت ما اين كار را كرديم، ديگران هم بروند براي خودشان تظاهرات كنند. پس از شكست جرج تاون هم شاهزاده رضا پهلوي نيامد صاف و ساده به مردم بگويد اشتباه كرده، حتي يكي از مشاورانش هزينه ي اين اشتباه تاريخي را نپرداخت. هوادارانش هم ترجيح دادند، ديگران را مقصر نشان دهند. تا وقتي ما در رابطه با اعمال خود مسئوليت نپذيريم، همين أست. من دو تا نمونه گفتم. يك نگاه به اطرافمان بكنيم، چندين نمونه ي ديگر پيدا مي كنيم.

درووود بر خانم قاسمی گرامی!

موجز و مختصر.

این صحبتهایی که میکنم، تکرار هزاران بار گفته شده استدلالهای من است در طول بیست و پنج سال فعالیّت قلمی و چهل و سه سال، گفتگوهایی شفاهی و منطقی با تمام انسانهایی که به انواع و اقسام گرایشهای سیاسی و قومی تعلّق داشتند  و هنوزم ادامه دارد بحثها و گفت و شنودها. اینکه در ایران، مردم – مخالفان سیستم فقاهتی به طور کلّی-  دقیقا فهمیده اند  که خاصم و عامل اصلی تمام فلاکتها و قهقرائیها و دربدریها و بیدادگریها و کشتارها و غیره و ذالک، زمامداران فقاهتی با ارگانهای وابسته به آن هستند، مطلبیست اظهر من الشّمس که در چهره ها و واکنشها و خیزشها و قیامها و کشمکشهای چهل سال اخیر در همان ایران، شاهد بوده ایم و هنوزم هستیم.

✅ "مبارزه" ما به تکرارِ پوچ و تلخ این روندِ انرژی‌گیر و بی‌بازده بدل گشته و بیش از چهار دهه است که همچون قطار شهر بازی در یک محدودۀ خاص می‌گردیم.
✅ ریموت ما هم در دستِ فضا و یا همان دستان کثیفی است که چنین وضع و موقعیتی را برای ما ایجاد کرده‌اند و توسط آن، سرعت و چرخش و سکونِ ما را کنترل و یا تنظیم می‌کنند.
🟥 آخرین نقشه مسیری که دشمن برای آینده خود ترسیم کرده، به شرح زیر است. 🔻
✅ به اوج رساندن تفرقه در صفوف اپوزیسیون و ایجاد یأس و ناامیدی در دل مردم و دول جهان
✅ ایجاد یک فضا که "اصلاح‌طلب و اصول‌گرا" را حول قطب دیگری که شکل خواهد داد، جمع کند.
✅ کاستن از وزن تمامی شخصیت‌ها و سلبریتی‌هایی که می‌توانند افرادی را حول خود جمع کنند و یا به اعتراض تشویق نمایند.
✅ شقه کردن همه احزاب و سازمان‌های اپوزیسیون، بخصوص احزاب کردی و بلوچ
✅ در این راستا، احزاب و گروه‌های رقیب را با خود همراه می‌سازد که بتواند کینه و نفرت در بین‌شان هم ایجاد کند.
✅ در این روند، چنان کینه و نفرتی علیه سازمان مجاهدین خلق ایجاد می‌کند که به عبارت خودشان در آخر، که در واقع ماقبل آخر است، به کمک همین نفرت ایجاد شده، به تواند با بلدوزر از روی آن رد شود.
✅ اگر در تمامی این مراحل موفق شود، کسی را به میدان می‌فرستد که نه اصلاح طلب است و نه اصول‌گرا و با فضایی که از قبل درست کرده، در پی موفقیت هم هست.
🟥 لذا، اگر امروز نجنبیم، فردا دیر خواهد بود.