سالام
یادم می آید،دربمباران های آمریکا درویتنام ،جوانان ویتنام عکس آرش را به سینه زده بودند!!
درمبارزات مردم آمریکا در مقابل انگلیس استقلال طلبهای آمریکایی درزیرپیراهن های خود عکس آرش را باتیرهایش چاپ کرده بودند!!
بومیان آمریکا درمقابل اسپانیا،انگلیس،فرانسه وکل غرب تمثال های مبارک ارش را در بالای پرعقاب چسبانده بودند.
بومیان استرالیا هم همگی ازرستم وارش شجاعت وتیراندازی یادگرفته بودند!!!
مردم تورکیه درجنگ باانگلیس وفراسه ویونان وکل اروپا آرش شده آتاتورک رستم را بفرماندهی برگزیده ودرچاناک قالا
پیروزشدند!!!

درهمین سوریه وکشتار بشاراسددربهارعربی جوانان عرب هم کلاه خود آرش را برسرداشتند!!
درجنگهای ظفار اگرچریکهای ظفاری کمان آرش رانداشتند،حکومت آنهارا وراهشان راقبول نمیکرد!!!
درآمریکای لاتین تمام چریک های چگورا تیروکمان آرش داشتند!!!
درافغانستان یک قرن است ،ازطالبان وغیرهمه بانام آرش باروس وبا کمونیسم وبا غرب مثلا جنگ کرده کشته میشدند!!!
همین پریروزها درفرانسه دراعتراضات به دولت بیش از دوهزار فرانسوی شاهنامه خوان همگی آرشی بودند!!!و دستگیرشدند!!
لخ والسا درلهستان ازآرش درس گرفت وروسیه رابیرون کرد!!
اروپای شرقی را آرشها ورستم ها ازیقه روسها نجات دادند!!
اگررستم وآرش نبود،انقلاب رنسانس دراروپا رخ نمی داد!!!
اصلا بفرمایید،تمام بلشویک ها ازشاهنامه درس گرفته ولنین رستم وبلشویک ها همگی ارش بودند!!1
فکرکنم ،وات،ادیسون،برادران رایت،مایکل جاکسون، ایلان ماسک،همه آرش بودند.ماخبرنداشتیم!!
رضاشاه ومحمدرضا ی کودتایی انگلیسی ،آمریکایی،همه آرش بودند!!!
اگرخاطرات ملکه مادر تاج الملوک را دوستان خوانده باشند،مادرشاه میگوید؛محمدعلی فروغی آنقدر برگوش رضا ازکوروش
گفته بود،رضا شبها لباس رزم می پوشیدودر خانه راه میرفت ومیگفت من کوروشم.بهمین دلیل؛ در ورودی درب کاح گلستان
نگهبانی رادستورداد ،بشکل قبرکوروش،یاقبرمادرحضرت سیلمان درست کردند!!
من بانتایج انقلابات وجانفشانی مردم دنیا کاری ندارم ،که چی باعث به شکست شدند،یانه .
کارم باحرفهای بی منطق وتوهم واوهام توی ماسیون فکراست.
سالام گفتن یاسلام گفتن را هم نمی تابی،منطق همفکرانت درحدشما بوده وبیشتراز اوهام خودرا نمی پسندی.
کارتو آب درهاون کوبیدن است.
ایکاش مثل ان هندوانه فروش ویامثل ان سه کارگرنبود.

سالام
میخواهم دوداستان برایتان نوشته ،نتیجه گیری کنم.تابدانیدکه همین افسانه ها هستند،که ملل ایران رابیچاره کرده است.
حتی اعتقاددارم ،ریشه استعمار واستعمارگری ودیکتاتوری دراین توهمات نهفته است.
میگویند،درزمانهای قدیم ،یک آلمانی دراردبیل با دوست اردبیلی اش راه میرفته می بیند،یک هندوانه فروش دادمیزندومردم جمع شده اندوخریدمیکنند.
آلمانی به دوست اردبیلی اش می گوید، این آقاچی میگوید؟اردبیلی میگوید،فروشنده به مشتریها که هندوانه توسرخ وتو زرد میخواهند همان را می دهد.
برای آلمانی سئوال ایجادمیشود.مگرمیشه این آقا این همه هنروری درشناخت هندوانه تو سرخ وتو زرد داشته باشد؟
میگه برگردیم،ببینم راست میگوید،یا دروغ!
برگشته چندهندوانه را انتخاب کرده ومیگوید ،اینهارااگر راست بگویی میخرم.
هندوانه فروش رنگ داخل همه هندوانه هارابدرستی تشخیص میدهد.آلمانی می بازد.
آلمانی به هندوانه فروش میگوید،اگرتواین مغزت رابرای هرکاری بکارمیبردی نابغه درکارت میشدی.
حیف که برای هندوانه بکاربرده ایی.
حالاشده کاره این آقای محققی ،که اگر فکرش را به غیرازاین افسانه ها ی توهمی بکارمیبرد،شاید هزاران برابرمحقق ترمیشد.
داستان دوم،
میگوبند،
بین دو روستا لوله کشی میکرده اند.چهارنفرکارگرکارمی کرده است.یکی کلنگ میزده ،یکی
خاکهای داخل کانال را بیرون می ریخته،یکی لوله میگذاشته ،یکی هم خاک بیرون را روی لوله های
گذاشته شده میریخته است.
روزی عاقله مردی ازآنجا ردمیشده می بیند،کارگران سه نفرهستند،و لوله گذارنیست،ولی کارگران
یکی کلنگ میزند،یکی خاک رابیرون میریزد،یکی هم خاک بیرون را داخل کانال خالی میریزد.
ازکارگران میپرسد،لوله گذارتان کجاست؟میگویند،نیامده است،میگوید،این کارشما به چه دردمیخورد؟
وقتی لوله گذارنیست؟کارگران میگویند،بما ربطی ندارد.بماگفته اند،به کاردیگری کاری نداشته باشید.
حالا این جناب ابوالفضل محققی فکرمیکند،مسئولین فرهنگی شاهی و شیخی غیرازاو تبلغ برای این
افسانه های توهمی داشته اند!!!
همین همفکران شماها وگسترش دهنده گان تفکرپوچ وتوهمی مردم رادراین صدوپنجاه سال به این
روزانداخته اند.
حتی اعتقادراسخ دارم ،که شاهنامه را درزمان ودر دوسده اخیرسروده وبرای درعالم هپروت بودن مردم بماغالب کرده اند.
برای رسیدن به آزادی وبرای توسعه در هرزمینه اول برنامه علمی .دوم حرکت عاقلانه ومنطقی
.سوم .زیرساختها.چهارم .قوانین علمی،منطقی،همه گیر،پنجم.اهرم های اجرایی لازم است.
داستانهای توهمی ،افسانه وپهلوان. کشته دادن.جوانان رابا افسانه ها وجوگیرکردن وبه جلوی گلوله
فرستادن هیچ چیزبدست نمی آید.
من آقای محققی، بین شما وحبیب یغمایی ومحمدغلی فروغی ؛حدادعادل فراماسیونهای لائیک ومذهبی ،هیچ فرقی نمی بینم.
این خون جوانان کشته شده درموج های مختلف را هم به گردن امثال شماها بااین تفکرپوشالیتان می بینم.

درود بر آقای محقّقی عزیز!

هر وقت نام «آرش» را میشنوم یا در جایی میخوانم، بی اختیار یاد، زنده یاد «سیاوش کسرایی» میافتم و شعر «آرش کمانگیر» و عجیب بغض گلویم را میفشارم و اشکم سرازیر میشود و هزاران لعن و نفرین بر تمام آن خبیثانی میفرستم که استعداد با شکوه و بسیار موثر «کسرایی» را در راه اهداف حزب منحط و مزخرف خودشان سوزاندند و نابودش کردند. خبیثان قدرتپرستی که یک ارزن شعور نداشتند، او را در شکوفایی استعدادش یاور و یار شاطر باشند؛ بلکه از هنر او به حیث ابزار تسخیر قدرت، استفاده کردند و هستی و نیستی اش را بر باد فنا دادند. بگذریم.
نه تنها در تاریخ ایران؛ بلکه در تواریخ جوامع دیگر نیز میتوان امثله بسیاری را از دلاوران و رادمنشان و قهرمانان و راست قامتان پیدا کرد و نام برد که بدون قیام و به پا خواستن آنها، محال بود، خردلی تحوّلات کلیدی در جوامع ایجاد شود. [مهاتما گاندی، نلسون ماندلا، مارتین لوتر کینگ، پاتریس لومومبا و .....] همواره هستند دریادلان و با شعورانی که به پا میخیزند و در برابر قدرتپرستان جانستان و خونریز و بی لیاقت و فرّ فریادهای دادخواهی را سر بدهند. زیستن در کره زمین به طور کلّی و زیستن در جغرافیای میهنی بالاخص با دشواریها همپاست. منشاء مشکلات زندگی اجتماعی – صرف نظر از مسائل طبیعی و جغرافیایی و امثالهم – خود انسانها هستند. وقتی انسان، منشاء مشکل اجتماعی باشد، در نتیجه، خود انسان نیز میتواند گشاینده و برطرف کننده مشکل باشد. [.... شُد این بندها را سراسر کلید]. کلید گشاینده مشکلات، انسان است که بر شالوده فهم و خرد و شعور و دانش و همعزمی میتواند بر موانع چیره شود. مسئله «خیر و شرّ»، معضلی پیچیده است که تمایز مرزهای آن از یکدیگر به نیروی فهم و تشخیص و تمییز فردی منوط است. انسان است که باید «اندازه و ظرفیّت خودش» را بداند. حتّا خدا – در معنای رایج آن البته!- نیز نمیداند که اندازه و ظرفیّت انسان، چقدر است. (در نبرد رستم و اسفندیار، رستم از خدا میخواهد که به او نیرو و توانی بدهد که بتواند با اسفندیار مبارزه کند. مشکل رستم این میشود که بعد از نیرومندی، وقتی راه میرفته، پاهایش در زمین فرو میرفته اند. رو به خدا میکند و میگوید، به من، نیرویی بده که بتوانم پاهایم را بردارم و راه بروم، نه اینکه در زمین فرو روم). این به معنای آنست که حتّا خدا نیز نمیتواند اندازه و ظرفیت انسان را تمییز و تشخیص دهد. فقط خود انسان است که میداند چقدر ظرفیت دارد و اندازه اش چقدر است.
بحث اینکه چگونه میتوان از گسترش و اقتدار «شرّ» در وجود افراد و سپس تمرکز و نفوذ و حاکم شدن آن در ارگانهای کشوری پیشگیری کرد، مُعضلیست که در تاریخ ایران در باره آن زیاد نوشته و سروده شده است، ولی سنجشگری دقیق و یافتن و پیشنهاد راهکارهای اجرایی در جهت کنترل آن نشده است. تشخیص اینکه کدام «رفتارها و گفتارها و اقدامهای بشری به شرّ» آلوده اند، در تاریخ و فرهنگ ایران با عیار «گزند ناپذیری جان و زندگی» و متعاقبش مهرورزی و دادورزی و راستمنشی سنجیده میشود. در تاریخ و فرهنگهای دیگر جوامع نیز به طُرُق مشابه و آنچه به نام «حقوق بشر» از آن سخن میگویند، سنجیده میشود. مردم ما، ملاک سنجش خیر و شرّ را از نخستین تجربیات مایه ای نیاکانشان تا امروز در اختیار داشته اند؛ ولی نتوانسته اند آنها را - خلاف باختر زمینیان که توانسته اند- نهادینه و کارگزار کنند. علّتش نیز به این بازمیگردد که تحصیل کردگان جامعه ایرانی در خصوص این پرنسیپها تا کنون نیندیشیده اند تا بتوانند از زهدان آنها، قوانین استخواندار را در مفاهیم حقوقی و قانونی و رفتاری عبارتبندی و نهادینه کنند.
بدبختی طیف تحصیل کرده ایرانی در این نهفته است که موضوعات جوامع بیگانه را، موضوعات جامعه ایران و مردمش پنداشته و یکصد سال است که در بیراهه رفتنهای خود، سرگردان و دربدر شده اند و مردم نیز بی پشت و پناه در چنگال مستبدین و غارتگران اسیر مانده اند. هر گاه کنشگران و تحصیل کردگان ایرانی یاد گرفتند که مسائل وطنی را از چشم انداز تجربیات و تاریخ فراز و نشیب مردم ایران برانداز و سنجشگری کنند، کم کم میتوان امیدوار بود که بفهمی نفهمی میتوان در باره مُعضل «شرّ» در وجود انسان و مناسبات اجتماعی اندیشید و از پس آن برآمد همانطور که جوامع باختری با اندیشیدن در باره تاریخ و فرهنگ مناسبات مردم خود به سنجشگری آنچه «شرّ» و پیامدهایش است، تلاشها کردند و همچنان تلاش میکنند.

شاد زی و دیر زی!
فرامرز حیدریان