رقصی چنین میانه میدانم آرزوست

رقصی چنین میانه میدانم آرزوست
  در جواب بیک کامنت
"جناب محقیقی!بیرون گود نشستن وجوانان را با این حکایت های خود ساخته به میدان نبرد نابرابر فرستادن کار پسندیده ای نمی تواند با شد."
تمامی شب به این کامنت وروح خوابیده در بند بند این پیام فکر کردم. تفکری که چهل سال است بربخش عظیم جامعه بخصوص هم نسلان من غالب است.تفکری که هنوز از سر خیر خواهی ودوست داشتن هم که شده  برای جوانانی که نمی خواهند مثل ما تن به تحقیر وزندگی گیاهی در زیر سایه حکومتی جاهل بدهند. فردیت قائل نیست .بجای آن ها بعنوان ناصحان  راه زندگی نشان می دهد .بی آنکه بر زندگی تحمیق شده خود بنگرد.
نسلی  که نمی خواهد تن به حکومتی دهد که پدرانشان را تحمیق کرد.ترس خورده ،محافظه کار قانع به نواله ای ناچیز نمود.
 نسلی که نمی خواهد مانند پدارانشان بداند حقیقت چیست! اماترس این خوره کثیف روح مانع از پایبندی به آن وخیره شدن بی هراسشان در چشمان حقیقت شود . نمی خواهد مانند پدران وپدر بزرگانی باشد  که با تمام وجود برای آزادی  مبارزه کرد بی آن که نگاهش به آینده باشد. نسلی که واپس نگر بود. اما جامه آینده گان پوشیده بود .
چنان در شور اعتقادی ایئدولوژیک غرق بود. که خود داوطلبانه یوغ بندگی جنایت کاری را بگردن انداخت که نخستین هنرش برکشیدن جنایت کاری بنام خلخالی وگماشتن او بعنوان حاکم شرع!بود. تا زیر عنوان اعدام های انقلابی!  قتل وغارت، مصادره اموال نخبگان دوران پهلوی را به امری لازم بدل سازد.
از روز نخست با کینه شتری باقی مانده از هراس  بهائیت قتل عام وحشیانه بهائیان  آغاز کرد. ما دم بر نیاوردیم .ابله مردی راکه قلم می شکست و دهان می بست رهبر خودکردیم .چشم بر حجاب تحمیلی آوار شده بر سر زنانمان بستیم .در نشئه حاصل از ماجراجوئی .شور کاذب حاصل از انقلاب.تن به حقارت رفتن به زیر رهبری وعلم کسی سپردیم که تمام فتنه ها را زیر سر تحصیل کردگان و روشنفکران می دانست .
ابله مردی که تعبد را بر تخصص افسر می دانست .برای رسیدن از راه قدس به کربلا جام زهری بنام خود را به کام مردم ریخت که  به قیمت جان صد ها هزار جوان ایرانی تمام شد .
 نسل ما تمام این ها را دید. قدم به قدم عقب نشست.چشم بر جنایت بیشرمانه کشتار سال شصت وهفت بست .به سکوت از کنار خاوران از کنار گور های دسته جمعی گذشت. تا از زندگی خود و خانوده اش صیانت کند .
 جای صدای زیبای خوانندگان زن را صدای نکره نوحه خوانی مداحان بی مایه نان به نرخ روز خور گرفت. اما ما دم بر نیاوردیم . قبول کردیم بجای نهادن الفاظ راست در دهان کودکانمان الفاظ دروغ بگذاریم. شخصیت فردیشان را بگیریم .بازی شخصیت دوگانه در خارج از خانه به آنها یاد دهیم .چه کردیم با خود و فرزندانمان؟
 بزرکترین تلاشمان این شد! که بهر ترتیب که شده درسی بخوانند واز این مملکت طاعون زده بگریزند .آنکه توان چنین کاری نداشت به حسرت شاهد پر پر شدن جوانان خود گردید. شاهد افسردگی ،اعتیاد ،بیکاری. چه کرد این حکومت سراپا آلوده در تزویر؟ آلوده در جهالت قرون وسطائی! که حاصل کارش خلق کردن دوازده هزار امام زاده بود با چاه جمکران. نمایشی از حماقت وتحمیل آن حماقت بر مردم .
 زمانی که جهان متمدن در جستجوی بیک بنگ بود ما در جستجوی امام زمان در چاهی سیاه وتاریک که حاصل ذهن های معیوب بود می گشتیم .
ما که تن دادیم به حقارت ریاست مشتی قاتل ودزد بر خود . تن دادیم به جنون مردی که سرمایه کشور را بپای بر نامه هسته ای بپای دفاع از حرم رقیه در سوریه ریخت . ترس از سوریه ای شدن را دامن زد.
تن دادیم به فساد . تن دادیم به باده خوری پنهان .تن دادیم به جامعه بی لبخند و عبوس . تن دادیم به قربانی شدن شادی در پای عزا.عادت کریم به این نوع زندگی.
 محدود کردیم جهان خود را به زندگی در چهار دیواری تنگ وبسته ای بنام خانواده. بی آن که ببینیم فرزندانمان ،نوه هایمان در این محیط بسته. در این فضای دلگیر! خالی از شور! خالی ازشادی ونشاط.. دارند در درون خود می میمیرند.
نسلی که میداند زندگی انسانی تر، شاداب تر ،عاشقانه تر، خارج از این مرداب وجود دارد .نسلی که ترانه  ووصف الحالش صدها "برای"  بود. نسلی که اگر قدم بخیابا ن نگذارد! برای آرزو های خود مبارزه نکند! درون خود مرده و پر پر شده است. این مبارزه نه برای مرگ بلکه برای رهائی از مرگ است. رهائی ازجمود است. سر باز زدن است! از هر چه که بوی کهنگی ،بوی سنت ،بوی مذهب تحملی بدهد. 
مبارزه جوانانی است که نمی خواهند مانند پدران خود یوغ عقب ماندگی وسنت را با محافظه کاری صیانت از نفس که چیزی جز بندگی نیست بر گردن بیا ویزند . آنها قیام کرده اند! برای "برا" های بیشمارشان.
 در سیمای نسلی جدید که دستشان بر عکس پدرانشان سایه بانی است برای خیره شدن در زیر شعاع خورشید به آینده .نسلی که بوسه برلب آینده را ببهای جان می خرد. برای زندگی شادمانه هر سختی را بجان می پذیرد. همبستری آزاد بادخترخورشید را می خواهد .
اگرحمایتشان نکینم. اگر در کنارشان نیایستیم .قوت قلبشان ندهیم .خیانتی بزرگ در حقشان کرده ایم .بخاطر حراست از جسمشان روح جوان وزیبایشان را قربانی نموده ایم .
یگذار نسل جوان آن عقابی باشد که اوج بگیرد! برعکس در کنار مرداب نشینان عافیت طلبی پیشه نکند . لذتی بزرکتر از طیران در فضای آزادی نیست! سینه پر کردن از هوای آزادی .اوج گرفتن بر فلک! سر سائیدن بر آسمان ! رقصی مستانه کردن به ساز زهره! 
 مرا هم رقصی چنین میانه میدانم آرزوست . ابوالفضل محققی