آزادی زندانی سیاسی، ۱۶ آذر و انقلاب

این مطلب در ادامه نوشته هفته قبل تلاش دارد تا به عرصه های موجود نبرد با جمهوری اسلامی بپردازد. اهداف جمهوری اسلامی از اعمال آنها و اهمیت مبارزه منسجم و متشکل برای جامعه و دانشجویان و تا حدودی راه کارهای مبارزه در این عرصه ها را بررسی کند.

دستگیری افراد به جرم فعالیت سیاسی از جانب جمهوری اسلامی از همان روز سر کار آمدنش جز لایتجزای سیاست های سرکوبگرانه اش در قبال مردم بوده است. دستگیری و در پی آن اعدام، قرار وثیقه و شکنجه و تهدید های بعد از دستگیری و سایر مشکلاتی که برای فرد دستگیر شده و خانواده و اطرافیانش به وجود می آورند مجموعه اییست که جمهوری اسلامی را در بقایش یاری رسانده است.

یکی دیگر از جنبه هایی که به جمهوری اسلامی در این راستا کمک می کند انحراف فعالیت های فعالین سیاسی و اجتماعی در مبارزه شان برای امری مشخص است که گاها بر روی آزادی زندانیان سیاسی و فعالین متمرکز می شود. بارها شاهد بوده ایم که مثلا کارگرانی یا معلمانی که برای دستمزدشان اعتراض کرده اند که بعد از دستگیری فعالین شان اعتراضشان فقط بر روی آزادی دوستانشان متمرکز می شد و اصل ماجرا برایشان در مرحله دوم اهمیت قرار می گرفت. در طرف مقابل جمهوری اسلامی هم سعی می کرد دعوا را به مجاری قانونی بکشاند و اعتراض را در راه رو های دادگاه ها مستحیل کند.

امروز اما مسئله نه برای جمهوری اسلامی و نه برای مردم و به طریق اولی دانشجویان به شکل سابق مطرح نیست. مردم و جوانان عرصه مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی را به درست عرصه مهمی برای مقابله با جمهوری اسلامی می دانند. جمهوری اسلامی هم دیگر کارش از آن گذشته که بتواند یا حتی بخواهد با دستگیری فعالین اعتراضات را منحرف یا به دادگاه ها بکشاند و مردم را معطل رای دادگاه کند. اوضاع متحول تر و انقلابی تر از آنیست که جمهوری اسلامی بخواهد چنین کند. هدف جمهوری اسلامی از دستگیری ها زمین گیر کردن و ترساندن و از فعالیت انداختن فعالین است ولی مهم تر از آن ایجاد رعب و وحشت در میان توده مردم است. جمهوری اسلامی با دستگیری های دستجمعی فعالین و مردم در خیابان و دانشگاه می خواهد قدرت سرکوب خود را نشان بدهد و در مرحله بعد با شکنجه و آسیب رساندن به دستگیر شدگان به جامعه بگوید طبعات فعالیت و مبارزه با نظام حاکم وخیم است. ضمن اینکه دور کردن فعالین از صحنه مبارزه هدف همیشگی نظام اسلامی بوده است.

از طرفی می بینیم که همین دستگیری ها خود به بهانه اعتراض دانشجویان تبدیل می شود و با شعارهای ضد حکومتی همراه می شود. این مهمترین نکته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی است که باید برجسته شود. اگر جمهوری اسلامی می خواهد با تعرض به فعالین و امروز دیگر باید گفت با تعرض به توده مردم معترض به حکومت کثیفش ادامه دهد، اگر زندانی کردن مردم و جوانان معترض حربه ای برای سرکوب مبارزات حق طلبانه مردم است، مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی و فعالین و سازمان دهندگان اعتراضات باید یکی از محورهای اصلی مبارزه با حکومت اسلامی باشد.

امروز مبارزه با جمهوری اسلامی در عرصه های مشخصی متمرکز شده است، یکی از این عرصه ها مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی است. فرض کنید در بهترین حالت جمهوری اسلامی تحت فشار مبارزات مردم در ایران و در سطح دنیا نتواند کسی را به جرم فعالیت سیاسی دستگیر کند، آنوقت مبارزه مردم در فضای کاملا متفاوتی صورت می گیرد و این یعنی توازن قوای بسیار خوبی به نفع مردم. آنو وقت رهبران و سازمان دهندگان می توانند در شرایط بهتری کار کنند و مبارزه با جمهوری اسلامی را سازمان بدهند. و نه فقط این، امروز بازداشت و دستگیری مختص فعالین سیاسی نیست، هر کسی ممکن است با این مسئله روبه رو بشود و از طرفی شاهد دستگیری های فله ای و دستجمعی مردم شرکت کننده در تظاهرات ها هستیم، به هبمین جهت مبارزه در این عرصه همراه با رادیکال ترین شعارها و شعارهای ضد حکومتی عرصه بسیار مهمی در مبارزه با جمهوری اسلامی ست.

با توجه به نزدیکی به ۱۶ آذر روز دانشجو و مبارزات دانشجویان برای آزادی دوستانشان و زندانیان سیاسی و از طرفی حمله وسیع جمهوری اسلامی به دانشجویان و فعالین، باید روز ۱۶ آذر در هرکجا که مراسمی برپا می شود آزادی همه زندانی سیاسی و دانشجویان زندانی یکی از مطالبات اصلی تجمعات، بیانیه ها و اعتراضات باشد. آزادی زندانیان سیاسی و لغو مجازات اعدام و لغو جداسازی جنسیتی همراه با شعارهای ضد حکومتی باید محتوای اصلی اعتراضات و تجمعات ما در ۱۶ آذر باشد.