من با ۳ گناه به دنیا آمدم (زن بودن، کرد بودن و سنی بودن)

میگویند هر کار که بر پایهٔ آیین‌ها و قوانین دینی زشت و ناپسند قلمداد شود گناه است. برخی بر این باورند که جزای گناهان را هم در این دنیا و هم در دنیای دیگر باید دید. آیا اینکه من زنِ کردِ سنی به دنیا آمده ام عملی زشت و قبیح مرتکب شده ام که با ما در حکومت اسلامی اینگونه رفتار میکنند و جزایش را باید در این دنیا ببینیم؟

ما زنان کرد سنی به غایت دنیا مظلومیم.در ارتباط با زن بودنمان که قرائتی از دین میگوید زن عنصر گناه است ، از وجود زن شر و وسوسه بر می خیزد ، زن شیطان کوچک است . شیطان ، زن را وسوسه می کند و زن مرد را.بر خود روا میدارند که در مجلس حکومت اسلامی قانون تصویب کنند که چندین زن بتوانند اختیار کنند و از طرف خواهر خود نیز تصمیم میگیرند و نمایندۀ این مجلس مدعی میشود " مخالفتی با صیغه شدن خواهرانم ندارم "

در قانون مجازات اسلامی بر مبنای یک نظریه فقهی که شاید مبتنی بر ناقص بودن عقل ماست،حق طلاق را با مرد میدانند.نمیدانم بر چه مبنایی این نظریه فقهی را طرح نموده اند که ما زنان دچار نقصان و کمبود عقل هستیم و بر این اساس حق طلاق را به مرد داده اند البته این تنها جزای گناه زن بودن نیست و این موضوع را وقتی با دیگر تبعیض ها مقایسه میکنیم لابلای آنها گم میشود.تاریخ نشان داده که زنان بر خلاف آنچه حکومت میگوید از نقصان و کمبود عقل رنج میبرند برعکس در بیشتر مواقع مردان بزرگ تاریخ را انان هدایت کرده اند.

در کنار این تبعیض ها ارث،حق نگهداری از فرزند و امثالهم را که بیافزایم کلکسیون کامل میشود .صرف نظر از خواست زنان در " بهره مندی از حقوق برابر " تصور میشود به واسطۀ فرهنگ های اجتماعی نادرستی که به جامعه ما تزریق کرده اند و آن فرهنگ اجتماعی که امروز عرف جامعه نامیده میشود " توان اعمال آن حق در جامعه " میسر نیست حداقل به دلیل کمبود و نارسایی های فرهنگی در شهرهای ما که اینگونه است.البته در استان های بزرگ وضعیت بهتر است، به استان هایی که مشمول تبعیض قومیتی میشوند و از نارسایی های فرهنگی بیشتری رنج میبرند برسیم، میبینیم که مردانش هنوز در عهد عتیق گرفتارند و دختر را در سنین نوجوانی مجبور به ازدواج میکنند از ازدواج های قومی گرفته تا ازدواج های اجباری به واسطه فقر و تنگ دستی ، آنها را محروم از ادامه تحصیل میکنند.

از مردان قوم خود که عبور کنیم تازه به نگاه حکومت به قوم خود میرسیم.در قوم کرد که تکه ای جدا نشدنی از ایران عزیزاست انواع اقسام تبعیض ها را شاهد هستیم. نسبت ایران و اقوامش به مانند نسبت یک پدر و فرزندانش می مانند ، مگر پدری بین فرزندان خود تبعیض قائل میشود که حکومت نسبت به قوم کرد قادل میشود؟ در بالاترین سطوح مدیریتی در استان کردستان از افرادی غیر کرد استفاده میشود گویی ما از همان بدو تولد خائن به دنیا آمده ایم و از طرف حاکمیت هیچ حق و سهمی در سطوح بالایی کشور نداریم.گویی با یک مشت جاسوس و خارجی طرف هستند ، تمامی مدیران و اکثریت کارمندان ادارات مهم از استانداری،شهرداری ها، سرویس های امنیتی انتظامی را از شهرهای دیگر آورده اند.هر چه هم یک فرد با استعداد باشد اگر زن باشد و در مرحله بعدی کرد باشد اجازه شکوفایی استعدادهایش فراهم نمیشود .

آیا مثالی وجود دارد که یک زن کرد در ادارۀ کشور خود سهمی داشته باشد.از نیز که عبور کنیم به گناه سنی بودن خود میرسیم.یعنی اگر حاکمیت لطف کند و از سر گناهان "زن بودن" ، " کرد بودن" بگذرد محال است به شخصی که اقلیت مذهبی است اجازه پیشرفت و حضور در عرصه های کلان کشور را بدهد یا لااقل شرایط شکوفایی استعدادهایش را فراهم کند. ما نمیدانم به چه محکومیم ، چه گناهی کردیم که سنی و کرد به نیا آمده ایم که کوچکترین فعالیت و سعی در انجام کوچکترین تعهد اجتماعی و انتقاد را به تجزیه طلبی و ارتباط با گروه های مسلح و تروریستی متهم میکنند و به بدترین شکل در مقایسه با باقی معترضین با ما رفتار میکنند.در این دنیا که جزای گناهانمان را داریم میبینیم نمیدانم "زن بودن" ، "کرد بودن" و "سنی بودن" در آن دنیا نیز مستوجب عذاب الهی است در ایران که نماینده اش حسابی آتش جهنم را برایمان داغ کرده است امیدوارم روزی فرا رسد که فرزندان قوم ما دیگر این احساس را نداشته باشند و همسان با دیگر اقوام و اقلیت های مذهبی حقوقی برابر برای ادامه زندگی داشته باشند.