اگر بار دیگر عطاملک جوینی بر میگشت. 

اگر بار دیگر عطاملک جوینی بر میگشت. 
اگر بعد هفت قرن ، گذر راوی دلسوخته وعادلی چون عطا ملک جوینی بر این سرزمین گرفتار شده به آفت اسلام ناب محمدی وولایت مدار فرومایه ای چون خامنه ای می افتاد ! 
چه می دید ؟و چه می نوشت؟ 
چه می نوشت؟  از الغار دزدان و چپاول گران لشکر یان خمینی و جانشین  او بر این سرزمین ؟ از آنچه که مغولان نکردند ! اما  لشکریان  و سربازان گمنام صاحب الزمان با این خاک ومردمان آن کردند ! چنان که  روی مغولان سفید وعمل چنگیزبان بی مقدار در مقایسه با جانیان بر آمده از درون گردید.
باش که تاریخ نویسان بر این دوره تاریک حکومت اسلامی چه بنگارند، و آینده تصویر آنان بر صحیفه زمان چگونه ثبت کند . 
صفحه ای از تاریخ جهانگشای جوینی   
عطاملک جوینی، وزیر ایرانی هلاکوخان، از اولین شخصیتهایی است که از اضمحلال اخلاقیات در دوران حمله مغول و بعد آن خبر می دهد و می نویسد "امروزه دروغ و ریا را پند و ذکر پندارند و حرامزادگی و سخن چینی را دلیری و شهامت نام کنند. زبان و خط ایغوری را هنر و دانش بزرگ دانند. اکنون
هر بازاریی در لباس گناهکار امیر، هر مزدوری صدرنشین، هر نیرنگ بازی وزیر، هر بخت برگشته ای دبیر، هر راحت طلبی مستوفی، هر ولخرجی ناظر هزینه، هر ابلیسی معاون دیوان،
هر کون خری صدر، هر شاگرد آخری صاحب حرمت و جاه، هر فراشی صاحب منصب، هر ستمگری پیشکار،هر خسی کس، هر خسیسی رئیس، هر خیانت پیشهای قدرتمند، هردستاربندی دانشمندی بزرگوار،هرساربانی بخاطر افزونی مال، گشاده حالی و هر جمالی ازکمک شانس، گشاده حال شده است..........تیز دادن و سیلی زدن بر فردی را از لطافت خوی میشمارند و دشنام به یکدیگر و سفاهت را نسبت به نتایج روحانی بیخطر میدانند.
 درک چنین روزگاری که قحطی مردانگی و جوانمردی است و روزبازار گمراهی و نادانی، نیکان،بدحال و خوارند و اشرار تثبیت و بر سر کار، کریم فاضل، تافته دام محنت است و نادان پست کامیاب!
 هر آزاده ای بی زاد است و هر رادمردی مردود، هر صاحب نسبی بی نصیب گردیده و هر والاگهری خارج از گود نشسته و هر هوشمندی مصادف با مصیبتی است، هر محدثی گرفتار حادثه ای!
 هر عاقلی اسیر غیر مکلفی، هر کاملی درگیر ناقصی و هر عزیزی ناگزیرتابع ذلیلی و هر اهل تشخصی در دست فرومایه ای گرفتار آمده است؛میتوان دریافت که صاحبان درجات عالی و هوشمندان و دانایان تا چه حدودی کوشش دارند." عطاملک  جوینی