اعدامی کوچک

اعدامی کوچک

معصومیتی کودکانه، ترس خورده،

گرفتار،

وحشت زده!

خیره شده بردر،

دری میان مرگ وزندگی

.حیاطی وهم انگیز با طناب های دار.

جلادانی ایستاده در تاریکی.

چهره ای کودکانه با چشمانی پنهان درحلقه های اشگ .

محکومی کوچک ، در ملتقای کودکی ونوجوانی.

تاریکی ، درروشنائی چراغ .

سکوت تلخ ، در هیاهوی جلادان .

پسرک کوچک!

دهان باز کن !

فریاد بزن!

باشد که دیوارهای بتنی از شرم فرو ریزند.

زمان از حرکت باز ماند.

سحرگاه از خاوران سر بر نیاورد.

باشد که طنین فریاد کودکانه ات از دریچه های آهنی عبور کند

.صدای ترسناک موذن را

که دیرگاهیست خبر از مرگ و اعدام می دهد !در هم شکند.

باشد که با ضجه وآه مادران در هم آمیزد سرودی شود .برلبان خشکیده

شهر بی لبخند .

شهر بی نشاط،

شهر سنگی

پسرک کوچک خزیده در گوشه سلول،.منگ شده از ترس

کوچکتر ازآن است که در یابد. معنی شکستن قانون های شریعت را

که با خون نگاشته شده

گناه رقصیدن ،

خندیدن،

شادی کردن ،

زندگی کردن بدانسان که میخواست.

در یابد معنی عقوبت را

طاعت نکردن ازحاکمی که خداست !

نوری خیره کننده

از میان چشمان کودکانه اش می گذرد.

بر دریچه قلب دردمندش تلنگری می زند.

"آرام باش! بی تابی نکن !

دریچه های قلبت را بر روی من بگشا

من همان" آزادیم ".

دستت را بمن بده ،اندوهت را با من تقسیم کن .

من با تو خواهم بود

فریاد خواهم شد .

طلوع خواهم کرد از گلو گاه تو .

نترس!.برخیز!

جسمت را در این چهار دیواری بگذار!

با روحت قدم بردار!

تا از این دیوار های سنگی عبور کنیم.

پشت این دیوار کودکی با رنگین کمانش بر دست !

نشسته بر قایقی چوبین در انتظار توست !

همراه مردی که

از فراز دار شادی برای همگان طلب می کرد..

بر خیز!

همراه شو!

با روح های بزرگ دختران وپسرانی که عاشق بودند.

در جستجوی من!

بیا ! تافریاد زنان بگذریم!

از این دالان وحشت.

یاری کنیم مادران داد خواه را

که دیر گاهیست،

سر از سجاده ها بر گرفته اند.

مادرانی ،گیسو رها کرده درباد

با تصویر فرزندانشان .

ایستاده بر دروازه سحر!

در انتظار خورشید!

که از پیشانی تو طلوع خواهد کرد .

برخیز!

کودک بر میخیزد.

عبور می کند بی هراس

ازمیان دیوارهای سنگی

از میان جلادان .

تا طلوع کند خورشید

از

پیشانی کودکانه اش

ابوالفضل محققی