سحرتبر، امیر تتلو، محمد منظرپور، شهرام همایون، امیر فخرآور، پیام فضلی نژاد،

این نامها را خوب بخاطر بسپارید: سحرتبر، امیر تتلو، محمد منظرپور، شهرام همایون، امیر فخرآور، پیام فضلی نژاد!

سحرتبر و تتلو فالوئرهای سیاسی دارند. اما در کلابهاوس بسیاری از آیدی هایی که در اتاق های اینها جمع میشوند فقط آیدی و موبایل هایی هستند که مقابل سایبری های رژیم هستند و انسان واقعی نیستند. (چقدر رژیم پول خرج می کند و وقت میگذارد). و این در شرایطی که اگر از هشت میلیون ایرانی خارج کشور یک درصد در کلابهاوس باشند باید  80000  هشتاد هزار نفر باید در کلابهاوس روزانه حضور داشته باشند. اما روزانه بیش از سه چهار هزار نفر نیستند که بیشترشان هم فقط آیدی هستند نه انسان! 

شهرام همایون دختربچه حسود! 

اول کمی در مورد حسادت: آدم حسود مدام دررقابت با دیگران است. اگر دقت کرده باشید افرادی که مدام درگیر دیگران هستند و حس حسادت به موفقیت دیگران دارند، خودشان را ارزشمند نمی دانند و این مسئله از عزت نفس پایین آنها سرچشمه می گیرد. فردی که حسادت می کند دائم می ترسد، احساس ناامنی دارد و می ترسد شخص دیگری موقعیت و مقام او را در معرض خطر قرار بدهد. او فکر می کند هر پیشرفت شخص دیگر برای او یک تهدید به حساب می آید. حس و طرز فکر و دیدگاه من بد هستم و دیگران خوب هستند و اینکه فلانی از من جلو تر است یکی از دلایل بروز حسادت می باشد. به طور کلی حسادت حاصل قیاس کردن است، همین که شخصی خود را با دیگران مقایسه می کند و در این قیاس نمره ی کمتری به خود می دهد زمینه ی حسادت را فراهم می کند. این شرایط اولیه حسادت همه در شهرام همایون جمع است! این را براحتی  از رفتارهای عصبی او در مورد رسانه های دیگر ماهواره ای میتوان بخوبی دریافت.

قضیه خیلی ساده این است که شهرام همایون مثل یک دختربچه به سایر رسانه ها حسادت می کند. دورانی بود که تلویزیون کانال یک شهرام همایون یکه تاز مخالفان رژیم اشغال گر بود و شهرام همایون خود را یک پاتریوت میدانست. امروز اما با تند تر شدن مواضع تلویزیون های بی بی سی و ایران اینترنشنال و صدای آمریکا بخش بزرگی از بینندگان تلویزیون کانال یک دیگر سراغ شهرام همایون را نمی گیرد و او از این بابت دلخور است. میگویم دلخوری کودکانه مثل دختربچه ها برای این که شهرام همایون آدم وطن پرستی هست اما حسادت انچنان در وی رسوخ کرده که منافع ملی را تمیز نمیدهد و نمیتواند بدهد چون بینش و سواد سیاسی این کار را ندارد! در تلویزیونهای یاد شده روزنامه نگاراان حرفه ای و با دانش کار میکنند. صدها نفر هستند و شهرام همایون یک نفر مجری بیش نیست و آنچه را هم که از سیاست میگوید را پای منبر علی جوادی و خزعلی و دیگران و بحث های مابین آنها یاد گرفته نه از مطالعه شخصی. او کتابی در مورد تاریخ و جامعه شناسی نخوانده است و به همین دلیل نمیتواند حرفه ای کار کند. حمله اخیر شهرام همایون به حمید فرخ نژاد دقیقا از همین حسادت ناشی میشود. اگر فرخ نژاد تلویزیون شهرام همایون را برای مصاحبه انتخاب کرده بود کلا نظر شهرام همایون چیز دیگری بود. شهرام همایون آخوندهای لجنی مانند فومنی که از کلابهاوس با او آشنا شده و شخص بسیار بیش پرنسیپی است که عامل سپاه است و تا همین سال گذشته مرید خامنه ای و امسال شد برانداز و در کلابهاوس مدافعان خامنه ای را تهدید به اعدام میکرد به تلویزیون خود آورده به او تریبون میدهد!  اینجا بی پرسنیپی شهرام همایون را بخوبی ملاحظه می کنیم. نامش را هم میگذارد آزادی بیان! بازیچه دست سپاه شده است و خبر ندارد. و کسی مثل شهرام همایون به حمید فرخ نژاد حمله میکند. مشکلش این است که چرا رفته با تلویزیون ایران اینترنشنال مصاحبه کرده است. آنچه همایون در لفافه دلخور است این است که چرا فرخ نژاد با همایون تماس نگرفته. شاید هم همایون تماس گرفته و فرخ نزاد تحویل نگرفته! 

در مقاله ای که لینک آنرا در زیر خواهم آورد چند ماه پیش شهرام همایون و محمد منظرپور را بررسی کردم. اما قبل از آن یک  خبر: مطابق آمار وزارت بهداشت ایران یک چهارم مردم ایران دچار مشکل روانی هستند. به نظر من این آمار در میان اهل سیاست بسیار بیشتر است. 43 سال است که دارند خون دل میخورند و پاچه یکدیگر را هم میگیرند خب طبیعی است که اعصابی نماند و در این میان بخشی از آنها که مشکل حاد روانی دارند واقعا افتضاح هستند. پرنسیپ در رفتار و مواضع شان ندارند. یک اصول گرا مثل «فرید مدرسی» که یک بازجو و احتمالا شکنجه گر باشد بشدت معتقد به حکومت ولایت فقیه و مرید علی خامنه ای است از لحاظ نظری و کردار نقطه مقابل من و بسیاری از نیروهای برانداز و اصلاح طلب است. اما آنچه در مورد او تحسین برانگیز است ماندن بر سر اصول و پرنسیپ های سیاسی و اخلاقی اش - بد یا خوب - است و پایداری اش. آدم میداند که با کی طرف است. اما در مورد کسانی که مشکل روانی و رفتاری  دارند و به همین نسبت هم جماعت روانی را از میان مردم به خود جذب می کنند اینها آب را گل آلود می کنند. اینها پرنسیپ در رفتار سیاسی ندارند. کسانی مانند امیر فخرآور، محمد منظرپور، پیام فضلی نژاد، امید دانا - که اخیرا باز از اینطرف بام افتاده و گریه زاری میکند همه از یک قماشند.  کسی که مقداری روانشناسی بداند و تجربه زندگی داشته باشد با اولین جملاتی که این روانپریش ها بر زبان میرانند متوجه خرابی کارشان میشود.

محمد منظرپور یک مجری تلویزیونی است که در تلویزیون صدای آمریکا بشدت از اصلاح طلبان حمایت میکرد. با آمدن ترامپ او را از صدای آمریکا بیرون انداختند. منظرپور  با مجاهدین نه مخالفت سیاسی بلکه خصومت شخصی دارد! این روش سیاست ورزی برای یک فرد سیاسی نیست.  وقتی آمریکا قاسم سلیمانی را زد محمد منظرپور تا یک ماهی عزادار بود و بشدت به آمریکا حمله میکرد  - که البته با روحیه کینه ورزی که از او سراغ دارم بیشتر ازلجش بود که از تلویزیون آمریکا او را بیرون انداخته بودند- بعد یک مرتبه شد اپوزیسیون برانداز و یک تشکیلاتی بنام «جبهه فراگیر ملی» براه انداخت که میخواست همه نیروهای سیاسی را با دهه ها سابقه که حتا قبل از تولد او در صحنه بودند به زیر چتر خود بگیرد! آخر بلاهت تا کجا!  او حتا متنی  را آماده کرده بود و این نیروها را تهدید کرده بود که اگر به «شورای انقلاب» که او پیشنهاد کرده نپیوندند عامل رژیم هستند! آخر بلاهت تا کجا؟؟؟؟   با مکافاتی او را از بیرون دادن این بیانیه منصرف کردم. و حالا هم باز از حسادت که در تلویزیونهای دیگر راهش نمیدهند به تلویزیون ایران اینترنشنال حمله میکند. محمد منظرپور حاضر است کفش هر خس و خاشاکی را بلیسد که او را تحویل بگیرند. شاهکارش مصاحبه با صدا و سیما بود که خود صدا و سیما صلاح ندانست او را خراب کند و مصاحبه را پخش نکرد -  اخه به ابلهی مثل او نیاز دارند که بعنوان اپوزیسیون مطرح اش کنند و به مردم بگویند اپوزیسیون ما این آدم نادان و بی پرنسیپ است- اما خود منظرپور که از سندروم شخصیت نمایشی Histrionic personality disorder رنج میبرد این مصاحبه را پخش کرد. چرا منظرپور این کار را کرد؟ فقط برای آنکه مورد توجه قرار بگیرد. بسیاری که از اختلال شخصیت نمایشی رنج میبرند برای شان مهم نیست که به چه دلیلی مطرح میشوند فقط مشهور شدن و مطرح شدن مهم است. حاضرند به صورت شان گه بمالند که عکس شان در رسانه ها درج شود که فلانی صورتش را گهی کرده است. به این اسامی توجه کنید که از این اختلال شخصیت نمایشی رنج میبرند" سحر تبر، امیر تتلو، و کسانی مانند اینها. نمونه دیگرش در سیاست پیام فضلی نژاد است. این آدم به در و دیوار زد که او را نیروهای سیاسی تحویل بگیرند اما سخت پس زده شد چون بسیار بی تجربه و خام است. او را هم سایبری ها همانگونه بولد کردند که فخرآور را. برایش تعدادی فالوئر تراشیدند.  پیام فضلی که از تحویل گرفته نشدنش در کلابهاوس بسیار دلخور شده است در کلابهاوس دید که فردی بنام اسکپتیک فحاشی می کند و حرفش را میزند و چند هزار نفر در اتاق های او حاضر میشوند. حال  پیام فضلی نژاد چند ماهی است که شروع به بکارگیری الفاظ رکیک کرده است. خیال میکند که اسکپتیک بخاطر فحش هایش است که مطرح شده در حالی که اسکپتکیک فرد با مطالعه و کتاب خوانده ای است. روش او را نمی پسندم و عقیده دارم کسی که برای مردم ایران مبارزه می کند باید زبان شایسته و مودب بکار ببرد که اسکپتیک در این مورد شعور ندارد و من در مجموع شاید بیش از نیم ساعت به حرفهایش گوش نکرده ام اما متوجه شدم که آدم باسوادی است.
خلاصه کنم.. در اپوزیسیون آدم روانی کم نداریم و در پوزیسیون که رژیم باشد حتا یک آدم سالم هم پیدا نمیشود. پس از سرنگونی اشغالگران اسلامی جامعه ما نیاز به یک روان درمانی مفصل دارد. در زیر لینک مطلب قبلی در مورد شهرام همایون را می گذارم 

https://iranglobal.info/node/112849