نسلی که هنوز نمی شناسیم .

نسلی که هنوز نمی شناسیم .
نسل ما محصول جامعه دردورانی معین ،باکاراکتر و روانشناسی معینی است.شخصیت های شکل گرفته کم وپیش شبیه بهم.  شیوه زندگی،پروسه طی شده،تجربه تاریخی ،شرایط جهانی ،تفکرایدولوژیک،ویژگی های ملی ما! هر کدام نقش اساسی در این شکل گیری بازی کرده اند.مانند هر نسل دیگر!
 امروزوقتی بدقت وتا حد امکان به شخصت فردی سیاسی و سازمانی خوددقیق می شوم.به مسیر طی شده می نگرم. می بینم بیشتر افراد،دسته جات،احزاب وگروه های سیاسی درمحدوده معین زمانی شبیه بهم هستیم. با وجود اختلافات فکری ناشی از جهان بینیمان. در بسیاری ازعرصه های فکری و عملی شبیه بهم فکر می کنیم وعمل می نمائیم. مطلقا وارد بحث در مورد ایدولوژی ها نمی شوم.
جمهوری اسلامی برنده انقلاب وقبضه کننده قدرت. با تکیه بر ایدولؤژی بنیاد گرایی اسلامی! جمهوری اسلامی ولایت فقیهی را ینیان نهاد. با بهره گیری از امکانات وسیع مالی برگسترش وکوبیدن پایه های حکومتی آن تلاش کرد.
شکل جدیدی از حکومت وحکومت مداری مبتی بر یک تفکر بغایت عقب مانده را بر مردم تحمیل نمود. تفکری انحصار طلب که میخواست از ملت  امت اسلامی بسازد . امتی منطبق بر معیار های فکری او.منطبق بر اصل ولایت فقیه و دستگاه عریض وطویل او.  سازمان دهنده پروسه تلخ اجتماعی تحت نام خودی و غیر خودی ، متعبد یا تخصص که منجر به  به سرکوب جریان ها و افراد غیر خودی صاحبان دانش و متخصصین  گردید. داستان تلخی که هدف این نوشته نیست .
 جریانهای سیاسی ،اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی شکست خورده درزیر فشار خرد کننده یک حکومت وحشی ناگزیرمحدود ترشده وجلای وطن کردند. این مهاجرت ودوری که بعدا اثرات شکست سوسیالیسم موجود نیزحد اقل در بخش چپ بر سنگینی آن افزود. ساختمان فکری بسیار احزاب وسازمان های چپ را فرو ریخت! اما هرگز جایگزینی منطبق بر تفکری سازنده ونوین مبتی بر جهان معاصرجای گزین آن نگردید.
تعدادی برهمان سیاق سابق ماندند .تعدادی درمرده ریگ گذشته بدنبال راهی بینا بینی سرگردان شدند.تعدادی ترک تابعیت کرده ازدور خارج گردیدند.
نهایت این فرو پاشی نتوانست آن طور که انتظار میرفت منجر بیک نوگرائی وظهور احزاب و سازمان هائی با استقلال فکری وسیمائی مدرن بگردد.سیمائی که پاسخ گو به زمان وتحولات جاری باشد.
 نه احزاب ،نه سازمان ها ونه متاسفانه افراد قادربیرون ریختن تفکرات کهنه،جای گزین کردن تفکری مدرن ناشی از تحوالات بسیارسریع در جهان نگردیدند. 
در بهترین حالت به چند جلد کتاب ترجمه شده بسنده کردیم . اما هرگز منطبق بر سیمای جدید جهان معاصر نگردیدیم. در لحظه عمل ورهنمود به همان شیوه یاد گرفته وشرطی شده در ذهن خود عمل نمودیم . از این رو پیوسته چند قدم از تحولات جاری عقب مانده و قادر به درک عمبق تحولات چه در عرصه جهانی و چه در بطن جامعه ایران ونسل جدید پا به هستی نهاده در آن نگردیدیم.
ما نسلی بودیم وهستیم که زمانی بر ما گذشته. شخصیتی شرطی شده یافته ایم.  بهر میزان هم که تلاش میکنیم قادر نیستیم از پیله تنیده شده بدور خود بیرون بیابیم.  پروازی آزاد در دنیای جدیدی که هیچ بخشی از فرهنگ سلیبرتی های آن، بسیاری ازنحوه نگرش و گذران آنها را قبول نداریم! داشته باشیم.
 خنده دار می شویم وقتی با لباس های عاریتی که از آن ما نیست در بالمسکه ای که بازی گران خود را دارد شرکت میکنیم واز منظر تحلیل گران همه چیز دان که عادت ماست شروع بدادن رهنمود به آن ها میکنیم . از این رو بهترین حالت همان چرخیدن در دایره هم نسلان خود وپذیرفتن نسل جدید و قبول حمایت کردن آنها از طریق شیوه های سنتی ومرسوم خودمان است.ارج نهادن وصمیمانه تشویق کردن و تلاش برای فرا گیر تر کردن دامنه مبارزه در خارج از طریق کشاندن هم نسلان خود به حمایتی پیگیرکه بهترین جلوه آن همین برپاپائی همایش های عظیم خارج از کشور می باشد. صدای آن ها باشیم.بی آن که تراوشات فکری خود بجا مانده از عادت ،از بازی های سیاسی،دلهره های ذهنی خود از یک قطبی شدن جهان ،از نئو لیبرالیسم ! پیش کشدن برخی چهره های اصلاح طلبان مورد قبول خود! وغیره را  وارد صحنه مبارزه آن ها کنیم.
 قبول کنیم این که شیوه مبارزه آن ها متفاوت و رهبرانی که در پایان این مبارزه بسیارسنگین ونفس گیر بیرون خواهندداد!نیزمتفاوت خواهد بود. ابوالفضل محققی