ژوئیه 2017

مرد با دیدن مار طویل وبزرگ مانند مجسمه ای که غم و اندوه چهره اش را
پوشانده نمایان شد.

اگرجامعه ایران بخواهدبشکل رادیکال از شر واتمسفراین گذشته خودرهاشود وگام بجلوبگذارد،بدون تصفیه حساب باوجدان تاریخی وتصفیه حساب بااین دوره تاریخی ممکن نخواهد بود.رهاشدن ازشرکابوس گذشته وحال مستلزم لاروبی وجدان تاریخی خوداست.مردم ایران وبطریق اولی مدعیان دموکراسی وآزادی وعدالت بدون تصفیه حساب باگذشته واکنون خودقادر بگزین راهی نو و ترقیخواهانه نخواهندبود.نقدواقعیت جامعه و تغییرآن با نقدخود و تغییرآن بهم تنیده شده است. از همینرو انتشاراین اسنادوبحث وگفتگوونقدوروشنگری پیرامون آن فرصتی است برای پیراستن

از دموکراسی نترسید، ایران با اتحاد داوطلبانه حفظ میشود. اگر با اتحاد داوطلبانه حفظ نشود همان بهتر که نشود. با دیکتاتوری نمیتوان مردمان مختلف را به زندان کرد. اگر یک قرن دیگر هم برای اینان زندان درست کنیم سرانجام این زندان ویران خواهد شد و هر یک به راه خود خواهند رفت.
تنها چیزی که میتواند همزیستی و همبستگی و ایران را حفظ کند همین « اتحاد داوطلبانه» است.

این پرسش نیاز به پاسخ جامعه شناسانه و روانشناسانه کارشناسانه دارد که چرا در حوزه های "علمیه" که داعیه سلامت اخلاقی دارند، اتفاقن مراکز فساد، تجاوز به کودکان و بی اخلاقی هستند و چگونه می توان خانواده ها و کودکان را نسبت به منحرفین اخلاقی، سیاسی و مکتبی عمامه دار هوشیار کرد و مانع قربانی شدن کودکان شد؟ اشتراکات "خلیل ابراهیم" بارگاه اردوغان و "سعید طوسی" درگاه خلیفه ایران، کدامست؟
کدام آموزه های آئینی عمامه داران بستر کودک آزاری را فراهم می کنند؟ آیا "از کوزه همان برون تراود که در اوست"؟

بغض چشمانت
جهانی را لرزاند