روی سخنم با دوستان چپی است که با عصبیت ،خشم و دشنام به من نمی توانند از برابر سئوالی که جامعه ،مردم ،واقعیت های اجتماعی در برابرما می گذارند از جواب گوئی صریح و مشخص شانه خالی کنند و به تکرارطوطی وار الفاظی که سال ها تکرارآن ها را شرطی ساخته است به پردازند .الفاظی که هیچ انطباقی با واقعیت آن چه که در جامعه، در زیر پوست کشوری بنام ایران و