فوریه 2015

تمامیت خواه حاکم اگر نمی خواهد کشور را به نابودی سوق دهد، و سرنوشتی همانند دیگر کشورهای منطقه به سراغمان نیاید، بایستی از سیاست های پیشین خود که کشور را به سمت تجزیه و فروپاشی هدایت می کند، دوری جوید. با آسیمیلاسیون و نفی هویت اقوام ساکن کشور نه تنها وحدت ملی را فراهم نخواهد کرد، بلکه زمینه های هر چه بیشتر نفرت و تفرقه را در بین مردم کشور ایجاد خواهد کرد.

برای این که تشکل نداریم و هر گروه، از حمایت گروه یا صنف یا طبقه ی دیگر بی بهره است . به جای این که همگی از اعتراضات دانشجویی یا کارگری یا فرهنگیان یا پرستاران یا مدافعان محیط زیست یا مطالبات زنان حمایت و یا هر یک از دیگری پشتیبانی نمائیم، فقط به خواسته ها و شعارهای گروهی یاحزبى یا صنفی خود دلخوش هستیم و حس مشترک در ما مرده است . مشکل اصلی در ما است و نه در آحاد شهروندان .

چهارشنبه سوری را ممنوع کردند، برآنند تا عید عرب ها را جایگزین نوروز باستانی کنند، آنها نظام فاسد اسلامی را جایگزین گفتار، کردار و پندار نیک کردند، تندیس فردوسی را از میدانها برداشتند تا پرچم "الله"، نماد سلطه اسلام و اسلامگرایان را جایگزین آن کنند. ملت ایران همزمان باید در چند جبهه بجنگد: ارتقاء آگاهی سیاسی، تقویت همبستگی ملی، تشکل، سازماندهی و تدارک اقدام بزرگ ملی برای گذر از پان اسلامیسم حاکم، و هوشیاری همه جانبه نسبت به فاشیستهائی که می توانند بعنوان ستون پنجم حکومت و همسایگان ناباب عمل کنند.

آگاهی صنفی معلمان به مرحله‌ای از بلوغ رسیده است که با استفاده از دستاوردهای عصر اطلاعات و شبکه‌های اجتماعی قادر است فراتر از تمام تشکل‌ها و صاحبان قدرت و ثروت، معلمان را در یک روز مشخص، حول یک مطالبه ی خاص متحد نماید تا تحصن سوم اسفند به ثمر بنشیند

رژیم حق ندارد آزادی فرهنگ ها را مانع بشود. از جمله فرهنگ فارسی را.
طبیعی ست که ما آذربایجانی ها دوست داریم بجای فردوسی مجسمه ی نسیمی-فضولی و... شاعران خود را داشته باشیم.