بهنام عزیز
میدانم کُلی نوشتید. اما ما زنان اغلب از جز به کُل میرسیم. در مورد مشخص لااقل فرد شاهد (شاهد اول) تشکیلاتی نیست و حتی اعلام آزار جنسی زندانی معلول ذهنی را نیز کرده. اینکه دادگاه و... من شخصن اعتمادی ندارم. و فکر میکنم جوامع انسانی بتوانند افرادی را که اینگونه که مُشخص میشوند با دیالوگ و رفتار انسانی باز به جامعه برگردانند. پیش شرط آن تقاضای بخشش در گفتار و رفتار انسانی در کردار است. در غیر این صورت اعلام بایکوت این افراد از طرف جامعه. یک مورد خاص کوچک. طرف رستوران داشته و هر 6 ماه پناهجو برای کارگری میگرفته و همان دستمزد توافقی کار سیاه را به پناهجو نمیپرداخته. پس از تکرار، آنتی فا گروهی در رستوران ایشان غذا میخورد و نمیپردازد. اعلام میکند سو استفاده از پناهجو ممنوع. طرف دیگر اینکار را نکرد. مسئله حل شد. در صورت شکایت، رستورانچی را نمیگرفتند بلکه پناهجو را برای کار سیاه دیپورت
بهنام عزیز
بهنام عزیز
ناشناس
میکردند. یا زنان پُستی که مورد خشونت و تجاوز واقع میشوند شانسی ندارند. مجبورند بجای شکایت به خانه های زنان پناه ببرند که دیپورت نشوند. در مورد شکایت زندانی علیه زندانی نیز وقتی هر دو پناهنده هستند به نظرم بهتر است شهود در همین رسانه ها بررسی شوند و به فرد مورد اتهام امکان دفاع داده شود و مسئله در میان اپوزیسیون حل شود. چون فرد مورد اتهام امکان دیپرتش هست اگر دادگاه را در سوئد ببازد. و فکر نمیکنم اپوزیسیون بخواهد طرف باز به زندان رژیم برگردد؟ برای همین هم شاید بهتر باشد مُشکل در میان خود تبعیدی ها و پناهجویان حل شود. این مستلزم صداقت است.