در اواخر دهه پنجاه و با بالاگیری فضا و جو مذهبی انقلابی برای روشنفکران سکولار و چپ دوران روی اآوردن به اسلام مترقی و انقلابی تنها راه ممکن و موجود در رویارویی با رژیمی بود که به مدد کودتای بیست و هشت مرداد علیه دولت ملی تثبیت شده و دوام آورده بود. بدیهی است سمتگیری فکری روشنفکران و ناراضیان عمدتاً بر اساس مشارکت و تاکید و تکیه بر مطالبات و مبارزات مردم دوران خویش باشد.
حاج سید جوادی از این دسته روشنفکران بود، او که برخاسته از خانوادهایی سرشناس و فرهیخته و دانشآموخته رشته حقوق در دانشگاه تهران و عضو کنفدراسیون دانشجویان ایرانی در فرانسه بود با نوشتن نامههای سرگشاده محترمانه مبتنی بر مطالبات مردمی و مستند به شواهد غیرقابلانکار و سرگشاده به شاه و در باریان سبک جدیدی از مبارزات روشنفکری را ابداع کرد که تا سالها بعد و امروز نیز مدلی قابل استفاده برای بیان مطالبات و رساندن صدای ناراضیان به صاحبان قدرت بوده و هست.
حاج سید جوادی مانند روشنفکران هم عصر و هم نسلش ادبیات و نثری پیچیده داشت که اصطلاحاً به آن پیچیدهنویسی میگویند. کیان کاتوزیان همسر علی اصغر حاج سید جوادی در کتاب "از سپیده تا شام" به این نکته اشاره میکند و مینویسد بیشتر خوانندگان مقالات همسر من از مشکلنویسی او شکایت داشتند. اما در ان سالهای اختناق و سانسور چارهایی جز این برای نویسندگان نبود. تروتسکی در کتاب خاطرات من به این قضیه اشاره میکند که مجبور بوده برای فرار از سانسور روزنامههای تزاری مشکل بنویسد و با بکار بردن اصطلاحات مشکل و قابل تعبیر و تفسیر منظور خود را بیان کند.
حاج سید جوادی که پیش از انقلاب با خسرو گلسرخی و کرامتالله دانشیان رفیق و همراه بود نشریه مخفی بنام جنبش داشت که مقالات تحلیلی در تایید انقلاب در آن درج میکرد.
پس از انقلاب با مشارکت اسلام کاظمیه سازمان سیاسی بنام جنبش را تاسیس و نشریه جنبش را که هر هفته منتشر میشد تبدیل به ارگان سازمان متبوعش کرد. جنبش حاج سید جوادی پس از انقلاب در ائتلاف با جاما و جنبش مسلمانان مبارز و سازمان مجاهدین در انتخابات خبرگان شرکت کرد. در سال ۵۹ و با پیوستن حاج سید جوادی به صف منتقدان سرسخت و سازشناپذیر دوران پس از پیروزی انقلاب، دفتر جنبش حاج سید جوادی مورد حمله حزبالله قرار گرفت و سازمان و نشریه جنبش برای همیشه تعطیل شدند.
حاج سید جوادی در نامههایی که به سبک و سیاق خود به رهبر انقلاب مینوشت هشدارهایی در خصوص بازگشت استبداد میداد. با بالا گرفتن خشونتها علیه منتقدین حاج سید جوادی روشنفکر انقلابی تنهایی که روزگاری دکتر شریعتی برایش در نامه بسیار مهربانانهایی نوشته بود (*اکنون دیگر غمی ندارم، حالا ما وکیل مدافع داریم *) جلای وطن کرد. با رفتن او آپارتمان کوچکش که زمانی پناه روشنفکران انقلابی و نویسندگان و ناراضیان بلند اوازه ایرانی بود با کلیه اثاثیه و کتابخانه و نوشتههای شور انگیزش به یغما رفت.
حاج سید جوادی طی عمر پر بار و طولانی همواره در مقام روشنفکر و در مقام انقلابی تنها ماند و تنها قلم زد و سر پر سودایش را نزد کسی خم نکرد. او ۵ تیرماه ۹۷ درگذشت. یادش گرامی روانش شاد باد.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید