زلزله، بی اعتمادی مردم به حکومت را آشکار ساخت

زلزله همانند همیشه آمد خانه ها فروریخت و زمین لرزه جسم و جان های بسیاری را به آغوش خاک فرو برد و رفت . پس از وقوع این تراژدی دهشتناک ، مردم از کوچک و بزرگ آنچه در توان داشتند در طبق اخلاص گذاشتند و پیشکش به هم میهنان دردمند به خاک نشسته کردند . بیدریغ بسیاری از ما در سوک جانسوز انسان های بلا دیده سرزمینم مویه کردیم . رسانه های نوپا اما نیرومند امروزی ، کار را به جایی رساند که مشاهیر ورزش ، هنر ، رسانه و سیاست و حکومت هر کدام خود را به میان ویرانه های استان کرمانشاه رساندند و با مردم گرفتار همدردی نمودند .

اما در کنار درد بی خانمانی و پریشانی هم میهنان مصیبت دیده ، زلزله ای هم در افکار عمومی هویدا شد ! صف طولانی کمک های مردمی که بار کامیون ها بود و هر کدام در تلاش برای رساندن یاری و نجات هم میهنان بودند ، عدم اعتماد به دستگاه ها و نهادهای حکومتی و دولتی سبب ساز این پراکندگی ها بود ، بی اعتمادی که در طی نزدیک به چهار دهه از سوی حاکمان به مردم تحمیل شد ، نمونه های روشن و بارز آن ، تاراج دارایی و ثروت مردم و میهن در میان گروه های فلسطینی ، بوسنی و هرزگوین ، لبنان ، سوریه ، یمن ، عراق و ... هم چنین برباد دادن پول های نفت و درآمد ملی ایران در پروژه های روسی ، اتمی بنام انرژی هسته ای که میلیاردها دلار از سرمایه های ملت را به غارت بردند ، در کنار آن چپاول و رانتخواری و اختلاس های میلیاردی وابستگان قدرت نیز بر همگان اعیان گشت .

نمونه دیگر بی اعتمادی مردم به حکومت ، گسترش استبداد و سرکوب جنبش های مدنی و کارگری و زندانی شدن فعالان سیاسی ، مدنی ، صنفی و عقیدتی ، بستن روزنامه ها و انجمن صنفی روزنامه نگاران‌، برخورد با سندیکاهای کارگری و کانون های صنفی معلمان‌ ، ایجاد مانع بر سر راه شکل گیری احزاب و سازمان های مردم نهاد ، خودکامگی و تجمع قدرت و ثروت کشور در انحصار یک گروه خاص ، گسترش فقر ، بیکاری ، اعتیاد ، فساد و فحشا ، رواج خشونت با اعدام های همیشگی در زندان ها ، جلوگیری از رواج آگاهی و دانایی بطور شفاف در میان توده های مردم ، انحصار رسانه های ملی و مدیریت آن‌ در حمایت از دستگاه قدرت ، عدم توزیع عادلانه ثروت و قدرت در جامعه ، بسط دروغ و ریاکاری و مدح قدرت ، شکاف عظیم طبقاتی ، خودویژه پنداری حاکمان و وابستگان قدرت بصورت باقی ماندن همیشگی در حکومت و دولت حتا در سنین کهنسالی و گرفتار بودن در شیفتگی و فریفتگی قدرت و ... عوامل بسیار دیگر دامنه بی اعتمادی مردم به حکومت را وسیعتر کرد .

اما از فعالان جامعه مدنی نیز بگوییم که نشان دادند در هنگام وقوع حوادث پراکنده و خودمحور عمل می کنند و نهاد و سازمانی را بطور شفاف به مردم ارایه نکرده اند تا هنگام وقوع بحران ، مردم به آن اعتماد کرده و از ان طریق یاری رسان باشند . به هر روی چاره و گزیری نداریم و باید همچنان از کوران حوادث درس بگیریم و عبرت بیاموزیم تا از این پراکندگی و پریشانی به همبستگی و اتحاد دست بیابیم . تا ان روز ، پاینده ایران ...‌‌..