زمان جنگ ایران و عراق، رژیم صدام مصاحبه هائی رادیوئی با اسرای ایران در عراق انجام می داد که اسرا از وضعیت شان در اسارتگاه سخن می گفتند.

یکی از آنروزها مصاحبه ای با یک جوان بختیاری انجام گرفت که او در پایان هرجمله اش می گفت چواسه (به گویش بختیاری یعنی هر آنچه گفتم، برعکس ش درست است).

سیاه خط های کیهان حکومتی در رابطه با تخریب شجاع الدین شفا،خاطره مصاحبه جوان بختیاری را زنده می کند که در رابطه به هر مطلبی که در این روزنامه چاپ می شود، بحق باید گفت: چواسه!

و اما روزنامه کیهان چه بدرستی شجاع الدین شفا را در کنار اندیشمندان و آزاداندیشانی چون کسروی و سلمان رشدی قرار داده است.

کیهان و عاملین اجرائی ولی فقیه به این امر واقف اند که روند چیرگی خردگرائی و نهادی شدن خردمحوری در جامعه ایران از نقد خرافه گرائی، برکناری حکومت دینی و پس راندن همه ادیان و باورهای دینی شهروندان به حوزه شخصی و خصوصی شان می گذرد و از همینرو برای پیشگیری از گسترش نواندیشی، دگراندیشان، آزادیخواهان و ایراندوستان را با طناب "توهین به مقدسات" آویزان می کردند و می کنند.

واقعیت های قرن 21 سرسختانه در برابر واپسگرایان قد برافراشته است؛ جامعه بشری با سرعتی شگفت انگیز رشد می کند ،تحول می یابد و با گشایش افق های نو، اندیشه های کهنه زیر پای دانش و آگاهی روزافزون بشری تقدس شان را از دست می دهند و جامعه ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست.

درک و آگاهی اجتماعی نسبت به ضرورت دمکراسی،سکولاریسم و لائیسیته در جامعه ما، مدیون مجموعه تلاش های جنبش روشنفکری ایرانیان و از جمله بزرگانی چون احمد کسروی، شجاع الدین شفا و ... می باشد و ارزشهای ایجاد شده را نمی توان به آسانی تخریب کرد.

و اما چواسه گوئی های کیهان چهارشنبه اول اردیبهشت 1389- شماره 19625

شجاع الدين شفا در نوشته هاي خود به شيوه كساني چون كسروي، سخيف ترين اهانت ها را به ساحت پيامبر و ائمه معصومين (عليهم السلام) كه مورد احترام نه تنها 70ميليون ايراني بلكه يك ميليارد مسلمان قرار دارند، انجام داد و هرگز ابايي از اين حرمت شكني و هتاكي نداشت. وي از عناصر مورد اعتماد شخص محمدرضا پهلوي بود تا آنجا كه جشن هاي 2500ساله شاهنشاهي را به راه انداخت و خود سخنراني ديكتاتور مقبور را تهيه كرد. اين رويه او باعث اعتراض روشنفكران آن روزگار شد.

سوابق اين سلمان رشدي دوم آن قدر سياه است كه حتي سايت بي بي سي انگليس هم با وجود تلاش براي دفاع از اين عنصر متمايل به بهائيت، او را «دين ستيز» معرفي كرد و نوشت:«خدمات شجاع الدين شفا در دربار پهلوي از سالها پيش او را از چشم بخش بزرگي از روشنفكران ايراني انداخته بود تا آنجا كه پس از انقلاب هم با وجود اينكه تا واپسين ماههاي عمرش از قلم زدن عليه حكومت جمهوري اسلامي در ايران بازنايستاد، منتقدان قديم و جديد همچنان صداقتش را زير سؤال مي بردند و مي نوشتند كه چگونه خادم سلطنت پهلوي از دموكراسي دم مي زند 3 دهه آخر عمرش هم كه وقف ستيز با دين اسلام و ديگر اديان توحيدي شد، بر شمار دشمنانش افزود... وي در روزگاري به دربار پهلوي راه يافت كه جانبداري خاندان سلطنتي از ديد روشنفكران نشانه ارتجاع بود. او رايزن فرهنگي شاه شد و نقش مهمي در سياستگذاري هاي فرهنگي شاه ايفا كرد، بويژه در سياستهاي ملي گرايانه شاهنشاهي و نكوهش آثار فرهنگ اسلامي... وي پس از اقامت در فرانسه، فصل تازه زندگي اش را با قلم زدن عليه نظام جديد حاكم بر ايران آغاز كرد و بزودي دين اسلام و سپس همه اديان ابراهيمي از جمله مسيحيت و يهوديت را هدف حمله قرار داد و عليه شان با خشمي متعصبانه رديه نوشت