سود و زيان سازش رهبران جنبش

پيشنهاد آقاي كروبي براي برون رفت از بحران فعلي عملا نه در توان نظاميان حكومت اسلامي و نه در ماهيت آن است, ولي از آنجا كه اين

پيشنهاد كه پيرو بيانه شماره ١٧ آقاي موسوي است و از لحاظي به هم شبيه هستند اين نگراني را در بسياري ايجاد كرده كه مبادا سارشي در پشت پرده در جريان است ,لازم است هر دو اين دو حالت را ( سازش و يا ادامه مبارزه رهبران ) را با هم مقايسه كنيم و بيبنيم كداميك از اين دو حالت به نفع مردم است .

فرض كنيم كه اين سازش در حال شكل گيري است. اين امر در ابتدا گرچه نيروهاي سبز را موقتا دچار سر در گمي و چه بسا پراكندگي ميكند ولي تكليف مردم ديگر روشن شده و دور نماي روشني كه تا بحال بر آنها يوشيده بوده جلوه گر خواهد شد و همين ابهام و ترس از ادامه راه, باعث مخالفت بسياري از نيروها و يا كناره گيري انها از پيوسته به اين جنبش شده بود. از زماني كه امر به همگان مشتبه شود كه اين سازش صورت گرفته , اين نيروهاي مخالف و يا نظاره گر به مردم خواهند پيوست و نيروي از دست رفته اي را كه در اثر اين سازش از دست رقته, بدين شكل جبران خواهد شد. اگر نگوييم كه برآيند اين نيروهاي از دست رفته با نيروهاي تازه برابرميشود ولي به جرات ميتوان گفت كه نيروي مردمي دو چندان خواهد شد زيرا شرايط ناهنجار اجتماعي فعلي و اقتصادي به درجه اي از گسستگي و فساد رسيده كه خلايي در اين ميان باز نخواهد ماند و اگر موسوي و كروبي تن به سازش دهند آن خلا كه به دليل جدا شدن طرفداران وي از مردم رخ داده بزودي پر خواهد شد, زيرا طرفداران موسوي و كروبي دير يا زود يكي شدن زبان و اعمال رهبرانشان با مزدوران رژيمي كه سينه آنها را تا ديروز با گلوله ميشكافت خواهند ديد .هرچند آنها با زبان بازي و يا فريب افكار عمومي سعي در فريب مردم كنند, ولي دير يا زود مردم به ماهيت آنها خواهند برد و از راه رفته بازخواهند

گشت كه خود بر شتاب حركتي مردمي خواهد افزود.

شكل ديگرش اين است كه نيروهاي طرقدار موسوي و كروبي رقته رفته به اين سازش راضي شوند كه احتمالش بسيار كم است ولي آيا ميتوان باور كرد آن دختران و پسران دليري كه در دفاع از خود با دست خالي در حاليكه يا حسين مير حسين ميگفتند و به سپاه شيطان حمله ور ميشدند اينك دست روي دست بگذارند

تا خون ندا ها و سهراب ها و ترانه ها پايمال شود. بي گمان هيچيك از ما چنين تصوري از هيچكدام ازاين نيروي مردمي نخواهيم داشت , در اينصورت بايد باور كرد كه بسياري از اينها - منهاي كساني كه ممكن است گول اين سازش را به هيچوجه نخورند ولي از اين بابت سرخرده شوند- به مردمي كه خواهان سرنگوني كل نظام هستند خواهند پيوست. اين بار افقي بسيار باز بر همگان پديدار خواهد شد و مردم يك پارچه تر از پيش به پيش خواهند رفت- و اما در اين ميان است كه نياز به يك رهبر جديد از اهميت خاصي بر خوردار خواهد گرديد- رهبري كه ديگر نه نامي از خميني و اهدافش- نه يك كلمه كم و نه يك كلمه زياد- بر زبان خواهد برد و نه به ريسمان پوسيده جمهوري اسلامي دست خواهند يازيد. رهبر جديد كل نظام را نشانه خواهد گرفت و نيازي ديگر به اينكه موسوي را بهانه كنيم نخواهد بود.

و اما اگر سازشي تا به آخر صورت نگيرد مردم ما همچنان پا به پاي موسوي و كروبي از حقوق پايمال شده خود نخواهند گذشت و كمافي السابق به مبارزه خود ادامه خواهند داد و حسنش اين است كه با گذشت زمان كروبي و موسوي در اين راه ناچار به باز كردن زنخير هاي ولايت فقيه هستند كه اين امر آنها را در راه خود مصمم تر خواهد كرد و طبيعتا موضعشان نيز مشخص تر ميشود و هدفدار تر ميشود و ديگر اننوه بحرانها فرصتي به پيشنهادات كوچك و بزرگ " برون رفت" ار ان نخواهد داد زيرا بحراني كه سراپاي نظام را فرا

گرفته و هر روز بر ابعادش افروده تر ميشود دير يا زود به نقطه جوش

خود خواهد رسيد وهمه حساب ها را بر هم خواهد زد, مخصوصا كه جمهوري اسلامي همواره مرتكب اشتباهات بزرگي ميشود و بنا بر ماهيتش براي رفع و رجوع كردن آن اشتباهات, تن به اشتباهات ديگري ميدهد كه عرصه را بر خود تنگتر ميكند . در اين راستا رهبران جنبش راه خود را خواهي نخواهي از كودتاگران جدا خواهند كرد.آنها ناچارند براي ادامه مبارزه و حفظ موفعيت خود موضع هاي روشنتر( اگر نگوييم راديكالتير) و وافع بينانه تري كه در جهت خواست عموم باشد , و فاصله گرفتن از كليت جمهوري اسلامي است اتخاذ كنند, كه اين علاوه بر فشارهايي است كه مردم بر هر دو طرف وارد ميكنند و حنبش مردمي و رهبرانش ممكن بناچار براي هميشه با انواع و اقسام "پيشنهادات برون رفت از بخران" خداحافظي كنند و خود آستين بالا بزنند .