همصدا برای آزادی زنان دربند و رفع خشونت و تبعیض

 هیچ نیرویی، هیچ  دولتی، هیچ قدرت جهانی و هیچ تسلیحات اتمی، نمی تواند جلوی این پیشرفت و تغییرات را بگیرد. این واقعیت که زنان نیمی از جمعیت جهان را تشکیل می دهند، طبیعتا آنان را در مرکز این تغییرات قرار می دهد.و مهمترین حادثه قرن بیستم نه انقلاب روسیه بلکه بهبود وضع زنان -یعنی نیمی از ساکنین زمین است این جا دیگر زنان با فرصت شناسی و هوشیاری تاریخی شان از این تغییرات باید استقبال می کنند چون  که قرن هاست به دنبال تغییر موقعیت از دست رفته شان هستند.

موقعیت زنان در جوامع مردسالار با واقعیت تحول یافته زندگی کنونی و ذهنیت و هویت فردی شان همخوانی نداره. دسترسی زنان به آموزش و موفقیت آنان در حوزه های گوناگون اجتماعی باعث دگرگونی و تغییرات بزرگ شده و آنان را به واکنشی آگاه و آماده برای  ورود به عرصه اجتماعی تبدیل کرده است. می دونیم که جهش فرهنگی و اجتماعی امروز زنان که ریشه ای جدی در حرکت ها و تلاش های قبلی آنها دارد، در این  مقطع از تاریخ چهره جدیدی از زنانی را نشون می دهد که برای دگرگون کردن ساختارهای جان سخت قوانین تبعیض آمیز، کمر همت بسته اند و فعالانه در جهت به دست آوردن حقوق از دست داده شان در تلاش هستند.

این همت زنانه آن چنان  پیش می رود که عملا در همه عرصه ها حضور خود را تحمیل کرده است به طوری که زنان تلاش می کنند فارغ از چهار چوبهای مردسالارانه، عرصه های گوناگون شغلی را قبضه کنند. در محیط های دانشگاهی، حضور زنان بسیار گسترده شده  و برای ایجاد محدودیت در برابر این حضور، طرح هایی همچون طرح تفکیک جنسیتی و بومی بودن را اعمال می کنند. اگر  در صد سال  پیش برای زنان مبارز برای تأسیس مدرسه دخترانه مبارزه می کرد، حالا دختران او  برای آزادی انتخاب رشته و دانشگاه مورد نظرشان، می جنگند.

این چنین می شود که برخلاف قانون و میل مردسالاران، زنان از حاشیه به مرکز جامعه آمده اند. در این راستا از هر تغییر و حرکتی بهره می گیرند تا هویت و حقوق از دست رفته شان را به چنگ آورند..با سلاح آگاهی، از طریق خواندن، نوشتن، تحقیق و پژوهش، و حضور درمرکز جنبش های جهانی در هر منطقه ای از این جهان قرار می گیرند. زنان ایرانی همچون خواهران خود در سراسر گیتی تلاش می کنند تا هم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آوایی خود را با پاسداشت از «روز جهانی زن» به خواهری جهانی پیوند زنند تا از دردها و تبعیض ها بکاهند؛ یعنی از همان درد مشترکی که زاده حاکمیت پدرسالار و قوانین تبعیض آمیز است!

تبعیض… لغتی که امروز ه زیاد  شنیده می شود و علاوه بر آن، محور اصلی  مبارزات فعالان حقوق زنان است. تبعیض های  بین زنان و مردان تو جامعه،  سیاست های غلط  دولتمردان هر روز زیاد و زیاد تر میشه. در هر کدوم از  قشرهای  جامعه،  این تبعیض ها منشأ منحصر به خودشون رو دارند و بعضی وقتها  با دلایلی مذهبی و بعضی اوقات  با تفاوت های فزیولوژیکی، روانی و احساسی یا با بحثهای دینی توجیه می شود، نابرابری ارث و دیه زن و مرد است که اصلاح  این نا برابری ها باید در قوانین مدنی و جزایی انجام گیرد. توجیه دیگر برای اعمال تبعیض میان زنان و مردان، تکیه کردن به  تفاوت های فیزیولوژیک میان دو جنس است، اما متاسفانه یکی

از علت های عدم پیشرفت در مقابله با آن، بخشی از خود زنانی هستند که از این تبعیض ها استقبال می کنند و .

.«خانم ها مقدم هستند» نمونه ای از بارزترین این تبعیض هاست که اغلب به بهانه احترام، در میان عموم  مردان رواج دارد.  در حقیقت خواسته ما زنان تقدم و آمدن مردی از پشت سرمان مانند سایه نیست، بلکه ما می خواهیم دوش به دوش مردان حرکت کرده و با وجود تفاوت ها، از حقوق یکسان برخوردار باشیم.

 چگونگی شکل گیری فعاليت های اصلی زنان، استفاده از تجارب با ارزش جنبش های فمینیستی در کشورهای دیگرست که خود این مسله سبب  گسترش و عمق کنش

 های فردی و جمعی زنان شده است و از  طرف دیگر باعث شده که زنان کوشنده بتوانند اغلب حرکت های خود را از خواست های ملموس روزمره آغاز کنند. طبعاَ این دسته از تلاش های مدنی و مسالمت آمیز (برگرفته از بطن زندگی روزمره) از ویژگی های اصلی حرکت زنان به شمار می آید چرا که زنان به رغم آن که در سراسر تاریخ و در همه کشورها و جوامع گوناگون مورد خشونت واقع شده اند، اما خشونت طلب نیستند و با سلاح آگاهی، مسالمت جویی و عدالت خواهی، پا به میدان مبارزه نهاده اند و پیکار سنگر به سنگر و نفس گیر خود را برای کسب برابری و مساوات مدنی، به جلو می رانند

.«خانم ها مقدم هستند» نمونه ای از بارزترین این تبعیض هاست که اغلب به بهانه احترام، در میان عموم  مردان رواج دارد.  در حقیقت خواسته ما زنان تقدم و آمدن مردی از پشت سرمان مانند سایه نیست، بلکه ما می خواهیم دوش به دوش مردان حرکت کرده و با وجود تفاوت ها، از حقوق یکسان برخوردار باشیم.