حمله تروریستی در مسکو، یک ماه پس از دومین سالگرد عملیات روسیه در اوکراین ، مرحله جدیدی در مبارزه مسلحانه بین جبهه آتلانتیک (ناتو) و کشورهای در حال توسعه جهان را نشان می دهد. جبهه آتلانتیک که دو سال است نمی تواند مچ روسیه را خم کند، با حمله تروریستی مسکو نه تنها علیه روسیه بلکه علیه همه کشورهای در حال توسعه جهان از سلاح ترور خود استفاده می کند. جبهه آتلانتیک به رهبری ایالات متحده صدها هزار تن بمب، سلاح و سربازان رسمی و مزدور را در اوکراین مستقر کرد. او تحریم های سنگینی را علیه روسیه اعمال کرد که در تاریخ بی سابقه بود و تلاش کرد اقتصاد این کشور را فلج کند. اما باز هم نتوانست مانع از دستیابی روسیه به اهدافی شود که در ابتدای عملیات از طرف روسیه اعلام شده بود. ساعاتی پیش از حمله تروریستی در مسکو، بمباران تاسیسات زیرساختی اوکراین توسط روسیه که به عنوان "بزرگترین ضربه تمام دوران" توصیف شد، آخرین نمونه ای بود که نشان می داد توازن قوا در جنگ به نفع مسکو بوده است. روسیه در شب 21 مارس، تأسیسات انرژی و نقاط استراتژیک اوکراین از جمله محل استقرار سربازان خارجی را شدیدن بمباران کرد. این وضعیت در اخبار اسپوتنیک به شرح زیر خلاصه شده است: "هشدارهای حمله هوایی در طول شب در بیشتر مناطق اوکراین صادر شد و بسیاری از شهرها بمباران شدند. یکی از بزرگترین بمباران ها در خارکف انجام شد. یک کارخانه تانک سازی و دو نیروگاه حرارتی مورد اصابت قرار گرفت و شهر بدون برق ماند. شرکت انرژی دولتی اوکراین "Ukrenergo" اعلام کرد که سیستم انرژی ملی بزرگترین ضربه تمام دوران را دریافت کرده است (اسپوتنیک، 22 مارس 2024). استراتژی 20 ساله واضح است که جنگ در اوکراین مبارزه مسکو با جبهه آتلانتیک است نه با کیف. ما از ابتدا تأکید کرده‌ایم که مسکو در این مبارزه نه تنها از جانب خود، بلکه به نمایندگی از همه کشورهای در حال توسعه جهان مبارزه می‌کند. به همین دلیل است که این حمله نه تنها به روسیه، بلکه مربوط به تمام کشورهای در حال توسعه جهان است. چرا؟ سعی کنیم به طور خلاصه توضیح دهیم: جبهه آتلانتیک در 20 سال گذشته راهبردی را برای جلوگیری از توسعه جهان چندقطبی اجرا کرده است که هژمونی آن را محدود می کند، و پتانسیل حذف تدریجی آن را دارد. ماهیت این استراتژی تضعیف دولت های ملی کشورهای جهان در حال توسعه و جلوگیری از تشکیل اتحادی بین آنهاست که هژمونی آتلانتیک را به عقب نشینی سوق خواهد داد، می باشد. به همین دلیل افغانستان و عراق اشغال شدند. محور این راهبرد، با هدف تضعیف و تجزیه تدریجی دولت‌های ملی با استفاده از سازمان‌های تروریستی جدایی‌طلب و سازمان های ترور مذهبی در جغرافیایی از چین تا شمال آفریقا است. در مرکز این راهبرد، تأسیس اسرائیل دوم {کردستان بزرگ} با تقسیم ترکیه، ایران، عراق و سوریه قرار دارد. بخش اروپایی این استراتژی شامل گسترش ناتو به سمت شرق و اطمینان از گسترش تهدید نظامی جبهه آتلانتیک به مرزهای روسیه است. از این طریق، در فضای توسعه و گسترش دنیای چند قطبی، تمایل اروپا به مستقل شدن از جبهه آتلانتیک نیز مهار و تحت کنترل قرار می گیرد. دو سال پیش، روسیه به دلیل تهدید جبهه آتلانتیک که به مرزهای روسیه رسیده بود، با هدف "دفاع پیشگیرانه" عملیات نظامی علیه اوکرائین را آغاز کرد. سرنوشت مشترک، آینده مشترک نکته دیگری که باید روی آن تاکید کنیم، مطابقت حمله تروریستی در مسکو با سایر حملات جبهه آتلانتیک در غرب آسیا است که از پاییز سال گذشته آغاز شد. حمله پ‌ک‌ک به ساختمان وزارت کشور در آنکارا در اول اکتبر سال گذشته ، سرنگونی پهپاد ما توسط آمریکا در 5 اکتبر و اعلام بی پرده آن توسط آمریکا، حملات هدایت شده توسط سیا - موساد علیه سربازان ترکیه در شمال عراق در 22 تا 23 دسامبر 2023 و 12 ژانویه 2024 ، بخش های دیگری از همین زنجیره است. تصادفی نبود که حمله تروریستی که در 3 ژانویه در مراسم بزرگداشت قاسم سلیمانی در شهر کرمان ایران که نزدیک به 100 نفر جان خود را از دست دادند، مانند آنچه در مسکو رخ داد، توسط دست آموز سازمان سیا، داعش، پذیرفته شد. به این موارد حملات زیر را اضافه کنیم، گر چه در مقیاس و تاثیر یکسان نیستند، اما دارای هدف یکسانی هستند: در 4 دسامبر 2023، در حمله ای که اسرائیل انجام داد، رازی موسوی، یکی از فرماندهان سپاه پاسداران ایران در سوریه به قتل رسید، و سایر حملات در ژانویه و فوریه که در آن فرماندهان ایرانی کشته شدند. و نیز هدف قرار دادن "صالح عاروری" معاون رئیس دفتر سیاسی حماس توسط اسرائیل، که در 2 ژانویه با حمله پهپادی در بیروت انجام شد. جبهه آتلانتیک به رهبری آمریکا و اسراییل که در همه جبهه ها عقب نشینی کرده و در اهداف خود ناکام مانده است، با روندی که با عملیات "توفان اقصی" در 7 اکتبر آغاز شد، به سازماندهی حملات هیبریدی روی آورده، که با روش های متعارف و اقدامات تروریستی پشتیبانی می شود، وارد مرحله جدیدی شده است، و در تلاش است تا کشورهای منطقه را تحت سلطه خود درآورد. تحریکات گروه نئومحافظه‌کار/ صهیونیستی - که در شخص بایدن تبلور پیدا کرده و دولت آمریکا را کنترل می‌کند - علیه کشورهای در حال توسعه جهان، خطر ایجاد یک جنگ بزرگ در سراسر جهان را به همراه دارد. امروز ترکیه، روسیه، چین، ایران و سوریه در خط مقدم کشورهای در حال توسعه جهان قرار دارند و با تهدیدات مسلحانه جبهه آتلانتیک رو در رو می جنگند. بخاطر این، کشورهایی که دارای سرنوشت مشترکی هستند، راهی جز اتخاذ موضع مشترک علیه تروریسم جبهه آتلانتیک ندارند. در چنین شرایطی، نمایش کاذب بی طرفی، و دنبال کردن "سیاست تعادل" مجعول حکومت عدالت و توسعه منجر به افزایش تهدیدات امنیت ملی برای ترکیه می شود. لینک اصل مقاله: https://www.aydinlik.com.tr/koseyazisi/atlantik-t…