آنچنانکە پیش بینی می شد، حسن روحانی هم رد صلاحیت شد! نظام حاکم با این عمل خود نشان داد کە همچنان مصر بر حذف همە آن نیروهایی است کە بنوعی دل در گرو روابط با غرب دارند. جمهوری اسلامی با اعمال تصامیمی از این قبیل بیش از پیش نشان می دهد کە بطور جدی وارد فاز جدی تنش و تعارض با غرب شدەاست.

اما این تمام ماجرا نیست. رد صلاحیتهای گستردە در این دور انتخابات مجلس کە وسعت و ابعاد آن تقریبا بی سابقە است (اصلاح طلبان خود از تائید صلاحیت ٥ یا شش نفر از افراد خود گفتەاند)، تنها ناشی از پیشبرد پروژە خالص سازی، سپردن تمام و کمال قدرت بە دست تندروها (پایداری ها، نواصولگرایان، سپاە و امنیتی ها)، تلاش برای نزدیکی بە شرق، امنیتی سازی اقتصاد، تشدید جو اختناق، فشردەترکردن روابط و همکاری ها با نیروهای نیابتی نظام در منطقە و یا انتقام نظام از ردصلاحیت شدگان بخاطر انتقادهایشان نیست.

امری کە باید در کنار همە اینها بە آن توجە کرد، پدیدە خودزنی نظام است کە کارکرد ویژەای در ادامە عمر آن دارد. کمی بیشتر آنرا بشکافیم. رد همە آن مقاماتی کە زمانی از زمرە مورد اعتمادترین افراد بودند، و در راس حساسترین ارگانهای کشوری قرار داشتند بمنزلە نفی بخشی از گذشتە جمهوری اسلامی است کە خودبخود ایدە برخورد انقلابی را می رساند.

نظام کە از نارضایتی بخشی از جامعە از این نیروها آگاە است، با رد آنها در واقع بە ارضای روحی و فکری آنها دست می زند و همین منجر بە تخلیە بخشی از پتانسیلهای مبارزاتی و اعتراضی در درون مردم می شود. این امر هر دو طیف را در بر می گیرد (یعنی هم اصولگرایان و هم اصلاح طلبان)، هرچند تمرکز اصلی بر اصلاح طلبان و میانەروها قرار دارد.

البتە این خودبخود بە معنی جلب همان مردم نیست، اما فراغ خاطری ایجاد می کند کە حداقل برای مدتی از پتانسیلهای عملی اعتراضی می کاهد. جمهوری اسلامی با تلقین برخورد انقلابی، بە مصاف همان ایدە انقلابی می رود کە کم کم در کشور رشد کردە و قوی و قوی تر گشتەاست. نفی رادیکال بخشی از گذشتە خود می تواند این توهم را در میان افکار عمومی ایجاد کند کە شاید اتفاق خاصی در آیندە روی بدهد. بنابراین تلقین ایدە انتظار، می تواند منجر بە سیاست صبر شدە و همین نظام را در مقابل کنش سخت جامعە بنوعی و یا در مقاطعی واکسینە کند.

برگرفته از : رسانه